Gerritschinkel.nl Columns & meer

7jun/180

Ben Granfelt – My soul to you

Ben Granfelt is een Finse gitarist, geboren op 6 juni 1963 in Helsinki. Als hij elf jaar is gaat hij gitaar spelen. Hij speelt in schoolbandjes en werkt in een platenzaak waar hij Muddy Manninen ontmoet. Deze ontmoeting leidt in 1986 tot de oprichting van de hardrockband Gringos Locos In de vijf jaar dat deze band bestaat worden drie albums opgenomen. Op 26 juni 1988 treedt Gringos Locos op tijdens Parkpop in het Haagse Zuiderpark. Van 1991 tot 1999 is Granfelt gitarist in The Guitar Slingers en in die periode speelt hij ook met The Leningrad Cowboys. Tijdens een Duitse tournee van Wisbone Ash staan The Guitar Slingers in hun voorprogramma en raakt Granfelt bevriend met Andy Powell. Deze vriendschap leidt er toe dat Granfelt van 2001 tot 2005 gitarist is bij Wishbone Ash. En dat terwijl Granfelt vanaf 1994 zijn eigen Ben Granfelt Band heeft. En of dat nog niet genoeg is, is hij vanaf 2010 ook lid van de Finse rockband Los Bastordos Finlandeses.

Ben Granfelt is dus een druk baasje. Met alle bands waar hij in zat/zit bracht hij in totaal 36 albums uit. Medio juni verschijnt My soul to you, het 16e soloalbum van Ben Granfeld. Dit nieuwe album is opgenomen in twee dagen en er zijn later alleen wat overdubs gemaakt.

In het openingsnummer Weight of the world, met zijn vette gitaarlicks, wordt duidelijk dat Granfelt beïnvloed is door Jimi Hendrix, Jeff Beck en Robin Trower. Na de midtempo bluesstomper Life, living and you, brengt Granfelt een cover van PJ Harvey, This is love, een uptempo ZZ Top achtige rocker waarbij zijn echtgenote Jasmine de solozang voor haar rekening neemt en gitarist Muddy Manninen van Wishbone Ash de lapsteel bespeelt. Het titelnummer My soul to you is een ballad met een lyrische gitaarsolo van Granfelt. Bren Granfelt’s muziek kenmerkt zich vooral door melodieuze (blues) rock. Een mooi voorbeeld daarvan is A better place, een song die rockend begint  maar halverwege evolueert in een slowblues met een fraaie gitaarsolo achter de strakke ritmesectie. In Fuel to burn zingt Granfelt samen met Jasmine terwijl hij vette gitaarlicks uit zijn gitaar tovert. Na de midtempo gitaarrocker My heroine, met de doorrookte stem van Bryn Jones, soleert Granfelt weer lyrisch in de slowblues Tough love. Mind your head and watch your step is een hoekige rocker met fel (wah wah) gitaarwerk. Het album wordt voortreffelijk afgesloten met het instrumentale Sunrise.

Conclusie: Liefhebbers van melodieuze (blues) rock kunnen My soul to you met een gerust hart aanschaffen. Ik kan het aanbevelen.

Tracks:

  1. Weight of the world
  2. Life, living and you
  3. This is love
  4. My soul to you
  5. A better place
  6. Fuel to burn
  7. My heroine
  8. Tough love
  9. Mind your head and watch your step
  10. Sunrise

Line-up:

  • Ben Granfelt – zang, gitaar
  • Masa Maijanen – bas
  • Okko Laru – drums
  • Bryn Jones – zang (track 7)
  • Jasmine Wynants Granfelt – zang (track 3, 6)
  • Muddy Manninen – lap steel (track 3)
  • Atte Laru - keyboards
4jun/180

Jordan Officer – Three Rivers

Jordan Officer wordt geboren op 29 januari 1976 in Montreal, Canada. Op jonge leeftijd speelt hij drums en viool en op 14-jarige leeftijd neemt hij de gitaar ter hand. Officer speelt voornamelijk jazz, blues en countrymuziek. Hij zegt beïnvloed te zijn door de Amerikaanse swing- en jazzgitarist Charlie Christian en dat verklaart ook zijn voorliefde voor de muziek uit het swingtijdperk. Tijdens zijn optredens met bluesbands in clubs ontmoet hij de Canadese jazzzangeres Susie Arioli. In 1997 vormt hij met Arioli en een bassist een trio. In 1998 openen zij op het Montreux Jazz Festival voor Ray Charles. Met Susie Arioli neemt Officer een aantal albums op. In 2010 komt zijn debuutalbum Jordan Officer uit, in 2014 gevolgd door het album Blue skies en in 2015 door I’m free.

Nu is er het vierde soloalbum van Jordan Officer verschenen, Three rivers, een album met elf nieuwe originele songs. Officer wordt op dit album bijgestaan door drummer Charley Drayton (bekend van o.a. Miles Davis, Keith Richards, Bob Dylan, Johnny Cash, Paul Simon en Neil Young) en bassist Zev Katz (bekend van o.a. Aretha Franklin, Elvis Costello en Suzanne Vega).

Met Your body is my home opent het nieuwe album lekker swingend en is de ritmesectie ook meteen duidelijk aanwezig. Officer laat zijn uitstekende gitaarspel daarna horen in de mooie slowblues Young love om er vervolgens in de uptempo jumpblues One handed push-ups ook een opwindende vioolsolo tegenaan te gooien. Na het felle gitaarwerk, de brommende bas en het strakke drumwerk in de rudimentaire blues Felts o good en de lekker in het gehoor liggende midtempo rocker Dream of you and me, zakt het tempo weer in de slowblues Driving back form Three Rivers. In Where has this come from, met een scheurende slide, en Just to be with you, met weer een indringende vioolsolo, roept de zang van Officer associaties op met JJ Cale. In Found it all, met handclapping en een felle gitaarsolo, is de geest van Bo Diddley aanwezig. De uitstekende ritmesectie voert naast de twanging gitaar de boventoon in de slowblues He’s got it all. Het album wordt instrumentaal besloten met Buck jumping in New Orleans. De titel zegt het al, in de New Orleans sfeer, met bonkende drums, pompende bas, sterke gitaarrifs en straffe vioolriffs.

