Gerritschinkel.nl Columns & meer

Willie Nelson – Last man standing

Willie Hugh Nelson is geboren op 29 april 1933 in Abbott, Texas. Deze in Fort Worth opgegroeide legendarische singer-songwriter vierde onlangs dus zijn 85^e verjaardag. Zijn gezondheid laat de laatste tijd wel te wensen over, maar desondanks blijven er met zeer grote regelmaat nieuwe albums verschijnen van de man die sinds 1956 actief is in de muziekbusiness. Vlak voor zijn 85^e verjaardag verscheen zijn nieuwe album Last man standing, als opvolger van het vorig jaar verschenen God’s problem child. Op dit nieuwe album staan elf gloednieuwe songs geschreven door Willie Nelson en producer Buddy Cannon, met wie Nelson al heel lang samenwerkt. Nelson weet zich o.a. omringd door uitstekende musici als gitarist James Mitchell, een drietal drummers, drie steelgitaristen, mondharmonicaspeler Mickey Raphael, contrabassist Kevin Grant, keyboardspeler Jim Brown en violiste Alison Krauss.

In het openings- en titelnummer valt meteen de heerlijke contrabas en het lekkere gitaarwerk op. Nelson zingt dat hij niet ‘the last man standing’ wil zijn, maar dat hij dat misschien toch wel zal zijn. In het uptempo Don’t tell Noah zijn de mondharmonica en de piano fraai aanwezig. Bad breath is een pure countryballad met dat typische gitaarspel van Willie. Het tempo gaat weer omhoog in het vrolijke Me and you en de musici halen alles uit de kast in de prachtige ingetogen gezongen ballad Something you got through. Fiddle, steel, mondharmonica, backingvocals en een mooie gitaarsolo bepalen het uptempo Ready to roar. In de ballad Heaven is closed, met weer mooi steelwerk en mondharmonicaspel, besluit Nelson dat, aangezien de hemel gesloten is en de hel overbevolkt is, hij maar blijft waar hij nu is. Lijkt mij een goed idee! In het swingende I ain’t got nothing constateert Willie dat hij een hond heeft, een huis heeft, kortom alles wat een man nodig heeft, maar dat hij eigenlijk toch niets heeft omdat ‘jij’ er niet bent. Kevin Grant is weer op dreef op contrabas in het uptempo She made my day, met ook weer die typische korte gitaarsolo van Willie Nelson. De twee laatste nummers zijn ballads. In de countryballad I’ll try to do better next time bewijst Willie Nelson dat hij op zijn 85^e nog steeds over een krachtige stem beschikt, hoewel die stem toch enigszins trilt in de ballad Very far to crawl, waarin de band weer zijn visitekaartje afgeeft.

Conclusie: Hopelijk blijft deze ‘last man standing’ nog even onder ons om de liefhebbers te verrassen met prachtige albums. Last man standing is weer een parel in die ellenlange reeks van albums die hij in zijn lange muziekcarrière het licht heeft doen zien.

Tracks:

1. Last man standing
2. Don’t tell Noah
3. Bad breath
4. Me and you
5. Something you got through
6. Ready to roar
7. Heaven is closed
8. I ain’t got nothing
9. She made my day
10. I’ll try to do better next time
11. Very far to crawl

Line-up:

• Willie Nelson – gitaar, zang
• James Mitchell – elektrisch gitaar
• Kevin Grant – contrabas
• Jim ‘Moose’ Brown – hammond B3, piano, wurlitzer
• Alison Krauss – backing vocals, fiddle
• Mickey Raphael – harmonica
• Eddie Bayers – drums
• Fred Eltringham – drums, percussie
• Lonnie Wilson - drums
• Mike Johnson – steel gitaar
• Tommy White – steel gitaar
• John Wesley Ryles – backing vocals
• Bobby Terry – akoestische gitaar, elektrische gitaar, steel gitaar
• Buddy Cannon – backing vocals