Gerritschinkel.nl Columns & meer

22sep/170

De charme van het bekervoetbal

De charme van het bekervoetbal zijn de jaarlijkse verrassingen. Bij amateurclubs komen er buitengewone krachten los en dat was in de eerste bekerronde dit jaar ook weer het geval. Ik sla de deelnemers uit de 3e en 2e divisie dan even over want dat die kun je bijna niet meer als amateurs beschouwen.

Een ware sensatie was de prestatie van AVV Swift, de Amsterdamse hoofdklasser die bekerwinnaar Vitesse uitschakelde. Ik moest meteen weer denken aan De Jodan Boys, dat vorig jaar bekertriomfen vierde. Het hoogtepunt was de uitschakeling van eredivisieploeg Go Ahead Eagles. Ik kan me die gedenkwaardige avond nog goed voor de geest halen. Dat heerlijke Engels aandoende stadion De Adelaarshorst aan de Vetkampstraat in Deventer. De buurtbewoners vergaapten zich aan de Goudse invasie. En dan de wedstrijd. Toen Go Ahead Eagles eindelijk 1-0 scoorde wreef een achter mij staande Deventer suppoost mij fijntjes in dat het nu ging beginnen. 'Het zou zo maar kunnen meneer’ was mijn antwoord. Toen Jodan Boys meteen na de pauze de gelijkmaker liet aantekenen keek ik even om of de suppoost er nog was. Hij was er nog, maar hij bezwoer me, ondertussen de trainer van zijn kluppie verwensingen toevoegend, dat dit niet de einduitslag zou zijn. ‘Het zou zo maar kunnen meneer’ antwoordde ik weer. En toen Roald Heerkens Jodan Boys op voorsprong zette keek ik, toen het gejuich was verstomd, achterom om te horen wat de bewuste suppoost nu te zeggen had. Maar de man was in geen velden of wegen te bekennen. Ik heb de goede man daarna helemaal niet meer gezien. Ook niet aan de bar waar hij mogelijk zijn grote verdriet zat te verdrinken.

In de volgende ronde sneuvelde Jodan Boys tegen Vitesse, de latere bekerwinnaar. Van een bekerwinnaar verliezen is geen schande. Met opgeheven hoofd en trots terug naar Gouda.

Jodan Boys speelde enkele weken geleden de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen in Amsterdam. Tegenstander was AVV Swift. Een mooie locatie daar in Oud Zuid, midden in een woonwijk. Net als in Deventer. De wedstrijd werd ook nauwkeurig gadegeslagen door trainer Henk Fräser van Vitesse. ‘Jodan Boys ken ik, maar Swift niet’ aldus de sympathieke trainer in de bestuurskamer. Henk nam het zekere voor het onzekere door zijn eerstvolgende bekertegenstander te bestuderen. De doorgewinterde trainer kent ongetwijfeld zijn klassieken.

Afijn, u weet het resultaat. Woensdagavond kwam het sprookje van AVV Swift uit en het team zorgde voor een primeur door een bekerwinnaar in de eerste ronde uit te schakelen. Mike de Ruijter werd de held van Amsterdam en dat heeft hij geweten ook. Overal dook hij op en moest hij voor de zoveelste keer uitleggen wat er door hem heen ging toen hij de laatste strafschop benutte. Zelfs in De Wereld Draait Door was hij present. Roald Heerkens, de Goudse held kan hier over mee praten, hoewel hij niet in DWDD mocht aantreden.

AVV Swift hoopt in de voetsporen te treden van collega hoofdklasser Jodan Boys. ‘Laat nu Ajax, Feyenoord of PSV maar komen’ waren de euforische kreten in Oud Zuid. Ze hebben hun zin gekregen, want de volgende keer mogen ze tegen landskampioen Feyenoord. In de Kuip en dat is wel even iets anders dan het knusse sportpark Olympiaplein. Ik geef ze net als Jodan Boys destijds tegen Vitesse weinig kans in Rotterdam. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit en mocht Swift ook de primeur hebben om een landskampioen uit te schakelen dan stel ik voor dat de KNVB meteen besluit de bekercompetitie te beëindigen en Swift de beker te geven. Want ga daar nog maar eens over heen.

Jammer trouwens dat Jodan Boys zich een aantal maanden geleden door Sportlust ’46 liet verrassen, waardoor er dit jaar geen bussen besteld hoeven te worden. Volgend jaar dan maar weer?

 

31aug/160

Vooruitblik op het nieuwe voetbalseizoen

Het afgelopen voetbalseizoen was in grote lijnen geen slecht seizoen met twee promovendi. Een smet was het verdwijnen van het zondagvoetbal bij SV Gouda. Het nieuwe voetbalseizoen 2016-2017 staat weer voor de deur en vol enthousiasme en onder het motto ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’ staan Jodan Boys, Olympia, DONK, ONA en Gouda te trappelen om hun supporters te vermaken. Wat zijn de verwachtingen.

