Ambities
Niets is zo veranderlijk als het weer. Dit spreekwoord werd het afgelopen weekend duidelijk in praktijk gebracht. Vorige week deed ik in zomertenue verslag van voetbalwedstrijden van GSV en Olympia, maar dit weekend had mijn korte broek plaatsgemaakt voor een zuidwester.
De herfst had zaterdag aan de Sportlaan zijn intrede gedaan en Pluvius strooide royaal met zijn regenbuien. En zondag was het op Kaagjesland in Reeuwijk helemaal bar en boos. De hoge bomen maakten diepe buigingen, paraplu’s sneuvelden en de bal was moeilijk onder controle te krijgen.
Zaterdag deed ik verslag van Jodan Boys – DUNO. DUNO is een kleine voetbalvereniging uit het Gelderse dorpje Doorwerth, een club met grote ambities. De club versterkte zich met negen spelers, afkomstig van eredivisieclubs, beloftenteams en topamateurverenigingen. De doelstelling is om dit jaar kampioen te worden van de Hoofdklasse A. En als ze de komende wedstrijden net zoveel geluk hebben als zaterdag tegen Jodan Boys, dan zouden ze best een heel eind kunnen komen. De bestuursleden van DUNO waren trouwens vol lof over de prachtige accommodatie van Jodan Boys. “Als u bij ons komt dan waant u zich in de jaren ’50 meneer”. Op Sportpark ‘De Waayenberg’ waart de geest van Gerard ‘toen was geluk heel gewoon’ Cox blijkbaar nog rond.
Maar DUNO heeft een eigen complex en dat is voor die andere ambitieuze Gelderse hoofdklasser Achilles ’29 niet zeker meer. Door interne twisten binnen de familie Derks dreigt de Groesbeekse club van haar vertrouwde terrein te worden verbannen. Sportief is het ook al een drama.
Jodan Boys heeft in ieder geval zijn wedstrijd nog kunnen spelen op Sportpark De Heijkamp. Ik was daar niet bij, maar ik ben van plan om volgend jaar wel naar ‘De Waayenberg’ te gaan.
Leave a comment