Hoe warm het was
Ik moet de laatste tijd in deze hete zomer regelmatig denken aan de 19e eeuwse schrijver Nicolaas Beets. In zijn beroemde boek Camera Obscura heeft hij het in het hoofdstuk ‘Een oude kennis’ over hoe warm het was, en hoe ver. ‘Het was een brandendheete vrijdagachtermiddag in zekere hollandsche stad; zoo heet en zoo brandend, dat de mosschen op het dak gaapten, 't welk, op gezag der hollandsche manier van spreken, de grootste hitte is, die men zich voor kan stellen’. Nu weet ik niet of Beets met die zekere hollandsche stad Gouda in gedachten had, maar dat het in Gouda ook warm was is een waarheid als een koe. En niet alleen op die vrijdagachtermiddag.
De Goudse sportwereld had het in ook hard te verduren met die tropische temperaturen. De voetballers bij de Jober Thoen Memorial zullen het zeker zaterdag hebben ondervonden. Maar de bierpompen zijn geduldig en die zullen ongetwijfeld op volle toeren hebben gedraaid.
Op de wielerdag van GRTC Excelsior was het zondag ook peentjes zweten. De toeschouwers lieten het helaas een beetje afweten. Die stonden waarschijnlijk in de vele files naar de stranden. Maar stel je voor dat het de hele dag keihard had geregend. Dan had het publiek het ook laten afweten en veel renners wellicht ook.
De publieke belangstelling had zondag op de finaledag bij Ad Astra ook een beetje te lijden onder de hittegolf. Zelfs de sprinklerinstallatie, die om onduidelijke redenen ineens ging sproeien, kon geen verkoeling brengen. Desondanks was het 30e Open Kaasstadtoernooi een groot succes. De hele week was het een feest. Er waren zelfs meer deelnemers dan vorig jaar. En dat is gezien de tendens van tanende belangstelling bij veel sportclubs zeker een positief gegeven.
We zijn begonnen
Kortom, we gaan weer beginnen! Dat was mijn laatste zin van mijn vorige column. En ze zijn weer begonnen. Voor Jodan Boys stond er zaterdag meteen al heel wat op het spel. Met de nieuwe trainer Leen van Steensel werd 3e divisionist Hoogland in de 1e kwalificatieronde van de KNVB beker met 1-3 verslagen. Deze mooie prestatie was zelfs voor de samenstellers van teletekstpagina 801 aanleiding om dat prominent op regel 2 te vermelden. Op naar de 2e kwalificatieronde en bij winst de rentree in het echte bekertoernooi. Voor menig supporter doemt al weer het scenario van Go Ahead Eagles, of een andere profclub op.
De andere Goudse voetbalclubs zijn nog in hun voorbereidingsperiode. Zaterdag was ik bij de wedstrijd Gouda – ONA en het zag er best aardig uit. Voor trainer Willem Dekker was het weer even thuiskomen en hij kwam handen te kort om ze allemaal te schudden. GSV zit als ik het begrijp nog volop in de opbouw. Na acht jaar weer prestatievoetbal. Ik ben benieuwd hoe het team van trainer Dick Vleggeert zich zal manifesteren in de competitie. Ik heb hoge verwachtingen.
Ik ga de komende week kijken bij SV DONK, bij het Jober Thoen Memorial Toernooi. Mooi dat men deze in 2017 overleden oerdonkiaan eert. Tijdens de wedstrijden van ‘zijn’ DONK, Olympia, RVC ’33 en Groeneweg zal de ‘kleine generaal’ vanaf zijn roze wolk goedkeurend knikken. Over Olympia gesproken, daar is het nog een grote bouwput. Maar de nieuwe kunstgrasmat zal er hopelijk op tijd liggen.
Deze week wordt bij tennisvereniging Ad Astra voor de 30e keer het Open Kaasstadtoernooi gespeeld. Ook hier ga ik een kijkje nemen. Er is tenslotte (gelukkig) meer dan voetbal. U ziet het, ook ik ben weer begonnen.
