Gerritschinkel.nl Columns & meer

Dion – Stomping ground

Dion DiMucci (18 juli 1939, New York) is met zijn 82 jaar een veteraan in de muziekscene. Hij is 18 jaar als hij onder de naam Dion and the Timberlanes zijn eerste plaat The chosen few opneemt. In 1958 vormt hij met drie vrienden uit de Bronx de doo-wop groep Dion and the Bellmonts. Deze band heeft een aantal grote hits zoals I wonder why en A teenager in love. Dion and the Bellmonts gaan in 1960 uit elkaar en Dion ging verder als soloartiest. Hij richt zich meer op de rock ‘n‘ roll en de rhythm and blues. De hits komen al snel, Runaround Sue en The Wanderer. Door drugs- en drankproblemen verdwijnt hij in de jaren ‘60 van het toneel maar keert begin jaren ‘70 terug als singer-songwriter. Dion wordt in 1989 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. In 2006 gaat de blues weer een grote rol spelen in het repertoire van Dion met het album Bronx in blue, een jaar later gevolgd door Son of Skip James, in 2012 door Tank full of blues en in 2020 door Blues with friends.

Vorige maand kwam er weer een nieuw album van Dion uit. Net als op zijn vorige album Blues with friends spelen er op Stomping ground weer een groot aantal gerenommeerde (blues) artiesten mee.

Het album opent met het aanstekelijke Take it back, met scheurend gitaarwerk van Joe Bonamassa. Lyrisch klinkt de gitaar van G.E. Smith in Hey diddle diddle en waarin ook de vitale zang van Dion opvalt. In Dancing girl is vanaf de eerste tonen de bekende gitaarsound van Mark Knopfler te horen en in het volgende nummer If you wanna rock ‘n’ roll de eveneens herkenbare fraaie gitaarlicks van Eric Clapton. There was a time is een lange bluesballad met naast de strijkers schitterend gitaarspel van Peter Frampton. In de uptempo bluesrocker Cryin’ shame is het smullen van de slide van Sonny Landreth. Het melodieuze The night is young roept met Joe Menza en Wayne Hood herinneringen op aan Dire Straits. Met het flonkerende pianospel van Steve Conn belanden we met That’s what the doctor said als een ode aan Dr. John in de New Orleans sferen. My stomping ground is rockende soulblues met zompige gitaarlicks van Billy Gibbons. Een hoogtepunt is het gospelachtige Angel in the alleyways. Prachtige duetten met Patty Scialfa en Bruce Springensteen bescheiden op mondharp. Joe en Mike Menza soleren beurtelings in I’ve got to get to you. Stevige bluesrock en duozang met Boz Scaggs. Het Jimi Hendrix nummer Red house krijgt door de fabelachtige slide van Keb’ Mo een aparte interpretatie. Jammer dat dit nummer zo kort is. Met de tinkelende piano van Marcia Ball, de gitaarlicks van Jimmy Vivino en de blazers komen we in I got my eyes on you baby weer in de sferen van New Orleans. Het slotnummer, de soulvolle ballad I’ve been watching, is een pareltje. Een fantastische gitaarsolo van Wayne Hood, maar vooral de wonderschone (duo) zang met Rickie Lee Jones is een lust voor het oor.  

Conclusie: De vitale tachtiger Dion heeft, omringd door gerenommeerde, met Stomping ground opnieuw een geweldig album het licht laten zien.

Tracks cd:

1. Take it back (with Joe Bonamassa)
2. Hey diddle diddle (with G.E. Smith)
3. Dancing girl (with Mark Knopfler)
4. If you wanna rock ’n’ roll (with Eric Clapton)
5. There was a time (with Peter Frampton)
6. Cryin’ shame (with Sonny Landreth)
7. The night is young (with Joe Menza and Wayne Hood)
8. That’s what the doctor said (with Steve Conn)
9. My stomping ground (with Billy Gibbons)
10. Angel in the alleyways (with Patti Scialfa and Bruce Springsteen)
11. I’ve got to get to you (with Boz Scaggs, Joe Menza and Mike Menza)
12. Red house (with Keb’ Mo)
13. I got my eyes on you baby (with Marcia Ball and Jimmy Vivino)
14. I’ve been watching (with Rickie Lee Jones and Wayne Hood)

Heer