Conclusie: De tot nu toe voor mij onbekende Jordan Officer heeft mij verrast. Een goede zanger en gitarist en met die uitstekende ritmesectie heeft hij met Three Rivers een fraai album gemaakt.

Tracks:

  1. Your body’s my home
  2. Young love
  3. One handed push-ups
  4. Felt so good
  5. Dream of you and me
  6. Driving back from Three Rivers
  7. Where has this come from
  8. Just to be with you
  9. Found it all
  10. He’s got it all
  11. Buck jumping in New Orleans

 

4jun/180

Sportfeest in het Groenhovenpark

Het zal de sportliefhebber niet zijn ontgaan dat het de afgelopen week volop feest was in het Groenhovenpark. Het begon al op woensdagavond toen Olympisch schaatskampioen Ted-Jan Bloemen te gast was bij zijn oude schaatsclub. Voordat hij weer naar Canada zou afreizen had hij tijd gemaakt om een speciale droogtraining te geven op de atletiekbaan aan de jonge schaatstalenten die stiekem misschien dromen van een olympische medaille. De belangstelling was groot en na afloop werd TJ Flowers, zoals hij in zijn nieuwe vaderland liefkozend wordt genoemd, letterlijk bestormd door de jeugd voor een Olympische handtekening. Prijzenswaardig dat hij alle tijd nam, ook bij de kinderpersconferentie. En dat Ted-Jan Bloemen het erelidmaatschap van de SC Gouda kreeg was een mooi gebaar. De Goudse schaatsclub weet hoe ze haar helden moet eren. Hiermee komt Bloemen in een illuster rijtje met o.a. Jan Bazen, Ingrid Paul, Andrea Nuyt en Paulien van Deutekom. De SC Gouda mag trots zijn op deze schaatsiconen.

Maar daarmee was het nog niet op want vrijdag, zaterdag en zondag was het complex van de AV Gouda het toneel van het NK Masters. Topatletiek voor senioren. Uit heel Nederland waren de atleten naar Gouda gekomen om hun krachten te meten. Atleten die duidelijk  strammer oogden en waarvan de bewegingen wat minder soepel waren, maar ik neem mijn petje af. Zo te zien stond het plezier voorop, maar bij velen was het fanatisme nog duidelijk aanwezig. Deelnemen is leuk, maar winnen nog leuker!

Jammer dat een paar honderd meter verder de voetballers van SV Gouda teleurgesteld hun verlies in de nacompetitie tegen Lekkerkerk verwerkten. Geen promotie en zij kunnen met vakantie. Het is helaas niet altijd feest in het Groenhovenpark.

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties
3jun/180

Chaos

Ik heb wel vaker gemerkt dat de wegen van de KNVB ondoorgrondelijk zijn. Maar ik heb de indruk dat ze nu het spoor volkomen bijster zijn. Het bewijs is de gang van zaken bij de nacompetitie in de poule waarin Zestienhoven, Victoria ’04, Lekkerkerk, Gouda, FC Maense, Bergambacht, CKC en VFC uit moeten vechten wie degradeert naar de 4e klas of promoveert naar de 3e klas. Vorige week heeft de KNVB SDV en HWD uit de competitie gezet. Door deze beslissing werd CION kampioen. Groot was de verrassing toen de KNVB een paar dagen later deze beslissing weer introk waardoor FC Maense, op basis van het doelsaldo kampioen zou zijn. Maar gisteren kwam SDV niet opdagen en werd nu weer uit de competitie genomen. U begrijpt het, verwarring alom. Iedereen vraagt zich af hoe deze soap zal aflopen.

Ik was gisteren bij de nacompetitiewedstrijd Lekkerkerk – Gouda, de enige wedstrijd in die poule die gisteren wel doorging. Het gesprek van de dag was natuurlijk de complete chaos die de KNVB had veroorzaakt. Behalve het uit competitie nemen van clubs heeft de KNVB lopende het seizoen ook besloten dat het doelsaldo bij clubs die gelijk bovenaan eindigen doorslaggevend is. Clubs zien nu lucratieve beslissingsduels door de neus geboord. Nu heb ik in principe geen probleem met het feit dat het doelsaldo de doorslag geeft bij een kampioenschap, maar het is natuurlijk wel merkwaardig dat dit pas in december bekend werd gemaakt. De KNVB past als het ware tijdens de wedstrijd de spelregels aan.

En dan nog wat. Gisteren kon ook niemand mij duidelijk maken hoe het besluit van het spelen van uit- en thuiswedstrijden in de nacompetitie tot stand is gekomen. Zo speelt Lekkerkerk, dat gisteren van Gouda won, ook hun tweede wedstrijd thuis. En winnen ze die dan spelen ze de finale ook thuis! Omgekeerd kunnen er teams zijn die alleen maar uitwedstrijden spelen. DONK is daar een voorbeeld van. Als ze vandaag in Zevenbergen van Virtus winnen moeten ze volgende week zondag naar Rotterdam of Dordrecht. Of hier een visie achter zit waag ik te betwijfelen. Gisteren begreep niemand er in ieder geval iets van.

Gearchiveerd onder: Columns, Gouwestad Sport Geen reacties