JODAN BOYS

Jodan Boys eindigde vorige seizoen op een mooie 6e plaats in de hoofdklasse B. Trainer Dennis van den IJssel kan in het nieuwe seizoen over een iets bredere selectie beschikken, maar hij heeft ook een aantal belangrijke spelers zien vertrekken die twintig doelpunten voor hun rekening namen. En die doelpunten zullen dus ergens weer terug moeten komen. Van den IJssel kon gelukkig wel een aantal nieuwe aanwinsten begroeten. Hij had niet verwacht dat Jodan Boys vorige seizoen 6e zou worden en hij wil die prestatie vasthouden. ‘We zijn met zijn allen met iets moois bezig, alleen aan de bal moet het beter'. ‘De doelstelling is het linker rijtje’. Het wordt volgens van den IJssel wel een zware competitie. Vooral de eerste competitiewedstrijden zullen lastig worden. En de bekercompetitie leeft helemaal in de groep, want als Jodan Boys de voorronden doorkomt dan lonken er illustere tegenstanders.

Inmiddels is de competitie in de hoofdklasse A al begonnen en heeft Jodan Boys meteen al in de eerste wedstrijd een onwaarschijnlijke overwinning behaald. De 2e wedstrijd gaf ook spektakel te zien. Dat belooft wat voor de rest van het seizoen. Alleen had Jodan Boys gehoopt tegen Feyenoord te loten in de 1e bekerronde. Dat kan nog, maar dan moet eerst HHC Hardenberg aan de kant worden gezet.

OLYMPIA

Olympia had een min of meer moeizaam seizoen en eindigde op een 9e plaats. Vooral in de thuiswedstrijden kon Olympia niet overtuigen. In het nieuwe seizoen komt Olympia wederom uit in de 1e klasse B. Trainer Tom Rietberg heeft een aantal belangrijke spelers zien vertrekken. ‘Ik ben zo wel heel veel doelpunten kwijt’ aldus Rietberg. Er is wel nieuwe aanwas, maar het is volgens de trainer of ze meteen al goed zijn voor het eerste team. ‘Ze zullen de concurrentie moeten aangaan’. Olympia zit wel in een mooie, maar een heel pittige poule. Er zijn veel aansprekende tegenstanders als Nieuwerkerk, Alphense Boys en Woerden. De doelstelling van het bestuur is handhaving, maar Rietberg zegt dat hij een stapje hoger wil en spreekt de intentie uit om hoger te eindigen dan vorig seizoen. ‘Een periodetitel zou mooi zijn’. De ambitie is hoofdklasser worden. En Rietberg zou de KNVB beker willen winnen want het zou toch mooi zijn als Olympia het voorbeeld van VVSB zou kunnen volgen. Maar dat zal in het komende seizoen in ieder geval niet gebeuren want het team van Rietberg heeft de poulefase niet overleefd.

DONK

DONK heeft een merkwaardig seizoen achter de rug. Na een zeer slechte start, waarbij het weken in de onderste regionen verkeerde, werd de 2e periodetitel gewonnen en had het team van Edwin Erwich zelfs nog uitzicht op het kampioenschap. Via de nacompetitie werd promotie afgedwongen en is DONK speelt na een aantal jaren weer in de 2e klasse.

In het nieuwe voetbalseizoen zal DONK het wel moeten stellen zonder een aantal steunpilaren. Jeroen de Jong, jarenlang het boegbeeld van DONK 1 is gestopt. DONK beschikt dit seizoen wel over een brede en vrij jonge selectie. ‘De jongeren kloppen op de deur’, er is een behoorlijke concurrentie, vooral op het middenveld’ aldus trainer Edwin Erwich. ‘Veel spelers hebben nog nooit in de 2e klasse gespeeld en de stap van de 3e naar de 2e klasse is toch groot’. Erwich zegt dat DONK sneller en beter georganiseerd moet gaan spelen. Het uitgangspunt van DONK is handhaving en halverwege de competitie kunnen de ambities altijd nog worden bijgesteld. Ondanks het feit dat er minder routine in het team zit heeft Erwich vertrouwen in zijn jonge team. In de beker trof DONK zware tegenstanders en is daarin inmiddels uitgeschakeld.

ONA

ONA heeft de degradatie in 2015 weer heel snel achter zich gelaten, werd vorig seizoen kampioen en promoveerde weer naar de 3e klasse. Theo van Eck, ook dit seizoen weer de trainer van ONA, kan in het nieuwe seizoen over een bredere selectie beschikken. Volgens hem is er ook meer kwaliteit gekomen. ONA is in alle linies sterker geworden. Hij vindt het wel jammer dat zijn topscorer Chris Langeveld is gestopt maar dan zullen anderen met creativiteit de doelpunten moeten maken, aldus een altijd enthousiaste trainer. Van Eck hoopt op een lekker seizoen, dat zijn spelers vrijuit voetballen en plezier hebben in trainen en spelen. De voorbereiding van ONA is goed en van Eck verheugt zich in de 3e klasse C o.a. op de streekwedstrijden tegen Haastrecht, Stolwijk, Bodegraven, ESTO, Gouderak en Cabauw. Van Eck hoopt in de top 5 te eindigen. ‘Dat schept verplichtingen, maar is een uitdaging’ zegt van Eck die ONA 1 als een karakterploeg schetst. Een karakterploeg die ook in de bekercompetitie indruk heeft gemaakt.

