Gerritschinkel.nl Columns & meer

Dion – Blues with friends

Dion DiMucci (18 juli 1939, New York) loopt al heel lang mee  in de muziekscene. Hij is 18 jaar als hij onder de naam Dion and the Timberlanes zijn eerste plaat The chosen few opneemt. In 1958 vormt hij met drie vrienden uit de Bronx de doo-wop groep Dion and the Bellmonts. Deze band heeft een aantal grote hits zoals I wonder why en A teenager in love. Dion and the Bellmonts gaan in 1960 uit elkaar en Dion ging verder als soloartiest. Hij richt zich meer op de rock ‘n‘ roll en de rhythm and blues. De hits komen al snel, Runaround Sue en The Wanderer. Door drugs- en drankproblemen verdwijnt hij in de jaren ‘60 van het toneel maar keert begin jaren ‘70 terug als singer-songwriter. Dion wordt in 1989 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame..

In 2006 gaat de blues weer een grote rol spelen in het repertoire van Dion met het album Bronx in blue, een jaar later gevolgd door Son of Skip James en in 2012 door Tank full of blues. Deze maand verscheen het nieuwe album van Dion. Op dit album Blues with friends, de titel zegt het al, heeft Dion een groot aantal gerenommeerde (blues) artiesten ‘gerekruteerd’. Het album is geproduceerd door Dion en Wayne Hood, die ook op gitaar, bas, piano, Hammond en drums is te horen.

Met de uptempo bluesrocker Blues comin’ on wordt het album door vlammend gitaarwerk van Joe Bonamassa fel geopend. Kickin’ child is een nummer dat stamt uit 1965, in 2007 ook al op een cd verscheen, en nu met fraai gitaarwerk van Joe Menza opnieuw is opgenomen. Uptown number 7 is een stevige gospel met swingend gitaarspel van Brian Setzer, voorman van The Stray Cats. Op de prachtige bluesballad Can’t start over again worden de oren gestreeld door de lyrische gitaarlicks van Jeff Beck. John Hammond is met zijn mondharp te gast in de boogie My baby loves to boogie. In de midtempo blues I got nothin’ zijn twee gastmusici te horen, gitarist Joe Louis Walker en Van Morrison als medevocalist. In de jazzy bluesballad Stumbling blues wordt Dion begeleid door gitarist Jimmy Vivino en saxofonist Jerry Vivino. Met zijn vette zompige gitaarlicks in Bam bang boom brengt Billy Gibbons de sound van ZZ Top in. Naast de blazers en de Hammond is in de midtempo bluesrocker I got the cure een glansrol weggelegd voor de lyrische gitaar van Sonny Landreth. In het samen met Paul Simon gezongen Song for Sam Cooke (here in America) wordt een schitterende ode gebracht aan soulzanger Sam Cooke. In de rockballad What if I told you is alle aandacht weggelegd voor de indringende gitaarsolo’s van Samantha Fish. De sfeer van de Appalachen is er in Told you once in August, met slidegitaar van John Hammond en Rory Block. Die laatste is ook vocaal te horen in deze countryblues. Stevie van Zandt, gitarist in Bruce Springsteen’s E Street Band, laat zijn gruizige gitaar razen in de bluesrocker Way down (I won’t cry no more). En The Boss draaft zelf ook met een spetterende gitaarsolo op in het slotnummer de gospel Hymn to him. Dion, die hier fraai akoestisch gitaar speelt, heeft dit nummer eerder uitgebracht op zijn gospelalbum Velvet & Steel uit 1987, maar volgens hem was dit nummer eigenlijk nooit echt af. Dat is dus hier, ook met vocale assistentie van Patti Scialfa, helemaal rechtgezet.

Conclusie: Blues with friends is een zeer sterk album van een vitale tachtiger die zich omringd weet met een gezelschap dat klinkt als een klok.

Tracks:

1. Blues comin’ on
2. Kickin’ child
3. Uptown number 7
4. Can’t start over again
5. My baby loves to boogie
6. I got nothin’
7. Stumbling blues
8. Bam bang boom
9. I got the cure
10. Song for Sam Cooke
11. What if I told you
12. Told you once in August
13. Way down (I won’t cry no more)
14. Hymn to him