Ambities
Niets is zo veranderlijk als het weer. Dit spreekwoord werd het afgelopen weekend duidelijk in praktijk gebracht. Vorige week deed ik in zomertenue verslag van voetbalwedstrijden van GSV en Olympia, maar dit weekend had mijn korte broek plaatsgemaakt voor een zuidwester.
De herfst had zaterdag aan de Sportlaan zijn intrede gedaan en Pluvius strooide royaal met zijn regenbuien. En zondag was het op Kaagjesland in Reeuwijk helemaal bar en boos. De hoge bomen maakten diepe buigingen, paraplu’s sneuvelden en de bal was moeilijk onder controle te krijgen.
Zaterdag deed ik verslag van Jodan Boys – DUNO. DUNO is een kleine voetbalvereniging uit het Gelderse dorpje Doorwerth, een club met grote ambities. De club versterkte zich met negen spelers, afkomstig van eredivisieclubs, beloftenteams en topamateurverenigingen. De doelstelling is om dit jaar kampioen te worden van de Hoofdklasse A. En als ze de komende wedstrijden net zoveel geluk hebben als zaterdag tegen Jodan Boys, dan zouden ze best een heel eind kunnen komen. De bestuursleden van DUNO waren trouwens vol lof over de prachtige accommodatie van Jodan Boys. “Als u bij ons komt dan waant u zich in de jaren ’50 meneer”. Op Sportpark ‘De Waayenberg’ waart de geest van Gerard ‘toen was geluk heel gewoon’ Cox blijkbaar nog rond.
Maar DUNO heeft een eigen complex en dat is voor die andere ambitieuze Gelderse hoofdklasser Achilles ’29 niet zeker meer. Door interne twisten binnen de familie Derks dreigt de Groesbeekse club van haar vertrouwde terrein te worden verbannen. Sportief is het ook al een drama.
Jodan Boys heeft in ieder geval zijn wedstrijd nog kunnen spelen op Sportpark De Heijkamp. Ik was daar niet bij, maar ik ben van plan om volgend jaar wel naar ‘De Waayenberg’ te gaan.
Wishbone Ash – Live at Rockpalast 1976
Wishbone Ash werd in oktober 1969 opgericht in Torquay, Devon. De oerbezetting bestond uit zanger gitarist Andy Powell, gitarist Ted Turner, bassist en zanger Martin Turner en drummer Steve Upton. In deze bezetting bracht de groep zes albums uit, waaronder twee livealbums. Ted Turner verliet daarna de groep en zijn plaats werd ingenomen door Laurie Wisefield. Deze bezetting hield stand tot 1981 en daarna was de groep een duiventil. De enige constante factor bleef Andy Powell.
Wishbone Ash bestaat nog steeds, toert zeer regelmatig (op 1 februari 2020 staan ze weer in De Boerderij in Zoetermeer) en viert binnenkort dus het 50-jarige bestaan. De huidige bandleden zijn zanger gitarist Andy Powell, gitarist Mark Abrahams, die in 2017 Muddy Manninen heeft vervangen, bassist Bob Skeat en drummer Joe Crabtree.
Op 1 december 1976 gaf Wishbone Ash een concert in de Sporthalle in Keulen, Duitsland. Opnamen van dit concert werden vorige maand onder de titel Live at Rockpalast 1976 uitgebracht. Ruim 1 ½ uur wordt het enthousiaste publiek vergast op songs van hun albums Argus (1972), There’s the rub (1974), Locked in (1976) en New England (1976).
Wishbone Ash begint met Runaway, een heavy midtempo bluesrocker, één van de vijf nieuwe songs van hun toen recent verschenen (8e) album New England. The king will come en Warrior, afkomstig van hun meest gelauwerde album Argus zijn melodieuze bluesy gitaarrockers met het typische Wishbone Ash lyrische duo gitaarwerk van Andy Powell en Laurie Wisefield. Het funky Lorelei, met strak drumwerk, vlammende gitaren en de ballad You rescue me zijn weer nieuwe songs van New England. De typische Wishbone Ash gitaarsound is weer te horen in de bluesy ballad Persephone, vernoemd naar de Griekse godin van het dodenrijk. Na dit nummer uit 1974 (There’s the rub) krijgen we weer twee songs van New England, de stevige instrumental Outward bound en de heavy gitaarrocker Mother of pearl, waar de strakke ritmesectie opvalt naast uiteraard de duogitaren. Fel gitaarwerk is daarna ook te horen in It started in heaven, een midtempo rocker uit 1976 (Locked in). Hierna komen er weer twee songs van Argus, de midtempo bluesy gitaarrocker Time was met spetterende gitaren en beukende drums en mijn favoriete Wishbone Ash song Blowin’ free, een prachtige lyrische gitaarrocker met meerstemmige zang. Bad weather blues is altijd een populaire song tijdens concerten van Wishbone Ash. Ruim elf minuten stevige gitaarrock, waarin het publiek verleid wordt tot meezingen en dat na afloop schreeuwt om nog een Zugabe. Die toegift is Jail bait, een melodieuze stevige rocker, met fraai basspel, van hun 2e studioalbum Pilgrimage uit 1971. Hoewel het publiek dan nog om een Zugabe vraagt is het toch echt afgelopen.
Conclusie: Hoewel de carrière van Wishbone Ash nog steeds voortduurt, was hun beginperiode wat mij treft toch het muzikale hoogtepunt van hun carrière. Het bewijs is met dit album geleverd.
Tracks:
- Runaway
- The king will come
- Warrior
- Lorelei
- (In all of my dreams) you rescue me
- Persephone
- Outward bound
- Mother of pearl
- It started in heaven
- Time was
- Blowin’ free
- Bad weather blues
- Jail bait