Faas Wilkes
Ik heb hem nooit zien voetballen en moet het dus doen met de enthousiaste verhalen van degenen hem wel hebben zien spelen. Of met de spaarzame zwart-wit beelden op YouTube, waar je ziet wat een fenomenale voetballer hij was in vooral de jaren ’40 en ’50 van de vorige eeuw. Faas Wilkes, voorbestemd om meubelmaker te worden, maar die een van de grootste Nederlandse voetballers werd. Een van de eerste vaderlandse profvoetballers die in Italië vooral bij Internationale roem vergaarde en liefkozend Il Tulipo Volante werd genoemd. Na zijn profcarrière keerde Wilkes in 1962 terug bij Xerxes, de club waar hij in 1941 op 17-jarige leeftijd debuteerde.
Zaterdag werd ik weer herinnerd aan de Mona Lisa van Xerxes. Ik mocht radioverslag doen van de wedstrijd XerxesDZB – Jodan Boys. Bij de ingang van het Faas Wilkes sportcomplex werd ik verwelkomd door een fraai portret van Wilkes. En bij het betreden van de kantine sloeg de nostalgie helemaal toe want de portretten van illustere voormalige Xerxes voetballers als Coen Moulijn, Willem van Hanegem, Leo Beenhakker en Nol Heijerman lachten me toe.
Het voetbal was die middag heel matig en bij het verlaten van het sportpark keek ik nog even achterom naar het bord met het portret van Faas Wilkes. ‘Mooi he meneer’ sprak een man tegen mij die ook naar huis ging. ‘Wat zou Faas Wilkes van deze wedstrijd hebben gevonden’ vroeg ik. ‘Hij zal niet genoten hebben meneer. Ik heb Faas nog zien spelen op Spangen. Wat een wereldvoetballer, een raspingelaar. Hij kon alles met de bal. Cruyff zag in Faas zijn grote voorbeeld’. ‘Maar dat waren andere tijden meneer’ sprak de man verzuchtend en stapte in zijn auto. Dat waren inderdaad andere tijden.
december 3rd, 2018
Ik zag hem regelmatig wandelen over de Coolsingel, waar zijn Italiaanse echtgenote om de hoek bij Hilton een modezaak had, terwijl hij daar vandaan over de Coolsingel in een pak en een elegante lange jas wandelde richting De Bijenkorf, waar zich in de kelder een delicatesse afdeling bevond. Ik trof hem daar dan als ik even tijdens een vroege pauze vanaf het stadhuis de inwendige mens ging versterken. Zijn lopen was elegant, zijn glimlach was dat en hij zag er op oudere leeftijd nog steeds puik uit (ongeveer hetzelfde als die zwarte panter uit Arnhem, ook een aantal keren in de buurt van het station daar gezien) en je wist zo al, zonder hem te hebben zien spelen, dat was een technische, elegante voetballer geweest
december 4th, 2018
Mooi Hans.