GOUDA

Dit jaar is er helaas geen zondagvoetbal meer in het Groenhovenpark en het eerste zaterdagteam is dus het vlaggenschip van SV Gouda. Afgelopen seizoen liep Gouda net promotie naar de 3e klasse mis en speelt dus opnieuw in de 4e klasse. Onder leiding van een nieuwe trainer Jerry de Groot. Ed Hulscher, de man van de technische zaken van de selectie, is optimistisch gestemd en zegt dat Gouda voor promotie moet gaan. Gouda heeft een brede en vrij jonge selectie en er is nu ook weer een 2e team. Trainer Jerry de Groot is iets terughoudender en zegt dat halverwege de rit pas kan worden wat het eindresultaat zal kunnen zijn. De Groot is ook enthousiast over de grote nieuwe groep en zegt dat hij zelfs een luxeprobleem heeft. Hij benadrukt dat alles staat en valt met goede communicatie. Zijn motto naar de spelers is: ‘ik hoop dat je me begrijpt, maar dat je het niet met me eens bent’. Hij heeft een goed gevoel. ‘Ik heb geen opdracht gekregen van het bestuur, maar je speelt wel voor het hoogste’ aldus de trainer. In ieder geval heeft Gouda in de bekercompetitie zijn visitekaartje afgegeven door als poulewinnaar te eindigen en bekert verder.

 

 

Gearchiveerd onder: Sportcolumns algemeen Geen reacties
8jul/150

Mijn Tour de France in Gouda

De Tour de France van 2015 start in Utrecht. Dat was een mooi bericht. Nog mooier werd het toen het routeschema bekend werd gemaakt. De 2e etappe van Utrecht naar Neeltje Jans zou dwars door Gouda voeren. Dwars door Gouda! Ja, ja, dat maak je als wielerfan en Gouwenaar niet elke dag mee. Hoewel de toerkoorts langzaam op gang kwam kleurde de stad naarmate zondag 5 juli naderde toch tamelijk geel. Menigeen probeerde een tourgraantje mee te pikken. En daar is niets mis mee. In tegendeel.

Op donderdag 25 juni was ik bij Boekhandel Verkaaik aan de Lange Tiendeweg. Eigenaar Bart Jansen had een mooi wielerprogramma in elkaar gedraaid. Zelfs de NOS radio was er. De schrijvers Gert Jan de Vries en Joost Heyink waren aanwezig om voor te lezen uit hun satirische en hilarische dubbelroman Tour de Farce en Tour de Wobbe.

Gert Jan de Vries beschrijft in Tour de Farce de belevenissen van de wielerverslaggevers Jochem Spaak, Peter Pelleboer en Koos ’t Wiel. Alle drie willen ze de opvolger worden van De Mart, de legendarische Mart Smeets. In de Tour de Farce gebeurt alles wat onze Lieve Heer, de UCI en de WADA verboden hebben.

In Tour de Wobbe van Joost Heyink is de hoofdrol weggelegd voor de homoseksuele wielrenner Wobbe. Deze topwielrenner komt in de Tour de France, die in Dubai wordt verreden, plotseling bovendrijven en draagt tot de laatste etappe de gele trui. Ik zal de plot verder niet verraden want u moet dit boek gewoon lezen. En dan heb je meteen ook Tour de Farce te pakken. Lachen!

Er was nog een schrijver uitgenodigd, Martijn Veltkamp, die behalve schrijver ook psycholoog is. Hij presenteerde zijn boek De verborgen motor, een boek over de psychologie van het wielrennen. Wat motiveert renners, hoe kom je af van de angst voor het afdalen, wat is het belang van teamspirit, wat is het geheim van tijdrijden. Kortom een mooi boek met prachtige anekdotes. Ik kan het iedere wielerliefhebber aanbevelen.

Ook ben ik die avond heel veel te weten gekomen over de sportvoeding en de beste sportkleding. Het belang van een goede zeem in de broek was in ieder geval goed aan mij besteed. En van hongerklop zal ik hopelijk ook geen last meer van hebben.

