Gerritschinkel.nl Columns & meer

Sara Watkins – Under the pepper tree

Sara Watkins (8 juni 1981, Vista, Californië) is een Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentaliste. Op haar 8^e (!) richt ze haar eerste band op, het akoestische trio Nickel Creek, Naast haarzelf bestaat dit trio uit broer Sean en vriend Chris Thile. In 2014 richt ze samen met Sarah Jarosz en Aoife O ‘Donovan ook de americana-groep I’m With Her op. Van beide bands verschijnen meerdere albums. Maar Watkins start in 2007 ook een solocarrière. Haar solodebuut Sara Watkins komt in 2009 uit. Maart jl. verscheen haar nieuwe album Under the pepper tree.    

Het album, dat gericht is op kinderen en gezinnen, opent met Pure imagination, een liedje uit de Amerikaanse muziekfilm Willy Wonka and the Chocolate Factory uit 1971, met in de hoofdrol Gene Wilder, waarmee meteen een sfeervolle fantasiesfeer wordt geschapen. Uit de soundtrack van de Disneyfilm Peter Pan uit 1953 komt daarna het heel korte The second star to the right. Nickel Creek is met Sean Watkins op gitaar en Chris Tyle op mandoline te horen in het fraaie Blue shadows on the trail. Met een vioolintro begint het dromerige Edelweiss uit de musical Sound of Music uit 1959. De jongste dochter van Watkins zingt hierop vertederend mee. Uit de film Breakfast at Tiffany’s uit 1961 komt Henry Mancini’s Moon river, oorspronkelijk vertolkt door Audrey Hepburn. Fraai is Watkins’ versie hier met akoestische gitaar en orgel op de achtergrond. Het titelnummer Under the pepper tree is een heel korte instrumental met alleen viool. Zeer warm en helder is de zang, naast de tokkelende gitaar, in When you wish upon a star, uit de soundtrack van de film Pinoccio van Walt Disney uit 1939. Na het zeer ingetogen Night singing zijn de tinkelende pianoklanken te horen in La la Lu uit de Disneyfilm Lady and the tramp uit 1955. I’m With Her wordt herenigd met mooie samenzang in Tumbling tumbleweeds, waarin Watkins een slepende vioolsolo laat horen. Blanket for sail is een song van Harry Nilsson uit de animatiefilm The Point uit 1971. Beautiful dreamer werd rond 1860 geschreven door Stephen Foster en o.a. op de plaat gezet door Bing Crosby en Roy Orbison en werd ook in veel films en televisieseries gebruikt. Sara Watkins brengt de luisteraar nu een beetje in Hawaiiaanse sferen. Prachtig wordt er geïnstrumenteerd in het sfeervolle Stay awake, afkomstig uit de musicalfilm Mary Poppins uit 1964 met Julie Andrews en Dick Van Dyke. Heel apart, met akoestische gitaar en heldere soms fluisterende zang, is het in 1945 door Rogers en Hamnmerstein voor de musical Carousel geschreven You’ll never walk alone. Het album eindigt zeer sfeervol met Good night, het slaapliedje dat John Lennon schreef voor zijn 5-jarige zoontje. Het nummer werd in 1968 door The Beatles op hun befaamde White Album gezet en werd toen gezongen door Ringo Starr. Niks ten nadele van Ringo Starr, maar hij kan qua zang absoluut niet in de schaduw staan van Sara Watkins.      

Conclusie: Under the pepper tree is een mooie warme nostalgische muzikale trip.

Tracks cd:

1. Pure imagination
2. The second star to the right
3. Blue shadows on the trail
4. Edelweiss
5. Moon river
6. Under the pepper tree
7. When you wish upon a star
8. Night singing
9. La la Lu
10. Tumbling tumbleweeds
11. Blanket for a sail
12. Beautiful dreamer
13. Stay awake
14. You’ll never walk alone
15. Good night

Line-up:

• Sara Watkins – zang, viool, Rhodes piano, akoestische gitaar
• Tyler Chester – gitaar, orgel, piano, banjo, elektrische bas, timpani
• Alan Hampton – bas
• Ted Poor – drums
• Rich Hinman – pedal steel
• Chris Thile – mandoline, zang
• Sean Watkins – gitaar, zang
• Sam Cooper – zang
• David Garza – gitaar, zang
• Taylor Goldsmith – zang
• Aoife O ‘Donovan – zang
• Sarah Jarosz – zang

Southside Johnny & La Bamba’s Big Band- Grapefruit moon – the songs of Tom Waits

De Amerikaanse singer-songwriter Southside Johnny (4 december 1948, Neptune, New Jersey) is vooral bekend als frontman van Southside Johnny & the Asbury Jukes. Hij staat ook bekend als de peetvader van de Jersey Shore Sound, een mengeling van oude rock ‘n ‘ roll, oude rhythm & blues en blue-eyed soul. Met the Asbury Jukes maakte hij sinds medio jaren ’70 van de vorige eeuw een groot aantal albums. Naast een aantal soloalbums nam hij in 2008 het album Grapefruit moon op met La Bamba’s Big Band, een album met covers van Tom Waits. Een ambitieus project.

