Sportzomer
De Oranje Leeuwinnen hebben het niet gered. De VS bleken uiteindelijk toch een maatje te groot. Jammer, maar helaas. Toch hebben de vrouwen de afgelopen weken veel aandacht naar zich toegetrokken. Iedereen had uiteraard een mening. Nederland kende weer zo’n 17 miljoen bondscoaches en notoire azijnzeikers kropen uit hun duistere holen om het vrouwenvoetbal tot de grond toe af te breken. Niet iedereen houdt van vrouwenvoetbal, dat is ieders goed recht, maar de abjecte, respectloze en soms ronduit discriminerende tweets die ik voorbij zag komen hebben mij verbijsterd. De afzenders verlangen weer naar het ‘echte’ voetbal waar ze van gekkigheid niet weten hoe ze elkaar moeten aftroeven met absurde transferbedragen. Om over andere uitwassen nog maar te zwijgen.
De sportkaternen van de maandagochtendkranten pakten groots uit met paginagrote artikelen over de Oranje Leeuwinnen. Ook op radio en tv was men nog niet uitgepraat en werd voor de zoveelste keer nog maar weer eens de mening gevraagd van ‘kenners’. Alsof we daar de afgelopen weken al niet mee waren doodgegooid.
Dat de maandagochtendkranten aandacht besteden een de Oranje Leeuwinnen is meer dan terecht, maar het gaat wel ten koste van andere sporten. Het Nederlands vrouwenteam, met de Goudse Julia van der Sprong, werd zondag in Rotterdam Europees kampioen rolstoelbasketbal. Deze topprestatie werd afgedaan met welgeteld 20 woorden in een achterafje. Maar misschien wordt dit in de loop van de week nog goedgemaakt.
We zitten midden in de sportzomer van 2019. Alle ogen zijn nu gericht op de Tour de France, waarin de Nederlandse renners flitsend zijn gestart. Eind deze week hoop ik op mijn vakantieadres in Vlaanderen te zitten. België, een land waar de komende weken alles om wielrennen draait. Ik verheug me er op.
