Eli Goffa – Written in the stars
Elie De Prijcker, artiestennaam Eli Goffa, is een Vlaamse singer-songwriter uit Sint-Niklaas. Hij groeit op met de platencollectie van zijn vader die uit veel lp’s uit de jaren ’60 en ’70 bestaat. Als duo staat hij in het voorprogramma van o.a. Hooverphonic, Bent Van Looy en Frances. In 2014 neemt hij deel aan het televisieprogramma The voice of Vlaanderen, waar hij de halve finale bereikt. In 2017 is hij met zijn band regelmatig te horen en te zien op festivals. Concertzaal en muziekcentrum Het Depot in Leuven benoemde hem onlangs tot Artist in Residence.
Eind december 2017 verscheen Written in the stars, het debuutalbum van Eli Goffa. Het album, (alleen online en vinyl) valt op door de zeer heldere productie van de Brusselse producer David Poltrock en de Amerikaan Greg Gordon. Goffa schreef zelf alle teksten en muziek van de tien nummers op dit album. Het openingsnummer When all hell breakes loose, tevens de eerste single die volop gedraaid werd op radio 1 en radio 2 in Vlaanderen, laat meteen de sterke zang van Goffa horen. Een fraai nummer met prettig akoestisch gitaarspel en keys. Het melodieuze en stevige Faith be my guide heeft invloeden van Crosby Stills Nash & Young en van Jeff Buckley. Het stevig rockende How ‘bout a little love is de tweede single, die ook weer veel airplay kreeg. De invloed van Ray Lamontagne is duidelijk te horen in Fortune on my side. In het ingetogen gezongen, maar met een aantal stevige instrumentale intermezzo’s gedoseerde Jack in the box is ook weer Lamontagne’s stijl aanwezig. In het titelnummer, de ballad Written in the stars is wederom Goffa’s krachtige zang opvallend. Fraai is weer de ingetogen zang in het rustige melodieuze On my way home en in het aan het begin met heerlijk tokkelend akoestisch gitaarspel versierde Slipping away. Funky Jesus begint met alleen zang en een subtiele akoestische gitaar, waarna de band sterk invalt. Het slotakkoord In my arms tonight is wat mij betreft het prijsnummer van het album. Een prachtige song, met uitstekende zang, een korte elektrische gitaarsolo en uitbundige keys.
Conclusie: Mijn eerste kennismaking met Eli Goffa is mij uitstekend bevallen. Met Written in the stars heeft hij een prima debuut afgeleverd.
Tracks:
- When all hell breakes loose
- Faith be my guide
- How ‘bout a little love
- Fortune on my side
- Jack in the box
- Written in the stars
- On my way home
- Slipping away
- Funky Jesus
- In my arms tonight
Line up:
- Elie de Prijcker – gitaar, zang
- Niki de Prijcker – akoestische gitaar, backing vocals
- Steven Desmedt – gitaar
- Jesse Baart – bas
- Benjamin Jacobs – keys
- Michael Degreef - drums
Winter Wilson – Far off on the horizon
Het folkduo Winter Wilson wordt gevormd door Kip Winter (zang, accordeon, gitaar, fluit) en Dave Wilson (zang, gitaar, banjo, mandoline, mondharmonica, percussie). Kip Winter is geboren in West Duitsland. Ze is een soort nomade want ze groeit behalve in Duitsland ook op in Nederland (waar haar familie woont), Engeland, en Schotland. Ze woont zelfs een tijdje in Frankrijk. Op haar 9e leert ze piano spelen. In Frankrijk koopt ze voor 400 francs een tweedehands fluit en leert daar ook gitaar, bas, piano, accordeon en ukelele spelen. Haar vader is haar grootste muzikale invloed.
Dave Wilson wordt geboren en groeit op in Sleaford, in het Engelse graafschap Lincolnshire, Als hij 17 jaar is koopt hij zijn eerste Yamaha gitaar en leert zichzelf gitaarspelen aan de hand van het David Bowie Songbook. Begin jaren ‘80 begint hij met het schrijven van songs en zijn liedjes worden ook door anderen opgenomen. Muzikaal wordt hij beïnvloed door o.a. Bob Dylan, Richard Thompson, Steve Earle, Townes van Zandt en Tom Waits. Kip Winter en Dave Wilson werken sinds begin van de jaren ‘90 samen. Hun eerste album verschijnt in 1995. In 2012 worden Kip en Dave fulltime musici.