Op 12 maart jl. is het album Grapefruit moon opnieuw uitgebracht. Prachtig geremasterd zodat alles nog beter tot zijn recht komt. En het klinkt allemaal kraakhelder, een lust voor het oor.

Het album opent met de ingetogen pianoklanken van de ballad Yesterday is here, maar al snel geeft de geweldige blazerssectie een spetterende voorstelling. Zeer energiek wordt vervolgd met Down, down, down. Uptempo, met de schuurpapieren stem van Southside Johnny die er ook een felle mondharpsolo uitgooit naast een zeer solide ritmesectie en solerende blazers. Walk away is een nummer van Waits van de soundtrack Dead man walking uit 1997 en Tom Waits geeft hier zelf ook  vocaal acte de presence. In Please call me baby is Johnny een swingende jazzcrooner in een vol bad met blazers. En het instrumentale intermezzo met een verpletterende saxsolo is ronduit schitterend. De big band speelt in het titelnummer Grapefuit moon tamelijk ingetogen. Deze ballad, met een akoestisch gitaarintro, is wat mij betreft het prijsnummer van dit album. All the time is in the world is weer stevig, met een strakke ritmesectie en een blazerssectie die de gashandel weer opentrekt. Tango till they’re sore is zo’n typisch Waits nummer met een bluesy huilende mondharp. Johnsburg, Illinois is een langzaam nummer van nog geen twee minuten, maar de bigband is nadrukkelijk aanwezig net als daarna in New coat of paint, met een hoofdrol voor de saxofoon. Shiver me timbers is ook vooral mooi door de tinkelende piano, de mondharp en de accordeon. De zang in Dead and lovely is afwisselend ingetogen en uitbundig. Ook fraai zijn de basloopjes. Het latingetinte Temptation is ook weer zo’n typische Waits song. Mooie gitaarlicks en explosieve blazers. Een kleine zeven minuten swingen! Het album sluit af met de bonustrack Straight to the top , een liveopname en een duet met Richie ‘La Bamba’ Rosenberg.      

Conclusie: Southside Johnny brengt met de fantastische La Bamba’s Big Band een indrukwekkend eerbetoon aan Tom Waits.

Tracks cd:

1. Yesterday is here
2. Down, down, down
3. Walk away
4. Please call me baby
5. Grapefruit moon
6. All the time in the world
7. Tango till they’re sore
8. Johnsburg, Illinois
9. New coat of paint
10. Shiver me timbers
11. Dead and lovely
12. Temptation
13. Straight to the top (live) (bonustrack)

Line-up:

• Southside Johnny – zang, mondharmonica
• Glenn Alexander – dobro, gitaar, mandoline
• John Ballesteros – percussie
• Clarence Banks, Art Baron, Jeff Bush, Ben Williams II, Brian Pastor  – trombone
• Bobby Bandiera – backing vocals
• Jeff Bashkow – klarinet, fluit, altsax
• Samuel Paul Bortka – klarinet, fluit, tenorsax
• Dana Calitri, Carol Lee Goodgold, Curtis King, Richard Rosenberg, Vaneese Thomas, Fonzi Thornton,   – koor
• Tim Cappello – sopraan- en tenorsax
• Frank Elmo – fluit, alt- en sopraansax
• Charlie Giordano – accordeon
• Scott Healy – harpsichord, piano
• Howard Johnson, Marcus Rojas – tuba
• Jeff Kazee – Hammond
• Erik Lawrence, Baron Raymonde – fluit, altsax
• Michael Mancini – piano
• Ed Manion – klarinet, sax
• Ray Marchica – drums
• Michael Merritt – bas
• Shawn Pelton – drums, percussie
• Mark Pender, Stu Satalof, Chris Anderson – flugelhorn, trompet
• Jerry Vivino – klarinet, fluit, altsax, tenorsax

Trainman Blues – Shadows and shapes

Trainman Blues is het project van een bluesduo, bestaande uit de Ierse zanger-gitarist Richard Farrell en de Deense bassist-producer Laust ‘Krudtmeier’ Nielsen. Ze ontmoetten elkaar in de legendarische Mojo Blues Bar in Kopenhagen. Eind 2016 begon hun muzikale samenwerking. In 2018 verscheen hun debuutalbum Trainman blues, een album dat goed ontvangen werd door critici en muziekliefhebbers. Het album werd in 2018 in Denemarken ook gekozen tot bluesalbum van het jaar.

