Gerritschinkel.nl Columns & meer

21jun/210

Publiekslievelingen

Ik wil het met u hebben over het fenomeen publiekslieveling, iemand die tedere gevoelens opwekt bij het publiek. Ze zijn er op alle gebieden en in alle soorten en maten, maar laat ik me beperken tot de sportwereld.

Neem het afgelopen sportweekend. Autosportliefhebbers hadden Max Verstappen al lang in hun armen gesloten, maar sinds zondag kan hij helemaal niet meer kapot. Zelfs bij degenen die niets of weinig met autosport hebben heeft hij volgens mij een speciaal plekje veroverd.    

Het EK voetbal dat nu volop bezig is levert ook zijn lievelingen op. Je hoeft maar twee keer te scoren en je de longen uit je lijf te lopen, en je bent een publiekslieveling. Denzel Dumfries, tot voor kort niet eens zeker van een basisplaats in Oranje, weet er alles van. En wat te denken van Robin Gosens. Voor veel Duitsers was deze halve Nederlander tot voor kort een nobody, maar blink je uit in de wedstrijd tegen Portugal, dan ben je meteen de nieuwe Duitse lieveling. De Vlaamse wielerfans hebben ook hun eigen publiekslievelingen. De jonge Remco Evenepoel heeft in Vlaanderen al bijna een heiligenstatus en Wout van Aert zal in de Ronde van Frankrijk, die a.s. zaterdag begint, ook weer in de armen worden gesloten. Zo heeft iedere sport zijn publiekslievelingen.     

Maar eens een publiekslieveling wil nog niet zeggen altijd een publiekslieveling. Blijven de prestaties uit, of haal je iets uit dat niet in de haak is, dan laat het publiek je genadeloos weer vallen. Het aantal gevallen sporthelden is groot. Bladerunner Oscar Pistorius kan er over mee praten. Wielrenner Lance Armstrong is misschien wel het grootste voorbeeld, hoewel hij volgens mij voor velen nooit een publiekslieveling was.

Publiekslievelingen, ze komen, blijven en gaan. 

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties