Gerritschinkel.nl Columns & meer

29jun/180

Buddy Guy – The blues is alive and well

Buddy Guy wordt op 30 juli 1936 geboren in Lettsworth, Louisiana. Begin jaren ’50 begint hij met bandjes op te treden. Muzikaal wordt hij geïnspireerd door Muddy Waters om later in de jaren ’60 zelf een inspiratiebron voor Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton en andere bekende bluesgitaristen uit die jaren te worden. In 1957 verhuist Guy naar Chicago en in 1958 krijgt hij een platencontract. In 2005 wordt hij opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame en in 2014 in de Musicians Hall of Fame.

Buddy Guy hoopt volgende maand zijn 82e verjaardag te vieren, maar aan met pensioen gaan en op zijn lauweren rusten heeft hij een broertje dood. Hij toert en de vijfvoudig winnaar van een Grammy Award, brengt ook steeds weer nieuwe albums uit. Deze maand verscheen The blues is alive and well, als opvolger van zijn veel geprezen album Born to play guitar uit 2015. Het nieuwe album wordt weer geproduceerd door Tom Hambridge, de man waar Guy al jaren mee samenwerkt en van wie deze maand het album The NOLA sessions verscheen. Buddy Guy weet zich op zijn nieuwe album weer omringd door gelouterde musici als bassist Willie Weeks, keyboardspeler Kevin McKendree en gitarist Rob McNelley. Tom Hambridge neemt de drumpartijen voor zijn rekening en verder zijn er gastrollen weggelegd voor o.a. Jeff Beck, Keith Richards en Mick Jagger.

De lome blues A few good years, met typische Buddy Guy gitaarlicks opent het album, waarna het tempo in Guilty as charged flink wordt opgevoerd met piano en een scheurende gitaarsolo. In Cognac, mogen naast Buddy Guy Jeff Beck (‘how ‘bout you Beck’) en Keith Richards (‘come on Keith’) hun gitaristische steentje bijdragen. The Muscle Shoals Horns geven voor het eerst acte de presence in het titelnummer, de heerlijke soulblues The blues is alive and well, naast Buddy’s lyrische gitaarwerk. Bad day is een vette boogie met Emil Justian op mondharmonica en Kevin McKendree op piano en orgel. De jonge Britse singer-songwriter James Bay is te gast op gitaar en zang in de slowblues Blue no more. In Whiskey for sale, spat de funk er van af met Rob McNelley op slide, de Stratocaster van Guy en het prima drumwerk van Hambridge. Mick Jagger moet deze keer zijn mond houden, maar in de lange slowblues You did the crime is hij op mondharmonica op dreef als in zijn jonge jaren. In Old fashioned zijn de blazers weer prominent aanwezig naast Buddy’s vlammende gitaarsolo’s, die ook te horen zijn in When my day comes. Na de fraaie ruim zes minuten durende cover Nine below zero van Sonny Boy Williamson en de stomende boogie Ooh Daddy, zakt het tempo in Somebody up there, maar waarin Buddy Guy maar weer eens zijn niet geringe kwaliteiten toont op zijn Stratocaster. Geweldig is ook zijn gitaarwerk in End of the line, een midtempo blues met ook weer mooi blaaswerk van The Muscle Shoals. Buddy Guy besluit het album in zijn eentje in de countryblues Milking muther for ya. Jammer alleen dat dit nummer nog geen minuut duurt.

Conclusie: The blues is alive and well. Dat geldt niet alleen voor de muziek maar ook voor deze vitale veteraan. Buddy Guy heeft met zijn nieuwste album weer een prima exemplaar aan zijn toch al imposante lijst toegevoegd.

 Tracks:

  1. A few good years
  2. Guilty as charged
  3. Cognac
  4. The blues is alive and well
  5. Bad day
  6. Blue no more
  7. Whiskey for sale
  8. You did the crime
  9. Old fashioned
  10. When my day comes
  11. Nine below zero
  12. Ooh Daddy
  13. Somebody up there
  14. End of the line
  15. Milking muther for ya

Line up:

  • Buddy Guy – elektrische  en akoestische gitaar, zang (all tracks)
  • Tom Hambridge – drums (track 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14,)
  • Rob McNelley – ritme gitaar (track 1, 4, 5, 6, 7, 9, 10, 11, 12, 13, 14,), slide (track 7, 8,)
  • Kevin McKendree – B 3 (track 1, 4, 5, 6, 7, 9, 12, ), piano (track 2, 3, 5, 6, 8, 11, 12, 13, 14), wurlitzer (track 4, 10), mellotron (track 4), clavinet (track 7)
  • Willie Weeks – bas (track 1, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14)
  • Jeff Beck – gitaar (track 3)
  • Keith Richards – gitaar (track 3)
  • Charles Rose – trombone (track 4, 9, 14)
  • Steve Herrman – trompet (track 4, 9, 14)
  • Doug Moffet – tenor sax (track 4, 9, 14)
  • Jim Hoke – bariton sax (track 4, 9, 14)
  • Emil Justian – mondharmonica (track 5)
  • James Bay – gitaar, zang (track 6)
  • Tommy McDonald – bas (track 6)
  • Regina McCrary – backing vocals (track 7)
  • Ann McCrary – backing vocals (track 7)
  • Rachel Hambridge – backing vocals (track 7)
  • Mick Jagger – mondharmonica (track 8)

 

 

Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.