VAR
Bij het woord VAR dacht je tot voor kort b.v. aan de Verenigde Arabische Republiek. Aan een rivier in Frankrijk, een Noordse mythologische godin of aan een jonge stier. Maar sinds kort staan de letters VAR voor Video Assistent Referee, oftewel de videoscheidsrechter, die nu ook in de oerconservatieve voetbalwereld zijn intrede heeft gedaan. En zoals bij alle nieuwigheden heb je ook bij dit fenomeen voor- en tegenstanders. Dat was het afgelopen voetbalweekend weer te zien bij een aantal wedstrijden in de Eredivisie. Winnende coaches die de loftrompet steken over deze afstandsbediening uit Zeist en verliezende coaches die moord en brand schreeuwen. En op sociaal media zie je uiteraard weer de nodige woordspelingen als Vreselijke Arbitrale Ravage en Video Ajax Ruggesteun. Ik zag ook een gefotoshopt portret van scheidsrechter Kevin Blom in een Ajaxshirt. Supporters zijn vindingrijk.
Ik heb ook menige discussie gevoerd over het al dan niet invoeren van technische hulpmiddelen bij het voetbal. Je ziet soms zulke schrijnende voorbeelden van blunders van (assistent) scheidsrechters dat onmiddellijke invoering gewenst is. Maar het moet niet zo zijn dat de scheidsrechter een bijrol speelt en constant teruggefloten wordt door mannen op verre afstand. Onzekere scheidsrechters zullen het wellicht prettig vinden, maar doorgewinterde referees misschien niet en als een ‘aanslag’ op hun autoriteit zien.
Hoe dan ook, het blijft mensenwerk en hoe zorg je er voor dat er consequent wordt gehandeld. Waar de een een klein duwtje ziet constateert de ander een aanslag. Waar ligt de grens. Hoe sluit je willekeur uit. Mijn aanvankelijke enthousiasme voor de VAR is omgeslagen in de nodige scepsis. Ik gun de VAR het voordeel van de twijfel. Alle vooruitgang hoeft niet altijd een verbetering te zijn. We gaan het zien.
Leave a comment