Rick Berthod – A tribute to Peter Green
De Amerikaanse gitarist-zanger-songwriter Rick Berthod begint in zijn tienerjaren in Colorado gitaar te spelen. Zijn grote voorbeelden zijn dan Eric Clapton, Duane Allman, Rory Gallagher, Jeff Beck, Jimi Hendrix en BB King. Hij richt zijn eigen All Star Bluesrock Band op. Ook raakt hij bevriend met Albert Collins, The Master of the Telecaster. In 1988 verhuist Berthod naar Los Angeles en Albert Collins helpt hem om daar een band samen te stellen met de beste blues(rock) muzikanten van de Westcoast. Hij toert door de VS, Canada en Europa en deelt het podium met BB King, Gregg Allman, Coco Montoya, John Mayall, Delbert McClinton, J.J. Cale en vele anderen. in 2017 wordt hij opgenomen in de Las Vegas Blues Hall Of Fame. De hedendaagse invloeden van Berthod zijn Robben Ford, Warren Haynes en Larry Carlton.
Behalve voor de hier al eerder genoemde gitaarvoorbeelden had Rick Berthod ook bewondering voor Peter Green, de in 2020 overleden oprichter van Fleetwood Mac. Op het in oktober uitgebrachte album Tribute to Peter Green brengt hij een ode aan deze Britse bluesgitarist.
Het album opent met If you be my baby, een heerlijke slowblues met kristalhelder gitaarwerk en zang en fraai pianospel van Junior Brantley. Black magic woman, dat Peter Green in 1968 schreef, is vooral bekend geworden door Santana die er in 1970 een grote hit mee scoorde. Schitterend is het gitaarwerk daarna weer in Jumping at shadows, oorspronkelijk een nummer van de Britse bluesgitarist Duster Bennett (1946 – 1976). Need your love so bad, een Little Willie John song uit 1955 en een hit van Fleetwood Mac in 1968, is ook in de uitvoering van Rick Berthod een prachtige slowblues. Fraai zijn hier ook de baslijnen van Ronee Mac en het tinkelende pianospel van Billy Truitt. Oh well, een single van Fleetwood Mac uit 1970, begint met orgel gevolgd door de bekende gitaarlicks. Fel is het gitaarwerk en strak de ritmesectie met percussie in Rattlesnake shake. Albatross, de instrumentale hit van Fleetwood Mac uit 1968 begint en eindigt met de golven van de zee. De bijdrage van John Zito op slide mag niet onvermeld blijven. Stop messing around is een uptempo bluesrocker met vlammende bijdragen van de drie extra gitaristen Stoney Curtis, Chris Tofield en Mike Varney. De saxofoon van de originele uitvoering van Fleetwood Mac ontbreekt hier. Fraai is de zang en spetterend het gitaarwerk in Driftin’. Het slotnummer, de shuffle Loved another woman is een typisch Fleetwood Mac nummer met naast Berthod Jason Walker op gitaar.
Conclusie: Rick Berthod is een uitstekende gitarist en op dit album brengt hij een voortreffelijke ode gebracht aan Peter Green.
Tracks cd:
- If you be my baby
- Black magic woman
- Jumping at shadows
- Need your love so bad
- Oh well
- Rattlesnake shake
- Albatross
- Stop messing around
- Driftin’
- Loved another woman
Line-up
- Rick Berthod – zang, gitaar
- Ronee Mac – bas, zang
- Brett Barnes – drums, percussie, vibes
- Billy Truitt – hammond, piano
- Junior Brantley – piano en zang (track 1)
- Stoney Curtis – gitaar (track 8)
- Chris Tofield – gitaar (track 8)
- Mike Varney – gitaar (track 8)
- John Zito – slide gitaar (track 7)
- Jason Walker – gitaar (track 10)
Vrouwenvoetbal
Het WK voetbal zit er op. In een zinderende finale versloeg Argentinië afgelopen zondag de uittredende wereldkampioen Frankrijk na het nemen van strafschoppen. Lionel Messi liet zijn buitensporige kwaliteiten zien en is nu zeker in zijn vaderland heilig verklaard.
Het WK in Qatar was om vele redenen zeer omstreden. Er zijn kranten over vol geschreven en tientallen, zo niet honderden uren, over gediscussieerd in talkshows en andere programma’s. Uiteraard doken er ook weer diverse complottheorieën op. Alles zou geregeld zijn om het laatste interlandkunstje van Messi tot een succes te maken. Nu is het woord omkoperij bij de FIFA geen onbekend woord en zeker opperhoofd Gianni Infantino is niet in zijn eerste leugen gebarsten. Maar aan deze complottheorie kan ik toch niet al te veel waarde hechten. Op naar het WK 2026 in Canada, Mexico en de Verenigde Staten, minder omstreden landen, hoewel sommigen daar ongetwijfeld ook wel iets van zullen vinden.
Dichterbij is het WK voetbal voor vrouwen dat volgend jaar van 20 juli tot 20 augustus zal worden gehouden in Australië en Nieuw-Zeeland. Hier zullen geen discussies losbarsten of het allemaal wel tof gaat in die landen.
De Oranjeleeuwinnen, die bij het vorige WK in 2019 in Lyon in de finale met 2-0 verloren van de VS, gaan voor nieuw succes. Met Andries Jonker, de voormalige assistent van Louis van Gaal, aan het roer. Hopelijk tonen de vrouwen meer passie dan hun mannelijke collega’s. Het is alleen een grote tegenvaller dat Nederland het zonder de zwaar geblesseerd geraakte topscorer Vivianne Miedema moet doen.
Over vrouwenvoetbal gesproken. Ik deed zaterdagmiddag verslag van de bekerwedstrijd van Jodan Boys VR 1 tegen Be Quick ’28 VR 1. De vrouwen van Jodan Boys, die het afgelopen seizoen kampioen werden van de 2e klasse, staan momenteel bovenaan in de 1e klasse A. Klasse! Het mooie bekeravontuur van de Jodan Boys eindigde zaterdag helaas. De routine van de Zwolse Topklasser gaf uiteindelijk de doorslag en een foutje in de verdediging werd zaterdag even voor tijd afgestraft. Desondanks konden de Goudse vrouwen met opgeheven hoofd het veld verlaten.