Zondag 5 juli 2015 steeg de tourkoorts in Gouda tot grote hoogte. Op het moment dat de renners in hun hotels in Utrecht wakker werden en zich gereed maakten voor een stevig ontbijt had ik mijn fiets gepakt en maakte een ronde langs de Reeuwijkse Plassen om vervolgens op mijn gemak het parcours van de Tour in Gouda te verkennen. Het was om half 8 nog heel rustig. Ik kwam alleen een peloton wandelaars tegen die aan het oefenen waren voor de Nijmeegse Vierdaagse. Langs de Goudse singels werden de eerste hekken geplaatst maar verder was er nog sprake van een serene rust. Stilte voor de storm.Ter hoogte van de Coenecoopbrug in Waddinxveen zag ik in de bocht van de weg een camper staan. En aan die camper wapperde de vlag van GRTC Excelsior. Lachend stond Jan van Lith mij toe te zwaaien. “Een mooi plekje heb je hier Jan, hier wil ik ook wel kijken vanmiddag als je het goed vindt”, riep ik. Uiteraard vond Jan dat goed en de koffie smaakte goed.

Om 13.00 uur reed ik weer richting Coenecoopbrug, naar “mijn” stekkie bij de camper van Jan. Het was nu overal behoorlijk druk. Ik had soms de grootste moeite om met door de horden wielertoeristen heen te worstelen. Maar het lukte me om de camper met de wapperende vlag van GRTC Excelsior te bereiken. En nu maar wachten op de renners. De lucht betrok en de eerste regendruppels vielen, maar gelukkig viel het mee. Later bleek dat het verder op weg naar Zeeland wel even wat anders was. De wind stak wel op. De spanning steeg toen we het geluid van de eerste helikopter hoorden. Dan kon het niet lang meer duren en toen ik op een gegeven moment wel zeven helikopters telde kwam de kopgroep van vier renners over de brug aanrijden. Met applaus zoefden ze voor ons langs en toen het hele peloton voorbij kwam was het volksfeest compleet. Een mooi gezicht. Na enkele minuten was het over, de renners waren uit zicht verdwenen op weg naar Neeltje Jans. Een laatste motorrijder keek nog even achterom alsof hij de Goudse regio wilde bedanken. Ik heb de etappe verder voor de TV bekeken. Bonjour le Tour in Gouda en omstreken.

Dinsdag 7 juli zat ik voor de televisie de beroemde etappe over de kasseien te bekijken toen ik tot mijn verrassing zo’n 40 kilometer voor de finish in de bocht bij een kasseientraject een bekende vlag zag wapperen. En dat was niet de Vlaamse Leeuw, maar de vlag van GRTC Excelsior. Ik kon het niet geloven, maar later in de herhaling zag ik het nog een keer. De camper en de bekende vlag! Zou Jan van Lith de renners helemaal tot in Parijs gaan volgen?

8mei/150

Citius – Altius – Fortius

In de VPRO gids van een aantal weken geleden zag ik de aankondiging van een nieuwe serie van Andere Tijden Sport. Voor € 7,50 mocht je de preview in het Olympisch Stadion bijwonen. Dat hoef je mij geen twee keer te zeggen en binnen vijf minuten had ik twee digitale toegangsbewijzen in mijn mailbox.

Gisteren was het zover. Omdat we erg vroeg in de hoofdstad waren hadden mijn vrouw en ik eerst nog tijd om het Paleis op de Dam te bezoeken. De schoonmakers hadden hun werk al gedaan want van de leus Fuck de Koning was niets meer te zien.

Maar om half 3 mochten we eindelijk de zaal in het Olympisch Stadion binnen. De crew van Andere Tijden Sport liep daar al rond en Tom Egbers schudde de nodige handen. Ik kreeg ook een hand. Hij heeft zeer waarschijnlijk nog nooit van mij gehoord maar heette mij van harte welkom en vond het mooi dat ik er was. Aardige man. Om drie uur verstomde het geroezemoes en stak Egbers van wal.

Er staan zeven spiksplinternieuwe afleveringen van het prachtige sportprogramma op de rol. Op 24 mei wordt de eerste aflevering uitgezonden. Deze aflevering staat in het teken van de 3e Europacupoverwinning van Ajax in 1995. Er werden beelden getoond van een piepjonge Patrick Kluivert die twee minuten voor tijd de enige en winnende treffer tegen AC Milan binnen punterde. De toenmalige perschef van Ajax, David Endt werd door Tom naar voren geroepen. Endt kon nog vol vuur vertellen over die wedstrijd en over dat jochie Kluivert, die later dat jaar een dodelijk ongeluk zou veroorzaken. Kluivert praat in de uitzending voor het eerst over die tragische gebeurtenis.

Onder hilariteit van de aanwezigen toonde Tom Egberts vervolgens een enorme schoen. Een basketbalschoen, maat 57! Deze schoen was van Rik Smits, Nederlands meest succesvolle basketballer tot nu toe. Van 1988 – 2000 prof bij de Indiana Pacers. We kregen o.a. beelden te zien van een basketbalwedstrijd waarin Smits in de allerlaatste seconde de winnende treffer scoorde. Rik was zelf niet aanwezig. De reden is dat hij problemen heeft met vliegen. Niet dat hij bang is, maar domweg omdat hij te lang is. (2.24 meter). Volgens zijn wel aanwezige vader Ad en zijn zus Mireille zullen we hem ook niet meer in Nederland zien. “Amerika past bij hem als die schoen”, aldus vader Ad. Van zero tot hero is de titel van de afleve-ring over Rik Smits.