Vorig jaar hebben de ‘bluesbrothers’ Farrell en Nielsen de laatste hand gelegd aan hun tweede album.

Dit album, Shadows and shapes, verscheen vorige maand. Het album opent funky met de John Lee Hooker achtige gruizige blues Losing time, met een scheurende mondharpsolo van Peter Nande, gevolgd door de intens gezongen soulvolle ballad, met een bluesy middenstuk, Can’t keep on running. Ook in Undivided seer neemt Trainman Blues je mee terug naar de soul van de jaren ’60 en ’70. Het gitaarwerk in Poor you is lekker funky en Better everyday is een Al Green achtige soulballad met sax en backing vocals van Cecilia Andersen. Het titelnummer Shadows and shapes is een intrigerende blues uit het diepe zuiden, met droog drumwerk en percussie en waarin de stem van Farrell weer meerdere toonhoogten kent. Drumwerk en percussie domineren daarna het gospelachtige uptempo Troubled mind. De soulballad I’m fire begint met het afstrijken van een lucifer en hierin is ook een fraaie orgelsolo van Christian Jørgensen te horen. Sing your own song is een ballad, met een mooie gitaarsolo van Ronnie Boysen en de backing vocals van Cecilia Andersen in het refrein. Boysen levert een indringende gitaarsolo af in het funky Spice of life. Na de worksong I cried is Find my wings, met een wurlitzer intro en outro van Christian Jørgensen, een soulvolle uitsmijter die je in de sferen van Sam Cooke en Nina Simone brengt.

Conclusie: Shadows and shapes is een lekker rauw album gedrenkt in oude blues en oude soul.

Tracks cd:

1. Losing time
2. Can’t keep on running
3. Undivided seer
4. Poor you (explicit lyrics)
5. Better everyday
6. Shadows and shapes
7. Troubled mind
8. I’m fire
9. Sing your own song
10. Spice of life
11. I cried
12. Find my wings

Line-up:

• Richard Farrell – zang, gitaar, backing vocals
• Laust ‘Krudtmeier’ Nielsen – bas, gitaar, beats, orgel
• Peter Nande – mondharp (track 1)
• Ronnie Boysen – gitaar (track 2,9,10,12)
• Rune Høimark – gitaar (track 5,8)
• Thomas Crawfurd – drums, percussie (track 2,3,5,6,9,12)
• Lars Heiberg Andersen – drums (track 1,4,7,8,10)
• Christian Jørgensen – orgel, wurlitzer (track 8,12)
• Alain Apaloo – slide gitaar (track 7)
• Yves Moffre – saxofoon (track 5)
• Cecilia Andersen – backing vocals (track 1,2,5,9,11,12)

The Northern Belle – We wither, we bloom

The Northern Belle is een Noorse band die in 2012 is opgericht. De 7-koppige band uit Oslo, o.l.v. zangeres en songwriter Stine Andreassen, wordt beschouwd als de pioniers van de Nordicana-beweging, een beweging die inheemse Scandinavische volksmuziek combineert met verschillende Amerikaanse muziekvormen. In 2015 verschijnt hun debuutalbum The Northern Belle en de opvolger Blinding blue neon komt in 2018 uit. Voor dit laatste album werd The Northern Belle genomineerd voor de Spellemannprisen 2018, zeg maar de Noorse Grammy Awards, in de categorie country.

Hun 3^e album We wither, we bloom verscheen al eind augustus 2020, maar door de COVID-19 pandemie is er eigenlijk niets mee gebeurd. Onder het motto ‘beter laat dan nooit’ krijgt dit album een herkansing in de hoop dat er nu wel iets mee gaat gebeuren.