Briek Schotte
Deze laatste zomerse column van mijn vakantie in Vlaanderen gaat weer over wielrennen. Logisch want dit land is nu eenmaal wielergek en je ontkomt er ook als vakantieganger niet aan. Ik had het al eerder over Eddy Merckx, de grootste Belgische wielrenner allertijden die onlangs weer in het zonnetje werd gezet omdat het dit jaar precies 50 jaar geleden is dat ‘de kannibaal’ zijn eerste Tour de France won. En sinds dit weekend komt men hier superlatieven te kort om de nieuwe Belgische sensatie Remco Evenepoel te bewieroken. “O Remco, wat doe je nu al” luidde de kop in zondagskrant ‘De Zondag’. Deze pas 19 jarige knaap wordt door velen als de opvolger van Merckx gezien. Maar het zal toch nog wel even duren eer Evenepoel de status van een legende als Eddy Merckx zal bereiken.
Over legendarische Belgische wielrenners gesproken, wat dacht u van Briek Schotte. Op 7 september a.s. is het 100 jaar geleden dat ‘IJzeren Briek’ in het West-Vlaamse dorp Kanegem werd geboren. Briek Schotte, ook wel de laatste Flandrien genoemd, een renner die altijd aanviel en meer dood dan levend over de meet kwam.
Kanegem maakt zich op om hun beroemde zoon dit jaar te gedenken. Hij heeft al een standbeeld gekregen in zijn geboortedorp en het kleine Flandrienhuis heeft een tentoonstelling over deze oer Flandrien. Er is ook een speciale fietsroute ‘Briekse’ uitgezet. Tijdens deze rit ontkom je niet aan Briek. Carlito serveert een Briek-quiche. Bij Bakker Java ligt een broodje Briek klaar. In Schuiferskapelle is er de biercocktail Den Briek. Briekijsjes bij IJspol. Briekpaté bij Beenhouwerij Jean-Marie en An. En zo kan ik nog even doorgaan. Ik heb de Briek fietskaart klaar liggen en ga deze week fietsend Briek achterna.
Voetbal in België
De Tour de France 2019 zit er weer op. Colombia is in feeststemming en Nederland heeft weer een renner op het eindpodium. De renners melden zich nu voor de criteriums, het beroemde rondje om de kerk. Ik was een aantal jaren getuige van het wielerfeest bij het Dernycriterium van Lombardsijde. Organisator, oud topsprinter Freddy Maertens, presteerde het om jaarlijks grote namen als Tom Boonen, Wout van Aert, Sven Nijs en Thomas de Gendt naar zijn geboortedorp te halen. Maar dit jaar gaat dit spektakel helaas niet door. Jammer.
Nu de Tour, de Gentse Feesten en Tomorrowland zijn afgelopen verlegt de sportminnende Vlaming zijn interesse naar het voetbal. Afgelopen vrijdag begon de nieuwe voetbalcompetitie in België. Maar terwijl de Rode Duivels de FIFA- wereldranglijst aanvoeren, is het clubvoetbal in België een merkwaardig vehikel. Neem alleen al die verschillende play-offs aan het eind van het seizoen. En die heisa rondom al dan niet vermeende match-fixing. De soap rondom KV Mechelen neemt te veel plaats in beslag om alles hier uit te leggen. De 1e klasser wordt door velen nu als een paria beschouwd. Vincent Kompany, Prince Vince, is door Anderlecht als verlosser binnengehaald, maar ging in de eerste wedstrijd zondag al meteen onderuit tegen KVO, de Koninklijke Voetbalclub Oostende, waar ik om de een of andere reden fan van ben. De nieuwe spelers komen hier niet zoals bij Feyenoord uit een helikopter maar presenteren zich in trapfietsen op de boulevard. En net als bij Feyenoord is er bij KVO sprake van een mogelijk buitenlandse investeerder. Een Japanse zakenman wil miljoenen in de club steken, alleen weigert de Belgische ambassade in Tokio al maandenlang de honden, die door de ambassade waren ontvreemd, aan de eigenaar terug te geven. Geen hond, geen yen!