David Kleijwegt werd naar voren geroepen. Deze oer Rotterdammer (“ik ben op 200 meter van de Kuip geboren”) is de maker van de aflevering “Cruijff gaat vreemd”. We schrijven 1983. Johan Cruijff krijgt ruzie bij Ajax en stapt over naar Feyenoord. Dat was wat. David's moeder weigerde te kijken als Cruijff aan de bal was. Oer Feyenoordsupporters verscheurden hun seizoenkaart. We zien beelden van de eerste training van JC in de Kuip. Nog zijn er Feyenoordsupporters die volgens Kleijwegt de landstitel die Cruijff Feyenoord bezorgde niet meetellen. Hoe diep kan het zitten.

Na Kluivert, Smits en Cruijff verscheen op het scherm de titel Forrest Gump op Texel. Dit belooft een heel mooie uitzending te worden. We schrijven 1974. De 26 jarige atleet Jan Knippenberg gaat een weddenschap aan. “Ach loop naar Lapland” werd hem op een gegeven moment gezegd. En Jan trok de stoute schoenen aan en liep in 20 dagen van Hoek van Holland naar Stockholm. Weliswaar geen Lapland, maar toch een afstand van 1600 kilometer. Dat zijn twee marathons per dag. Mooie beelden, die 20 jaar door zijn broer en chauffeur Bob waren bewaard zijn nu voor iedereen te zien. Bob was zelf aanwezig en vertelde trots honderd uit. Jan Knippenberg is niet oud geworden. Hij overleed in 1995 op 47 jarige leeftijd. Op zijn grafzerk op de begraafplaats van Oude Schild op Texel staan de woorden “Lopen is geen sport maar een manier van reizen”.

Honkbal is nu aan de beurt. We krijgen beelden te zien van het Nederlands team dat Cuba in 2009 verslaat en wereldkampioen wordt. En als je in Nederland honkbal zegt dan zeg je Urbanus en dan bedoel ik niet die Vlaamse komiek. Han Urbanus, de pionier van het Nederlandse honkbal komt aan de tafel van Egbers zitten. Volgende maand wordt hij 88 jaar, maar hij is nog goed ter been en zeer scherp van geest. Als Egbers het over het Nederlands honkbalelftal heeft wijst Urbanus hem er fijntjes op dat een honkbalteam uit negen spelers bestaat. Beschaamd slaat Tom zijn ogen neer. Ook zoon Charles is aanwezig evenals kleinzoon Mick.

Over naar het wielrennen. Aan de vooravond van de start van de Tour de France in Utrecht gaat Andere Tijden Sport terug naar 1954, het jaar dat de Tour voor het eerst buiten de grenzen van Frankrijk startte. In Amsterdam. In deze aflevering komen drie “nomaden van het zadel” aan het woord. Jan Nolten, Henk Faanhof en Gerrit Voorting. Net voor hun dood in 2014 en 2015 werden deze gesprekken opgenomen. In deze aflevering is uniek beeldmateriaal te zien. Mevrouw Marie Louise Postma vertelde dit aan Tom Egbers. Haar vader was een fervent wielerliefhebber en filmde met zijn 16 mm camera en deze beelden had zij beschikbaar gesteld. De aanwezige regisseur Martijn Lindenberg was dolenthousiast bij het zien van deze prachtige beelden.

Dan het klapstuk van de middag. “Rumble in Rotterdam”. Boksen in Ahoy op 15 november 1982, het Europese titelgevecht tussen Rudy Koopmans en Alex Blanchard. Beide oud boksers waren aanwezig en probeerden aan de tafel van Tom elkaar de loef af te steken. We zagen de beelden van de wedstrijd die toen niet zijn uitgezonden. Had allemaal met geld te maken volgens Koopmans. “Ze boden me toen 30.000 gulden, maar ik wilde 100.000 gulden”. De rivaliteit tussen de beide boksers was nog steeds zichtbaar. Op de vraag van Egbers of er nog kans is op een revanche ant-woordde Koopmans dat hij dat wel wilde. “Ik zoek alleen nog een sponsor”. Blanchard wilde het desnoods voor niets doen. “Jij denkt altijd maar aan geld, ik doe het voor de eer” aldus Blanchard. Toen ik ze diezelfde avond bij Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door aan tafel zag zitten beweerden ze trouwens precies het tegenovergestelde. Toen vond de tegenwoordig in Brazilië wonende Koopmans geld niet zo belangrijk. Mooi die beelden van de ondertekening van het contract bij Mies Bouwman, onder toeziend oog van de legendarische bokspromotor Henk Ruhling met zijn onafscheidelijke enorme sigaar in zijn mond.

