Damlust
De afgelopen weken vond in Ivoorkust het WK dammen plaats. Een bizar WK heb ik begrepen. Elke dag moest maar weer worden afgewacht of de wedstrijden gespeeld konden worden omdat de hoteldirectie telkens met verrassingen kwam. Bondscoach Rob Clerc nam geen blad voor zijn mond en had het over corruptie, maffia, het ‘Wilde Westen’ en matchfixing. En op de dag van hun vertrek werd het Nederlandse team gegijzeld door een hoteldirectie die geld wilde zien.
Op dat WK deed ook Martijn van IJzendoorn mee. Deze 23-jarige dammer heeft de afgelopen jaren grote prestaties verricht. Een kleine greep: 7 keer Nederlands jeugdkampioen, 4 keer Europees jeugdkampioen, 1 keer jeugdwereldkampioen. En met Damlust promoveerde hij enkele jaren geleden naar de ereklasse, het Walhalla van het Nederlandse dammen.
Ik heb vaker de loftrompet gestoken over Damlust, de kleine sympathieke Goudse damvereniging. De club van de enthousiaste secretaris Gerard van der Wouden. De club van voorzitter, internationaal grootmeester en voormalig wereldkampioen blindsimultaan Erno Prosman.
Ook dit jaar komt Damlust weer verenigingen tegen die klinkende namen in hun gelederen hebben. Grote namen als Alexander Baliakin, Guntis Valneris, Roel Boomsma, Auke Scholma, Harm Wiersma en Anatoli Gantwarg. En die spelen echt niet voor een paar extra consumptiebonnen. En tussen dat geweld houdt Damlust zich al jaren staande.
Damlust begon de nieuwe damcompetitie zaterdag met een verrassende overwinning op WSDV uit Wageningen. Met kopman Erno Prosman, maar zonder het vertrouwde gezicht van Martijn van IJzendoorn. Hij speelt dit seizoen voor Constant Charlois Rotterdam. Waarom weet ik niet, maar ik heb zo mijn vermoedens. Maar wie ben ik om daar over te oordelen. Feit is dat hij met zijn nieuwe club meteen een nederlaag leed. Wie weet zien we hem toch weer een keer terugkeren in Gouda.
The Nelson Brothers – The Nashville Sessions
Steve en Simon Nelson vormen het Britse duo The Nelson Brothers. Zij hebben de wereld rond gereisd met optredens en het schrijven van liedjes van The Midlands tot The Isle of Dogs, van de woestijn van Arizona naar Sidney, Australië, van Amsterdam naar Bermuda. Hun muziek is een mix van rootsrock, folk en americana. In 1993 komt hun debuutalbum Hometown uit. In 1994 nemen ze hun 2e album op, maar de opnamebanden raken ‘verloren’. Als Gateway Studios 10 jaar later wordt gesloten worden de banden ontdekt in een afvalcontainer. Met enkele aanpassingen wordt het album Sacred river in 2015 uitgebracht. Daarvoor was in 2009 het album Places in the heart uitgebracht, een album dat heel goede recensies krijgt. In 2017 wordt het 4e album uitgebracht.
Begin september jl. verscheen het nieuwe album The Nashville Sessions. Het album opent met de in juli jl. uitgebrachte single The good in goodbye, een lekkere countryrocker met heldere zang van de Amerikaanse countryzangers en Grammy award winnares Gretchen Wilson. Wilson neemt ook de vocalen voor haar rekening in het uptempo stevige You will be there. Na de mooi gezongen en met akoestische gitaar versierde ballad Little hearts can have big dreams, gaat het er in het Waylon Jennings achtige uptempo twangy The Hank song weer steviger aan toe. Het bluesy Steve Earle achtige Can’t outrun the rain, met fraai banjospel van Jeff King en fiddle, is ook op single uitgebracht. Na de uptempo countryrocker Always meant to burn, met akoestische en elektrische gitaren, is in Leap of faith de schitterende zang van Gretchen Wilson weer te horen. Lu Ray is truckerssong met dobro, pedalsteel en fiddle en de ballad Dance, met orgel en dobro, zou zo gezongen kunnen zijn door Don Williams. Na de prachtige countrysong If memories are made of this en het fraaie banjospel van Jeff King in Can’t get enough, is de gevoelige zang van een zekere Michelle te horen in de pianoballad Beautiful things. It’s yours is een mooi liefdeslied in de stijl van Jesse Winchester. Van de single The good in goodbye staan op dit album nog twee versies, een unplugged versie met een prominente bas van Mike Brigandello en een stevige Troy Olson (‘the cowboy form Arizona’) mix. Het slotnummer is geheel akoestisch met Steve Nelson zang en akoestische gitaar.
Conclusie: The Nashville Sessions zijn is streling voor het oor.
Tracks:
- The good in goodbye
- You will be there
- Little hearts can have big dreams
- The Hank song
- Can’t outrun the rain
- Always meant to burn
- Leap of faith
- Lu Ray
- Dance
- If memories are made of this
- Can’t get enough
- Beautiful things
- It’s yours
- The good in goodbye (unplugged)
- The good in goodbye (Troy Olsen mix)
- The beat of your heart
Line-up
- Simon Nelson – elektrische gitaar, dobro
- Steve Nelson – akoestische gitaar, vocals
- Jeff King – elektrische gitaar, banjo
- Mike Spriggs, Teddy Morgan, Bryan Sutton – akoestische gitaar
- Mike Brigandello Alison Prestwood, Dave Pomeroy – bas
- Steve Brewster, Paul Liem, Kenny Malone – drums
- John Hobbs – keyboards
- Dan Dugmore – pedal steel, dobro
- Mike Johnson – pedal steel
- Joe Spivey, Tammy Rogers, Rob Hajacos – fiddle
- Gretchen Wilson, Chip Davis, Billy Davis, Tim Hopkins, Troy Olsen, Harry Stinson - vocals