Bevrijdingsdag
Het leek afgelopen zaterdag 5 juni Bevrijdingsdag. Terrassen stroomden al snel vol met dorstigen. Bedienend personeel liep af en aan. Culinaire toeristen probeerden een plek in de restaurants te bemachtigen. Voor de lokale ijstenten vormden zich nog grotere rijen dan voorheen. Filmliefhebbers konden in Cinema Gouda eindelijk de film ‘De slag om de Schelde’ gaan bekijken. Zelfs in de winkels, die al eerder open waren, leek het of het hek nu helemaal van de dam was. ‘Eindelijk mogen we weer. We hebben het verdiend’. Waarom we het hebben verdiend is mij niet duidelijk, maar dat terzijde.
Ook de sportwereld ontworstelde zich zaterdag aan een aantal knellende coronamaatregelen en kwam weer tot leven. De deuren van de sportkantines zwaaiden open. Het was een drukte van jewelste op de Goudse sportvelden. De jeugd kon weer ‘echte’ wedstrijden spelen en na afloop ook douchen op de club. Er mocht zelfs publiek aanwezig zijn, maar dan alleen begeleiders van de bezoekende clubs, want het merkwaardige is dat thuispubliek nog steeds niet welkom is.
De wereld gaat er geleidelijk aan weer normaler uitzien en we gaan ons opnieuw met ‘echte’ dingen bezighouden. Voor velen is dat niet de stroperige kabinetsformatie, maar het EK voetbal dat a.s. vrijdag begint. Hele pelotons ‘deskundigen’ vallen over elkaar en vooral over bondscoach Frank de Boer heen en bakkeleien over de strijdwijze van Oranje. Spelen volgens het 5-3-2 systeem of met een 4-3-3 opstelling de tegenstander te lijf gaan.
Tot nu toe heeft het Nederlands Elftal niet kunnen overtuigen en is het team volgens 17 miljoen bondscoaches zoekende. De echte test is a.s. zondag 13 juni. Opnieuw een Bevrijdingsdag? Bij winst op Oekraïne zal dit wellicht door velen zo worden gezien. We gaan het beleven.