Martyn Joseph – 1960
Martyn Joseph (15 juli 1960, Penarth) is een singer-songwriter uit Wales. Hij begon op zijn 10e met gitaar spelen toen hij Glen Campbell op tv zag optreden. Zijn muziek heeft voornamelijk een Keltisch en folkloristisch karakter. Zijn carrière duurt al meer dan 35 jaar. Het debuutalbum I’m only beginning komt in 1983 uit. In de jaren ’90 toerde Joseph o.a. met Art Garfunkel. In 2004 wint Joseph de BBC Welsh Music Award voor beste mannelijke artiest. In 2018 wint hij de Spirit of Folk Award en in 2019 wordt zijn song Here come the young bij de Wales Music Awards uitgeroepen tot beste in het Engels gezongen song.
Martyn Joseph is zeer productief, want medio november verscheen zijn nieuwe (23e) studioalbum 1960. De titel heeft betrekking op het geboortejaar van Joseph en hij tot de ontnuchterende gedachte komt dat, nu hij zes kruisjes achter zijn naam heeft staan, de weg die voor hem ligt korter is dan de weg erachter. De elf songs op het album zijn een reflectie op zijn leven en dat van zijn familie.
In het mooi geïnstrumenteerde openingsnummer Born too late vraagt Joseph zich o.a. af hoe lang het duurt voor een man om zichzelf te leren kennen. Ook Josephine Baker komt langs. Felt so much is een ingetogen door Nigel Hopkins georkestreerd liedje. House schreef Joseph samen met de Britse schrijver en radiopresentator Simon Mayo. Janice Ian speelt hier prachtig piano en zingt ook mee. Down to the well heeft iets meer tempo met subtiel akoestisch gitaarspel en handclaps. Heel rustig is daarna weer We are made of stars met vocale assistentie van zangeres Antje Duvekot. Schitterend is het pianospel weer in Trying to grow, met mooie zang, akoestische gitaar en mondharp. Ingetogen is de trompet van Rupert Cobb in Under every smile. Naast de mooie zang en de piano zijn er in In your arms fraaie bijdragen op viool en viola. Shadow boxing is een ode aan zijn vader die aan Alzheimer lijdt. In het folky There’s a field gaat Joseph terug naar de tijd dat hij als vijfjarige op de achterbank van de Renault van zijn vader zit. Het mooiste bewaart Joseph voor het laatst, het akoestische This light is ours met de prachtige zin ‘the light will shine on all of us – not just for the few’. Als verrassing is er dan na ruim een minuut stilte de verborgen track, het van Glen Campbell bekende Wichita lineman. Een schitterende versie met alleen zang en akoestisch gitaar.
Conclusie: 1960 is een heel mooie luisterplaat.
Tracks cd:
- Born too late
- Felt so much
- House
- Down to the well
- We are made of stars
- Trying to grow
- Under every smile
- In your arms
- Shadow boxing
- There’s a field
- This light is ours
Wichita lineman (verborgen track)
Line-up:
- Martyn Joseph – zang, backing vocals, akoestische, elektrische gitaar, bas, piano, orgel, handclaps, mondharmonica
- Andrew Coughlan – bas (track 4,7)
- Nigel Hopkins – elektrisch orgel (track 1,2), piano (track 1)
- Cormac Byrne – percussie (track 7,8)
- Janice Ian – piano en zang (track 3)
- Rupert Cobb – trompet (track 7)
- Innes Watson – viola (track 8)
- Duncan Chisholm – viool (track 8)
- Antje Duvekot – zang (track 5)
- Justine Joseph – zang (track 10)
Het sportjaar 2021
Het sportjaar 2021 loopt op zijn laatste benen. Nou ja lopen, zeg maar gerust dat het struikelend aan zijn eind is gekomen. Was 2020 al een vreemd sportjaar, ook 2021 kan gerust worden bijgezet in het sportrariteitenkabinet. Het was een jaar waarin er meer niet dan wel gesport mocht worden. De meeste sportcompetities werden in april weer voortijdig beëindigd. Weer een verloren sportseizoen volgens velen.
Alleen voor de topsport werd een uitzondering gemaakt en dat leverde Gouda zowaar een landskampioen op. Daar waar misschien was gerekend op een kampioenschap van de vrouwen waren het de mannen van GZCDONK die in mei voor een verrassing zorgden en na elf jaar weer de kampioensschaal naar Gouda brachten.
Het voortijdig stoppen van de competities had vreemd genoeg ook weer zijn voordelen. Voetbalclubs die zwaar in de gevarenzone zaten hoorden tot hun opluchting dat degradatie niet aan de orde was. De volleybalvrouwen van VollinGo promoveerden naar de Topdivisie. En de rugbyers van RFC Gouda promoveerden, zonder zelfs een enkele competitiewedstrijd te spelen, naar de 2e klasse.
Er waren in 2021 ook individuele sporters die in de prijzen vielen. Sportschool Den Edel gaat, of er nu corona is of niet, ‘gewoon’ door met het spekken van de jiujitsu medaillekast. Aafke van Leeuwen en Boy Vogelzang werden Europees kampioen. De jonkies Ruben Raghunath en Ruby Vogelzang behaalden een gouden medaille tijdens de WK in Abu Dhabi en Max Schulenklopper haalde daar een zilveren plak.
Het treurige nieuws is dat de Goudse voetbalwereld in 2021 helaas ook afscheid moest nemen van een aantal voetbaliconen. Op 25 februari overleed de legendarische doelman Ton Thie en op 31 maart oud-voetballer en trainer Puck Pols. Ook op 31 maart overleed Herman Vleggeert, erevoorzitter van VV Gouderak en een zeer bekende naam in de Goudse voetbalregio. Een van de bekendste, en misschien wel beste Goudse voetbaltrainer, was oud (betaald) voetballer Piet van Mullem. Hij overleed op 6 april. Op kerstavond overleed Olympiaan Henny van Os. Ik heb Henny jaren meegemaakt als wedstrijdcoördinator op de zondagmiddag. Een heel aardige man voor wie nooit iets te veel was. Of zoals Olympia zegt: ‘we verliezen een vrijwilliger van de buitencategorie’.
Zo heeft iedereen gemengde gevoelens over het sportjaar 2021.