Toen was het tijd voor de foto’s van alle aanwezige sporters. De bar ging open. De bitterballen en andere lekkere hapjes kwamen langs. Ik maakte nog even een tocht door het Olympisch stadion en nam de gelegenheid te baat om nog wat woorden met Tom Egbers te wisselen. Woensdagavond stond hij nog in Barcelona en nu in Amsterdam. Wat vond hij mooier, Camp Nou of het Olympisch Stadion. “Ach dat is hetzelfde als moeten kiezen tussen Alfred Hitchcock en Brian de Palma” aldus Egbers. Volgens hem is het Olympisch Stadion wel de aangewezen plek voor het programma Andere Tijden Sport. “In alles klassiek en waar zie je nog een stadion zonder enige vorm van reclame!”

Het was een mooie middag in een klassieke omgeving. Liefde voor de sport, dat is wat de makers van Andere Tijden Sport hoog in hun vaandel hebben. Vanaf 24 mei zit ik zeven zondagavonden om 22.10 voor de buis. Bij het verlaten van het Olympisch stadion keek ik nog even naar de spreuk boven de ingang: Citius- Altius – Fortius, het Olympische motto: sneller, hoger, sterker. Nee, mijn dag kon niet meer kapot.

 

6apr/150

De Ronde van Vlaanderen

Ik raakte zaterdagnacht al in de stemming. De Overnachting, het interviewprogramma op Radio 1 van Filemon Wesselink. Gast was schrijver en wielerliefhebber Jan Siebelink. Het gesprek ging over religie en wielrennen. Van Knielen op een bed violen naar de Ronde van Vlaanderen. Mooie rustige verteller die Siebelink. En een interviewer die zich gelukkig niet belangrijker vindt dan zijn gesprekspartner. En dat tijdens het uur Op Fietse van Skik werd gedraaid lag natuurlijk voor de hand. Ik heb die nacht uitstekend geslapen.

De volgende ochtend, Eerste Paasdag, zat ik al vroeg voor de buis, want de Vlamingen laten er geen gras over groeien. Om half 10 begon de uitzending van Sporza met een uitgebreide voorbeschouwing op Vlaanderens Mooiste. De Hoogmis van het Vlaamse wielrennen. Met een uitstekende Karl Vannieuwkerke in de rol van Mart Smeets. Een van zijn tafelgasten was oud renner Eddy Planckaert, die voor deze speciale gelegenheid zijn trouwpak had aangetrokken. Het zat wat strak volgens hem, dat was ook te zien, maar hij was dan ook al meer dan 30 jaar getrouwd, aldus de man die we tijdens de Ronde van Frankrijk ook jaarlijks aan de borreltafel van RTL kunnen zien zitten. Maar ik had de indruk dat hij bij Karl meer op zijn gemak was en minder de clownsrol hoefde te spelen.

Omdat de start verlaat werd was er ruim aandacht voor allerlei voorbeschouwingen. Er werd getreurd om het feit dat publiekslievelingen als Fabian Cancellara en landgenoot Tom Boonen, de winnaars van de afgelopen drie jaar, niet meededen. De vurige wenskaarten werden nu gezet op Sep Vanmarcke, Stijn de Volder en Greg van Avermaet. Maar d’n Ollander Niki Terpstra mocht zeker niet worden onderschat en zeker de Slowaak Peter Sagan niet.

Op paaszaterdag hadden de liefhebbers het parcours gereden. Uit de hele wereld kwamen zij naar de Vlaamse Ardennen aangewaaid. Een vader met zijn zoon uit Nieuw Zeeland. De zoon had notabene 14 dagen geleden nog een blindedarm operatie ondergaan. Maar dat was geen reden om van de rit af te zien. Je zag fietsers kreunend en zuchtend, en veelal ook lopend, de beklimmingen trotseren. Mooie retroshirts, ik zag tot mijn plezier ook weer dat mooie Molteni shirt. Alsof Eddy Merckx weer terug was. Op een gegeven moment verscheen er zelfs iemand aan de tafel van Karl die doodleuk zei dat hij de Ronde van Vlaanderen lopend had afgelegd. 265 kilometer hard lopen, zoiets geks heeft Phidippides, de legendarische boodschapper van het Atheense leger in 490 v. Chr. zelfs niet gepresteerd.

Ondanks een halve weigering van het startpistool en later dan verwacht werden de renners eindelijk door de burgemeester van Brugge weggeschoten. De 99e Ronde van Vlaanderen was eindelijk begonnen. De commentatoren Michel Wuyts en José de Cauwer gingen er strak voor zitten.

