Gerritschinkel.nl Columns & meer

19sep/190

Chuck Hawthorne – Fire out of stone

De in Amarillo, Texas, geboren en tegenwoordig in Austin, Texas, woonachtige singer-songwriter Chuck Hawthorne schrijft en zingt al meer dan 20 jaar met passie zijn ernstige en soms rauwe liedjes. Een collega-muzikant typeerde Hawthorne eens als ‘een man met de moed van een krijger, het hart van een dichter en een ziel zo oud als de tijd’. Hawthorne groeit op tussen de cowboys en ranchers in het noordwesten van Texas (Panhandle) en zijn muziek wordt, net als muzikaal verwante musici als Terry Allen, Joe Ely, Butch Hancock en Jimmy Dale Gilmore, sterk beïnvloed door de cultuur van het westen. Na de middelbare school gaat Hawthorne bij de mariniers. Zijn muziek gaat met hem mee. Hij leert gitaarspelen op een marineschip in de Middellandse Zee. Na zijn tijd bij de mariniers gaat hij naar de universiteit van Texas. Daar begint hij pas serieus met het schrijven van liedjes. Hij ontdekt in die tijd de muziek van o.a. Townes van Zandt en Guy Clark. In 2015 komt zijn veel geprezen debuutalbum Silver line uit.

Eind juli verscheen Fire out of stone, het nieuwe album van Chuck Hawthorne. Het album, met negen eigen nummers en een cover, is opgenomen in Jumping Dog Studio in Austin, Texas, en is geproduceerd door Walt Wilkins en Ron Flynt.

Het album opent met Such is life (c’est la vie), een song over de laatste rit van een motorrijder. ‘His holy wind, I gave him back; now he’s riding on the zodiac and such, my friends, is life’. Een melodieus nummer met opwindend vioolspel van Marian Brackney. In Amarillo wind, een song over liefde en dood, zijn de harmonievocalen van Libby Koch fraai en speelt Geoff Queen ‘slepend’ steelgitaar. Arrowhead & porcupine claw is ingetogen met veelal gesproken zang, harmonievocalen en lekkere mondharmonicaflarden van Ray Bonneville. Prachtig is de steelgitaar in het rustige Sara’s all the way. In het sombere New lost generation wordt Hawthorne alleen begeleid door de mondharmonica van Bonneville en de harmonievocalen van Libby Koch. Een hoofdrol voor Bonneville op de steelgitaar is daarna weer weggelegd in Worthy of the sea en Broken wire. Na een aantal rustige songs gaat het tempo in Broken good omhoog met weer een fraaie fiddle van Marian Brackney. In het aan Felipe ‘Chappa’ Montoya opgedragen Standing alone speelt Geoff Queen prachtig dobro. Het slotnummer I will fight no more forever is het enige nummer dat niet door Chuck Hawthorne is geschreven. Het nummer is opgedragen aan de in 2017 overleden singer-songwriter Richard Dobson, de componist van dit nummer. Dobson werd bij het schrijven van dit nummer geïnspireerd door Chief Joseph, de leider van de Wallowa stam van de Nez Percé. Een hoogtepunt van het album, met Hawthorne’s zang en akoestische gitaar en slechts begeleid door Marian Brackney of fiddle en de mooie harmonievocalen van Libby Koch.     

Conclusie: Fire of stone is een mooi album van een singer-songwriter die mij met dit album een heel prettig en luisterrijk gevoel geeft.

Tracks:

  1. Such is life (c’est la vie)
  2. Amarillo wind
  3. Arrowhead & porcupine claw
  4. Sara’s all the way
  5. New lost generation
  6. Worthy of the sea
  7. Broken wire
  8. Broken good
  9. Standing alone
  10. I will fight no more forever

Line up:

  • Chuck Hawthorne – zang, akoestische gitaar
  • Ray Bonneville – harmonica
  • Marian Brackney – fiddle en viola
  • Julie Carter – cello
  • Ron Flynt – bas, bariton gitaar
  • Libby Koch – harmonie vocalen
  • Geoff Queen – steel gitaar, dobro
  • Ray Rodriguez – drums, percussie
  • Walt Wilkins – high strung gitaar, tamboerijn, percussie