Albert Castiglia – Masterpiece
Blueszanger en –gitarist Albert Castiglia wordt op 13 augustus 1969 in New York City geboren als zoon van een Cubaanse moeder en een Italiaanse vader. Als hij 5 jaar oud is verhuist de familie Castiglia naar Miami, Florida. Hij leert op zijn 12e gitaar spelen. In 1990 gaat hij deel uitmaken van The Miami Blues Authority en in 1997 wordt hij door The Miami New Times uitgeroepen tot ‘best blues gitarist in Miami’. Tot de dood van Junior Wells in 1998 speelt Castiglia lead-gitarist in diens band. Daarna speelt hij o.a. met Aron Burton, Pinetop Perkins, Melvin Taylor, Sugar Blue, Phil Guy, Ronnie Earl, Billy Boy Arnold, Ronnie Baker Brooks, John Primer, Jerry Portnoy, Larry McCray, Eddy Clearwater, Otis Clay en Lurrie Bell.
In 2004 verschijnt zijn eerste soloalbum Burn. Tot 2017 brengt hij met enige regelmaat nog negen albums uit. Deze maand wordt er weer een nieuw album van Albert Castiglia uitgebracht. Dit album, Masterpiece, is o.l.v. vriend, medemuzikant en producer Mike Zito opgenomen in de MARZ Studio in Nederland, een plaats in Jefferson County in de staat Texas.
Met de opener Bring on the rain wordt meteen duidelijk uit welke richting de wind waait op dit album. Het opent met een paar ferme drumklappen van Brian Menendez, daarna de pompende bas van Jimmy Pritchard, waarna de gierende gitaar van Castiglia de zaak afmaakt. Na de powerbluesrock met een lange scheurende gitaarsolo in I tried to tell you volgt de bluesballad Heavy, met lyrisch gitaarwerk en zang van Castiglia die enigszins lijkt op die van Van Morrisson. Keep on swinging rockt tegen de klippen op in een stijl die doet denken aan die van West, Bruce & Laing, het bluesrockpowertrio dat begin jaren ’70 furore maakte. In het titelnummer Masterpiece wordt gas teruggenomen. Een mooi melodieus en tamelijk ingetogen nummer. Maar de gashendel wordt daarna weer helemaal opengetrokken in Thoughts and prayers, met de bonkende ritmesectie en een verpletterende gitaarsolo. Spetterende gitaarsolo’s zijn te horen in de slowblues Too much secanol. De stem van Castiglia in de doordenderende bluesrocker Catch that breath doet me denken aan Greg Allman. De zang in de midtempo blues Red tide blues is indringend en Love will win war is een mooie melodieuze song in de stijl van John Hiatt. In het slotnummer, de vette midtempoblues I wanna go home, gaat het trio er na een one two three weer zeer stevig tegenaan met de solide ritmesectie en een ijzingwekkende gitaarsolo.
Conclusie: Masterpiece bevat klassieke powerbluesrock waar de liefhebbers van vet gitaarwerk zich de vingers bij af zullen likken.
Tracks:
- Bring on the rain
- I tried to tell ya
- Heavy
- Keep on swinging
- Masterpiece
- Thoughts and prayers
- Too much secanol
- Catch my breath
- Red tide blues
- Love will win the war
- I wanna go home