Vorige maand verscheen Far off on the horizon, het achtste album van het duo. De nummers op dit album hebben verschillende actuele onderwerpen. In het melancholische openings- en titelnummer Far off on the horizon is meteen al de mooie duozang en het akoestische gitaarspel te horen. Marion Fleetwood heeft een fraaie bijdrage op viool. Na een banjo intro bezingt Kip met heldere stem in Grateful for the rain (Billy Boy) het migrantenthema. I cannot remain is schitterende folk met een fantastisch accordeonarrangement over de antimigrantensfeer. Dave neemt de leadzang voor zijn rekening in de akoestische blues The free doctor en tokkelt op gitaar en banjo in het door Kip gezongen Ghost, het verhaal van een 18-jarig meisje dat niet met haar vader kan opschieten en er daarom vandoor gaat. In de akoestische blues The ship that rocked, een song over vluchtelingen die op zoek zijn naar het beloofde land, is Marion Fleetwood voor de tweede maal op viool te horen. De fraaie zang van Kip horen we weer in de soulblues Tried and tested. The old man was a sea dog is pure folk, waarin Dave verhaalt over zijn relatie met zijn overleden stoere, trotse, hardwerkende vader. Kip neemt vocaal weer het voortouw in St. Peter’s gate, een triest verhaal over een bruid die op de dag van haar bruiloft in de steek wordt gelaten. Dat Richard Thompson een inspiratiebron is voor Dave blijkt uit het uptempo What can I do to make you happy? Heerlijk die banjo en accordeon! In When first I met Amanda haalt Dave herinneringen op aan zijn eerste liefde. Het album eindigt gospelachtig met handclapping en mondharmonica in Hard walkin’.
Conclusie: Far off on the horizon is een topalbum in het folkgenre.
Tracks:
- Far off on the horizon
- Grateful for the rain (Billy Boy)
- I cannot remain
- The free doctor
- Ghost
- The ship it rocked
- Tried and tested
- The old man was a sea dog
- Peter’s gate
- What can I do to make you happy?
- When first I met Amanda
- Hard walkin’
De Olympische Spelen
‘Jullie gepensioneerden kunnen lekker de hele dag naar de Olympische Spelen kijken’ hoorde ik zondagmiddag een Goudse voetbalfan zeggen tegen een paar oudere mannetjes in de bestuurskamer van Excelsior ’20. We hadden net een opwindende voetbalwedstrijd gezien, waarin ONA de Schiedamse tegenstander met 3-6 in de pan had gehakt waarna het gesprek al snel over Sven Kramer ging. Ik voelde me ook aangesproken omdat ook mijn wekker niet elke morgen om 6 uur rinkelt. Dus volop tijd om uren voor de tv te hangen. Dat zal niet gebeuren, maar de Olympische Spelen blijven een fenomeen. ‘We’ hebben inmiddels al heel wat medailles veroverd. Het goud van Sven was geen verrassing, maar sinds zaterdag kan Carlijn Achtereekte ook niet meer anoniem over straat. SC Gouda juicht om haar eerste olympische medaillewinnaar. Ted-Jan Bloemen blijft tenslotte van ‘ons’ vinden ze bij de Goudse schaatsclub.
Het mooie van de Olympische Spelen is de aandacht voor sporten die we niet vaak op tv zien, zoals biatlon. En de langlaufers op de 30 km skiatlon die als schichten door het besneeuwde Koreaanse landschap schieten. Slopestyle blijft merkwaardig net als mogulskiën. Je moet wel sterke knieën hebben. IJsdansers die gracieus over het ijs zwieren. En wat te denken van curling. Topsport in landen als Canada, Noorwegen en Zweden en ook in Nederland in opkomst. Maar wij moeten er natuurlijk weer een malle quiz op tv van maken, waar onder leiding van Frans Bauer en spreekstalmeester Evert ten Napel een blik BN’ers is opengetrokken die wild zwaaiend met bezems indruk trachten te maken.
Tenslotte hoop ik dat na de sporters ook de politici van Noord en Zuid Korea elkaar echt vinden. Dat zou de meest glanzende gouden medaille kunnen opleveren.