De boeren kregen de eerste geneutraliseerde kilometers volop aandacht voor hun protest. In lange rijen stonden hun tractoren langs het traject opgesteld. Mooi protest, niks geen versperringen. Zo kun je ook goodwill kweken. De eerste puist was de Tiegemberg en er zouden er nog velen volgen. Regelmatig werd door de commentatoren overgeschakeld naar Renaat Schotte op de motor die zag dat de koplopers op een gegeven moment een voorsprong van zes elektriciteitspalen hadden. Zoiets heb ik zelfs Theo Koomen nooit horen zeggen en die had een behoorlijke fantasie. Zwetend werden obstakels als de Oude Kwaremont, de Berendries, de Eikenberg, de Kanarieberg en de Paterberg, om maar een paar illustere monumenten te noemen, door de renners een of meerdere keren genomen. Jammer dat de beruchte Muur niet meer in het parcours is opgenomen. Vroege zendelingen worden door het peloton gegrepen. Nieuwe kopgroepen ontstaan. Niki Terpstra knijpt er op de Kruisberg, met nog 28 kilometer te gaan tussenuit maar krijgt Alexander Kristoff met zich mee. Het peloton probeert de laatste kilometers nog wat terug te doen, maar dichter dan 15 seconden komen ze niet. De dappere Terpstra moet uiteindelijk in de eindsprint zijn meerdere erkennen in Alexander Kristoff, die in Oudenaarden juichend als winnaar over de streep glijdt. Of hij na afloop rustig op een bedje violen is geknield voor een dankbaar schietgebedje weet ik niet, maar als je binnen een week alle etappes van de Driedaagse De Panne en ook Vlaanderens Mooiste wint, mag je trots zijn. We gaan nog veel van Kristoff horen denk ik.

Domme materiaalpech, valpartijen, aanrijdingen met volgauto’s, mee rennende idioten, reclamebogen die omlaag vielen, reputaties sneuvelden, het gebeurde allemaal zondagmiddag. Heroïek en dramatiek als Siamese tweeling. Na 99 afleveringen wint er voor het eerst een Noor. Publiekslieveling Sep Vanmarcke is totaal ontgoocheld. Maar gelukkig voor de Vlamingen eindigt Greg van Avermaet als 3e en biedt neoprof Tiesj Benoot met een 5e plaats weer genoeg hoop voor de toekomst. Lieveling Tom Boonen kan met een gerust hart met wielerpensioen. Op naar aflevering 100!!

 

Gearchiveerd onder: Sportcolumns algemeen Geen reacties
12jan/150

De grote schoonmaak

Wanneer je overdag wat meer tijd hebt omdat je baas niet meer op je wacht, kom je eindelijk eens toe aan opruimen. Ik kan me nog goed herinneren dat men in mijn jeugd in mijn geboortedorp twee keer per jaar de hele boel op zijn kop zette. In het voorjaar de grote schoonmaak en in het najaar deed mijn moeder het nog eens dunnetjes over. Het hele huis werd binnenste buiten gekeerd. Mattenkloppers werden tevoorschijn gehaald en de meubels schoon gegeseld. De stofwolken waren niet van de lucht. Extra stevige waslijnen waren gespannen om het linnengoed eens lekker van de buitenlucht te laten genieten. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat mijn ouders -mijn vader zal ongetwijfeld ook mee hebben geholpen- destijds een behoorlijke conditie hadden. Laten we het gewoon topsport noemen.

Zo rigoureus als men vroeger aan de slag ging heb ik het niet aangepakt. Ik heb me beperkt tot het opruimen van bergen papier. Materiaal van soms wel 15 jaar oud. Ja, je verzamelt zo heel wat in de loop der jaren.

En wat kom je dan zoal tegen. Ik zal me beperken tot de sport. Foto’s van sportverkiezingen die RTV Gouwestad toen nog organiseerde in sportkantines. Overzichten met uitslagen van sportwedstrijden uit de jaren 90 van de vorige eeuw. Sportbijlagen van de Goudsche Courant. Clubbladen van ONA, Jodan Boys, Olympia, Gouda, DONK, GSV, Vriendenschaar, ILAC, AV Gouda, SC Gouda om maar een paar Goudse sportverenigingen te noemen. Ik heb ze met enige weemoed aan de prullenbak toevertrouwd. Nostalgie, zeker als je beseft dat bijna geen enkele sportvereniging meer een papieren clubblad heeft. De digitale wereld heeft uiteindelijk de wedstrijd gewonnen. Een oud draaiboek van een speciale sportuitzending van Gouwestad Sport met een rechtstreeks verslag van de voetbalwedstrijd ONA – Feyenoord. Allemaal weggegooid, maar de herinneringen blijven.