Al meteen bij het openingsnummer Gemini word je vrolijk. Een heerlijke uptempo melodieuze folky song waar de geest van Fleetwood Mac en Stevie Nicks rondwaart. Remember it is ook uptempo en iets steviger met drums en percussie en mooie heldere gitaarakkoorden. How deep is een ballad met ingetogen gitaren en viool, maar Taylor made is weer uptempo americana met uitbundige zang en mooie harmonieen, en dat geldt daarna ook voor Late bloomer. In de met strijkers versierde ballad Born to be a mother zijn Keltische invloeden aanwezig. Uptempo folky en harmonieus is Two minds. Lonely, met gedragen zang,is een beetje zweverig. Mooi is de pedal steel in de ballad No clue. De zang van Andreassen doet me in het uptempo Evelyn denken aan Dolly Parton. Het enigszins psychedelische Love of mine is weer ondergedompeld in een bad van strijkers. Het album eindigt met het titelnummer, het akoestische We wither, we bloom. Alleen zang en akoestische gitaar. Jammer dat dit nummer nog geen minuut duurt.     

Conclusie: We wither, we bloom is een lekker album om heel vrolijk van te worden.

Tracks cd:

1. Gemini
2. Remember it
3. How deep
4. Taylor made
5. Late bloomer
6. Born to be a mother
7. Two minds
8. Lonely
9. No clue
10. Evelyn
11. Love of mine
12. We wither, we bloom

Line-up:

• Stine Andreassen – zang, gitaar
• Ole-Andre Sjøgren – gitaar, backing vocals
• Bjrnar Ekse Brandseth – dobro, pedal steel, gitaar, backing vocals
• Johanne Flottorp – viool, backing vocals
• Marie Tveiten – percussie, gitaar, backing vocals
• Yngve Jordalen – bas
• Svein Inge Bjørkedal – drums

Adam Douglas – Better angels

Adam Douglas (1981) is geboren en getogen in Oklahoma, maar deze singer-songwriter-gitarist woont al meer dan 10 jaar in Noorwegen. Naast het toeren deed hij ook sessiewerk  met o.a. Jon Bon Jovi, Larry Carlton, Sting, Bonnie Raitt, Robben Ford, Kirk Fletcher en Ten Years After. In 2015 komt zijn platendebuut I may never learn uit, in 2018 gevolgd door The beauty & the brawn. De muzikale voorbeelden voor Douglas zijn Howlin’ Wolf, Sam Cooke, Tom Petty en Joe Jackson.

Begin deze maand verscheen zijn nieuwe album Better angels. De inspiratie voor zijn 3^e album haalt Douglas o.a. uit de prachtige natuur (de bergen en de fjorden) van zijn nieuwe thuisland. Douglas wordt op dit album bijgestaan door een aantal voortreffelijke Noorse musici.  

Het album opent ontspannen, soulvol en melodieus met Joyous we’ll be, dat ook als eerste single is uitgebracht. De fantastische blazers in Into my life herinneren mij aan de stijl  van de blazers van de rockband Chicago. Een van de hoogtepunten van het album is voor mij Build a fire. Funky bluesy soul met de blazers die een geweldige bigbandsfeer creëren. Na het zelf reflecterende So naive, zingt Douglas met veel passie naast de strijkers en de klaterende pianoklanken de ballad Change my mind, een cover van Lucy Silvas uit 2018. Beady Belle draaft op in het funky Where I wanna be. De Noorse begeleiders zijn weer fantastisch in het intens gezongen Blue white lie. A whistle to blow neigt duidelijk naar bluesrock met duels tussen gitaar en saxofoon. In Both ways zijn invloeden van gospel en country aanwezig en Just a friend is Al Green achtige jazzy soul met fijn pianospel. Dat Douglas een geweldige zanger is bewijst hij nogmaals in de prachtige countryballad Lucky charm. Dying breed is de lekkere uptempo met blazers voorthuppelende bonustrack.

Conclusie: Better angels is een heerlijk album.

Tracks cd:

1. Joyous we’ll be
2. Into my life
3. Build a fire
4. So naive
5. Change my mind
6. Where I wanna be (feat. Beady Belle)
7. Blue white lie
8. A whistle to blow
9. Both ways
10. Just a friend
11. Lucky charm
12. Dying breed

Line-up:

• Adam Douglas – akoestische gitaar, elektrische gitaar, lead vocals, backing vocals
• Ruben Dalen – drums, percussie
• Martin Windstad – percussie
• Marius Reksiø- bas
• Thor-Erik Fjellvang – piano, orgel, clavinet, synth, marxofhone
• Iver Olav Erstad – hammond B-3
• Kaja Fjellberg Pettersen – cello
• Line Sørensen Voldsdal – viola, viool
• Tracee Meyn – backing vocals
• Børge-Are Halvorsen – bariton en tenor saxofoon
• Even Kruse Skatrud – trombone
• Jens Petter Antonsen – trompet