21 juli
Zondag 21 juli 2019. Nationale feestdag in België. Ook in De Panne, mijn huidige vakantiestek, waar Leopold Van Saksen-Coburg op 17 juli 1831 per koets aankwam om op 21 juli 1831 in Brussel de grondwettelijke eed af te leggen en de eerste koning der Belgen werd. Het grote standbeeld van Leopold I op de boulevard van De Panne is nog steeds een blikvanger.
Op zondagavond keek ik op de Vlaamse televisie naar de documentaire ‘De zomer van ‘69’. Centraal stond 21 juli 1969, de dag dat de eerste mens voet zette op de maan en de dag waarop Eddy Merckx zijn eerste Tour de France won. Uitgebreid werd met hoofdrolspelers uit die tijd en met fraaie filmbeelden teruggeblikt op deze twee belangrijke gebeurtenissen. Voor veel Belgen was de overwinning van Merckx zelfs belangrijker dan de landing van de Apollo 11 op de maan hoorde ik beweren.
België is momenteel in de ban van de prestaties van hun renners in de Tour de France van 2019. Wout van Aert, Thomas de Gendt, Tiesj Benoot, Laurens de Plus, Greg van Avermaat, Jasper Stuyven, Dylan Teuns, Xandro Meurisse en Tim Wellens krijgen terecht de handjes op elkaar en zijn de helden van vandaag. Maar ze hebben nog een lange weg te gaan voor ze zo legendarisch zullen worden als Eddy Merckx, de kannibaal, de tamburlaine van de pedalen, de Beethoven van de ronde, de zwarte van Tervuren, de beul van de fiets.
Deze week zijn in België alle sportieve ogen nog volop gericht op het wielrennen, maar a.s. vrijdag begint bij onze zuiderburen de nieuwe voetbalcompetitie. Dit is een merkwaardig vehikel, waar voordat de eerste bal heeft gerold al heel veel is te doen. Maar daar kom ik in mijn volgende column op terug.
Vive le velo
De zee ligt zilvergrijs te glinsteren. Joggers lopen hun dagelijkse rondjes op het strand. De soepkar van Johan Blankaert uit Veurne heeft zijn vroege dagelijkse rondje al gereden en zijn vaste klanten weer blij gemaakt. De zeilwagens worden in gereedheid gebracht om de zeilen te laten bollen. Meeuwen scheren laag over het water en ook vissers hebben hun hengels gegooid om een visje te verschalken. Vakantie in De Panne.
Ik ben neergestreken aan de kust in het wielergekke Vlaanderen. En dat ze wielergek zijn heb ik meteen gemerkt. Nauwelijks was de overwinning van Dylan Teuns verwerkt of men prees Wout van Aert de wielerhemel in want zonder zijn beulswerk had Dylan Groenenwegen natuurlijk niet gewonnen. Maar de klap op de vuurpijl was de ritwinst van Thomas De Gendt. Op radio en tv kwam men superlatieven te kort. De ontsnappingskoning had met een onwaarschijnlijk kabinetsstuk iedereen naar de vaantjes gereden. “Ongelooflijke Thomas” luidde de chocoladelettergrote kop in de zondagskrant. Zondag dreigde het nog gekker te worden toen er zelfs drie Belgen in de in de kopgroep zaten. Chauvinisme in optima forma, vooral toen Wout van Aert maandag voor de 4e overwinning van Team Jumbo-Visma zorgde. Maar kijk je naar de Nederlandse televisie dan viert dit ook bij ons hoogtij.
Hoewel ik Gouda even achter me heb gelaten probeer ik de Goudse sport natuurlijk wel en beetje te volgen. Zo las ik vanmorgen dat definitieve indelingen van het zaterdag- en zondagvoetbal voor het nieuwe seizoen bekend zijn. In de 2e klasse D op zondag zijn de (streek) derby’s niet van de lucht. En met al die nieuwe zaterdagteams wordt de 4e klasse C een feest van herkenning. De supporters kunnen bijna alle wedstrijden per fiets af. De aloude afdeling Gouda lijkt zijn comeback te vieren. Amai, alleen jammer dat Bodegraven en Rohda ’76 elders zijn ingedeeld.