Maar toch is er nog materiaal aan mijn opruimwoede ontsnapt. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om oude schrijfblokken met aantekeningen van wedstrijden die ik vanaf 1985 voor de radio heb verslagen te dumpen. Ik zal er eentje uitlichten. Op 11 september 1988 speelde ONA thuis tegen WSE. Trainer Jan Verburgt van ONA had de volgende elf spelers opgesteld: Richard van Vliet (doelman), de verdedigers Theo van Eck, Ron Kempers, Michel Okkerse en Lex Eschweiler. Het middenveld bestond uit Philip v.d. Valk, Richard de Vlaming en Mario de Lange. De aanvallers waren Patrick Groevestein, Arjan Kers en Carl Flux.. Bij WSE was de altijd gevaarlijke Erwin Pleus rechterspits en tot mijn verrassing zag ik dat Willem den Besten met nummer 10 als centrale spits stond opgesteld. Ik kan me die wedstrijd niet meer voor de geest halen maar die bewuste Willem den Besten was ongetwijfeld de latere succesvolle trainer. Oh ja, ONA won met 1-0. Het winnende doelpunt werd in de 21e minuut gescoord door Theo van Eck, die een hoekschop van Carl Flux als laatste aanraakte. Een gelukstreffer noteerde ik in mijn aantekeningen. Maar daar zullen ze bij ONA niet van wakker hebben gelegen en het was na afloop vast heel gezellig in de kantine aan de Walvisstraat.

De vuilniswagen was vroeg vanmorgen. Hopelijk hebben de medewerkers van Cyclus geen hernia opgelopen bij het legen van die propvolle bak. Inmiddels is die al weer vol maar mijn tien teruggevonden aantekenboekjes koester ik. Die ga ik de komende tijd onder het genot van een lekker glas wijn doornemen om te verzwelgen in nostalgie. Lange leve de schoonmaak.

 

Gearchiveerd onder: Sportcolumns algemeen Geen reacties
30dec/140

Jos de Vos uit Dreumel

In de trein van Gouda naar Rotterdam lag vandaag een exemplaar van De Gelderlander. Nieuwsgierig als ik ben begon ik te lezen in het sportkatern. Een mooi portret van Ruud Brood, de trainer van NEC, en van nog een paar Gelderse sportmensen. Maar het mooiste artikel ging over Jos de Vos uit Dreumel. Jos de Vos, ik had van hem tot dit weekend nog nooit gehoord, maar vanaf afgelopen zaterdag kan hij bij mij en mijn jongste zoon niet meer stuk. Wij zaten naar het NK schaatsen te kijken en bij het horen van de naam Jos de Vos moest mijn zoon aan de fabeltjeskrant denken. Ja, zo gek is dat nog niet. Jos de Vos misstaat echt niet naast Bor de Wolf, Zoef de Haas, Gerrit de Postduif en de gebroeders Ed en Willem Bever. Vanaf dat moment waren wij dus voor Jos de Vos.

Zondagmiddag was ik tijdens de 2e dag van het NK zelf in Thialf aanwezig. De laatste keer dat ik in het schaatsmekka van Heerenveen vertoefde was in 1971. Toen was het nog een onoverdekte baan. De Noor Dag Fornaess werd toen Europees kampioen. En ik was getuige van de legendarische diskwalificatie van Jan Bols, die op de 5000 meter verkeerd wisselde. Verder herinner ik me niet zo veel meer dan dat toernooi, alleen dat het verschrikkelijk slecht weer was. Het regende pijpenstelen en ik heb zo ongeveer de hele dag onder een plastic zak gezeten. Maar de erwtensoep smaakte goed.

Maar terug naar zondag jl. Ook toen waren er problemen bij een aantal schaatsers. Ik zag Jan Blokhuijsen figuurlijk door het ijs zakken. Hij zat volgens hem in een mongolenwaaier. Deze opmerking werd hem terecht niet in dank afgenomen. Gebrek aan motivatie! Je moet wel durven zeg. Het zal bij sponsor Corendon, die Blokhuijsen ongetwijfeld riant betaalt, gedonderd hebben.

Voor Carien Kleibeuker en Bob de Jong verliep het NK ook niet glorieus. Beiden moesten zich buiten het toernooi om proberen alsnog te kwalificeren voor het WK. Een van hun klachten was dat ze moesten rijden toen het publiek binnenkwam of wegging. Ik kan me hun frustratie wel voorstellen, want ik kon ook nog gewoon tijdens de wedstrijden binnenkomen. De deuren gingen constant open en dicht. Aan de andere kant hadden ze gewoon harder moeten rijden. 

Aan het eind van de dag werden Ireen Wüst en Sven Kramer voor de zoveelste keer als Nederlands kampioen gehuldigd. En Jos de Vos eindigde keurig op een 6e plaats, de beste prestatie ooit van de geboren Boskoper. Na afloop had hij nog even de hoop dat hij als reserve mee zou mogen naar het EK. Maar Koen Verweij koos uiteindelijk toch eieren voor zijn (Corendon) geld. Jammer voor Jos, maar hij is pas 23. In ieder geval heb je er sinds enkele dagen minstens twee fans bij Jos. En dat is geen fabeltje.

 

 

Gearchiveerd onder: Sportcolumns algemeen Geen reacties