Eric Johanson – Covered tracks vol. 2
De in New Orleans (Louisiana) geboren zanger-gitarist Eric Johanson deelde het podium als leadgitarist met o.a. Cyril Neville, Anders Osborne, JJ Grey, Eric Lindell en The Neville Brothers. In 2017 tekende hij een platencontract bij Whiskey Bayou Records, het platenlabel van zijn ontdekker Tab Benoit, bluesrockicoon uit Louisiana. In datzelfde jaar verschijnt zijn door Benoit geproduceerde debuutalbum Burn it down. Johanson toerde daarna twee jaar met Tab Benoit en deed ook solo-optredens.
In maart van dit jaar bracht Johanson het album Covered tracks vol. 1 uit, een album met (akoestische) covers van o.a. Chicago, Nine Inch Nails, Skip James, The Free, The Allman Brothers Band en Taj Mahal. Nauwelijks drie maanden later is nu Covered tracks vol 2 verschenen. Wederom een (akoestisch) album met covers van bekende artiesten als b.v. Son House, The Neville Brothers, Mississippi John Hurt en zelfs The Beatles.
Het album opent met een bluesy versie met slide van Sleep to dream, een nummer van Fiona Apple uit 1996. Heerlijk funky is Yellow moon, van The Neville Brothers. Zeer fraai is de akoestische gitaarsolo. Met de slidegitaar in Death letter van Son House trakteert Johanson op een heerlijke portie deltablues. In the pines, het Amerikaanse volksliedje bekend van o.a. Leadbelly, Bill Monroe (die er een bluegrassversie van maakte) en ook Nirvana (MTV Unplugged 1994), krijgt hier door Johanson ook een mooie interpretatie. Prachtige jazzy countryblues, met slide, is Make me a pallet on your floor van Mississippi John Hurt. Na de Freddie King cover My credit didn’t go through wordt countrybluesman Mississippi Fred McDowell geëerd met Goin’ down to the river. 4th of July, van de grungeband Soundgarden van hun baanbrekende album Superunknown uit 1994, klinkt bij Eric Johanson heel anders, maar hij maakt er een heel mooie heldere vertolking van. Ingetogen en melodieus, met een fraaie slidesolo, is Can’t you see, een song van het debuutalbum van The Marshall Tucker Band uit 1973. Dat Johanson een goede zanger is bewijst hij in And I love her van The Beatles (A hard day’s night uit 1964). Apart is het slotnummer My melancholy baby, een vaudeville achtige song van Ernie Burnett en George Norton uit 1912 en bekend van o.a. Leon Redbone die het in 1977 op zijn album Double time zette.
Conclusie: Ik kan het album Covered tracks vol. 2 van harte aanbevelen en zou het bovendien niet erg vinden als Eric Johanson met een vol. 3 zou komen.
Tracks:
- Sleep to dream
- Yellow moon
- Death letter
- In the pines
- Make me a pallet on your floor
- My credit didn’t go through
- Goin’ down to the river
- 4th of July
- Can’t you see
- And I love her
- My melancholy baby
Terug naar normaal
Er ging vorige week een zucht van verlichting door Nederland. Volgens het kabinet was het coronabeest vrijwel in zijn hok teruggedrongen en ons land kreeg zijn vrijheid langzamerhand weer terug. Voor velen een sein om alle remmen los te gooien. Mondkapjes werden massaal gedumpt. Filevorming voor cafés en restaurants. Het hek was van de dam.
Ook de voetbalfans slaakten vorige week een zucht van verlichting. De nummer drie uit de ‘poule des doods’ was ontlopen. De oranjeloper naar de halve finale was uitgelegd. Eerst Tsjechië even elimineren en daarna mocht of Wales of Denemarken ook geen al te groot obstakel zijn. Ach, en daarna zouden we wel verder zien. Voor heel grote optimisten lonkte zelfs de finale. En sommigen zagen na 33 jaar weer een tocht door de Amsterdamse grachten voor zich. Ongebreideld optimisme vierde hoogtij.
Maar op zondag 27 juni werd het Nederlandse voetbalfeestje ruw verstoord. Aan het sprookje kwam een abrupt einde. Het Nederlands elftal vond aan de boorden van de schöne blaue Donau zijn Waterloo. Dag Bakoe. Dag Londen. De fans dropen, honderden euro’s en een illusie armer, teleurgesteld af. De overbetaalde voetbalmiljonairs gaven niet thuis en kunnen met vakantie. Frank de Boer gaat de komende weken nadenken. Dat laatste had hij volgens de 17 miljoen bondscoaches eerder moeten doen. Nu alle oranje prullaria nog even in de vuilbak deponeren en we kunnen weer terugkeren naar ‘normaal’.
Goudse sportclubs hebben de afgelopen week, voordat de zomerstop aanbreekt, ook weer een aantal activiteiten opgestart. De voetballertjes van DONK en ONA konden weer lekker op voetbalkamp. Jodan Boys speelde zijn eerste serieuze oefenwedstrijd. De Goudse Reddingsbrigade kon toch nog een beetje de 100-jarige verjaardag vieren. Mooi.
En gelukkig is er nog de Ronde van Frankrijk.
