Gerritschinkel.nl Columns & meer

7dec/170

Ralph de Jongh – Slow turtle sundance

Blueszanger, -gitarist en componist Ralph de Jongh is op 31 juli 1975 in Roosendaal geboren. De Jongh is sinds 1990 in de muziek actief. Naast zijn muzikale carrière is hij ook actief als kunstschilder. In 1992 vormt hij zijn eerste band The Blue Band. in 2004 wordt hij ontdekt door Harry Muskee van Cuby and the Blizzards. Muskee is een groot bewonderaar van Ralph de Jongh en hij vraagt hem om in het voorprogramma van diens theatertour 2006 – 2008 te staan. In 2011 wint de Jongh de door de Dutch Blues Foundation georganiseerde Dutch Blues Award voor beste blueszanger.

Het aantal albums en dvd’s die er in de loop der jaren zijn verschenen zijn nauwelijks te tellen. Ralph de Jongh wordt daarom ook niet voor niets wel de hardst werkende muzikant van Nederland genoemd. Het is nauwelijks te bevatten hoe productief deze blueszanger, -gitarist en componist is, want op 9 december a.s. brengt hij maar liefst drie albums tegelijk uit. Twee dubbele livealbums en een nieuw studioalbum, Slow turtle sundance, met 16 nieuwe nummers. Op dit album is Ralph de Jongh zowel solo als met zijn band te horen.

All one, het openingsnummer van Slow turtle dance is lichtelijk psychedelisch en in de subtiele gitaarpartijen zijn invloeden van Pink Floyd te horen. In de vrolijke blues Crazy boys want to sing the blues gaat het tempo omhoog en mag Joost Verbraak op trombone soleren. Na het zeer korte met vette gitaren rockende Whole lotta courage, gaat Ralph fluitend en akoestisch aan de slag in het mooie Sail your ship. De subtiele percussie valt op in de mooi en ingetogen gezongen blues Surrender. Girl is een ontroerend liefdeslied, smachtend gezongen en met een fraaie gitaarsolo. Na het zeer korte Angels weeping, gaat de band er weer flink tegenaan in Heartache man, een nummer met duidelijke Stones invloeden. Fijne gitaarpartijen en tempowisselingen bepalen de titelsong en de soulblues stroomt je tegemoet met blazers en koortjes in Sweet operator. His friends made him smile is weer een mooi akoestisch liedje met prettige backing vocals. Vervolgens prima funky blues met wah wah gitaren in Right here, right now en de Jongh pakt de slide ter hand in Pin-up girl. De blazers pakken weer uit, met o.a. een trombonesolo, in de soulblues Battle against our own light. Diezelfde blazers zijn weer paraat in de lekkere midtempo blues Find your own way Yogi Bear. Met Merry Christmas, een in blues gedrenkt kerstliedje wordt het album besloten.

Conclusie: De productiviteit van Ralph de Jongh heeft absoluut niet geleden onder de kwaliteit. In tegendeel, Ralph de Jongh en zijn band mogen trots zijn op dit nieuwe album. Slow turtle sundance is een uitstekend album.

Tracks:

  1. All one
  2. Crazy boy wants to sing the blues
  3. Whole lotta courage
  4. Sail your ship
  5. Surrender
  6. Girl
  7. Angels weeping
  8. Heartache man
  9. Slow turtle sundance
  10. Sweet operator
  11. His friends made him smile
  12. Right here, right now
  13. Pin-up girl
  14. Battle against our own light
  15. Find your one way Yogi Bear
  16. Merry Christmas

Line-up:

  • Ralph de Jongh – gitaar, zang
  • Arend Bouwmeester – sax, percussie, backing vocals
  • Arie Verhaar – drums, backing vocals
  • Joost Verbraak – trompet, trombone, keys, backing vocals
  • Maarten Ouweneel – gitaren
  • Rogier Hemmes – bas, backing vocals
  • Judith Renkema – contrabas
  • Moon Anderson – backing vocals

 

 

 

7dec/170

Ralph de Jongh – Breathe of live

Blueszanger en –gitarist Ralph de Jongh brengt op 8 december a.s. maar liefst drie nieuwe albums op de markt. Alle drie albums worden op die dag gepresenteerd in Club Dauphine in Amsterdam. Naast zijn studioalbum Slow turtle sundance en het dubbele livealbum Live (zie beide recensies in Bluesmagazine), is dat het dubbele livealbum Breath of live, een samenwerkingsverband met de Poolse violiste Ewa Pepper.

Ewa Pepper wordt als Ewa Górzynska geboren in Wloszczowa. De tegenwoordig in Amsterdam wonende Pepper is een veelzijdige en veelgevraagde violiste. Als zij acht jaar is verruilt zij de piano voor de viool. Pepper studeert cum laude af aan de Chopin School of Music en vervolgt daarna haar muzikale opleiding aan het Cracow Institute of Performing Arts and Media Studies. Ralph en Ewa leren elkaar twee jaar geleden kennen. Haar eerste bijdrage aan het repertoire van de Jongh levert zij op zijn vorig jaar verschenen dubbelalbum Lonesome man/Ocean of love.

Het dubbelalbum Breath of live telt in totaal 17 nummers. De chemie tussen beide musici is meteen al te horen in de ballad A better not a bitter man, het openingsnummer van cd 1. Mooi akoestisch gitaarwerk en fraaie zang afgewisseld met het melancholische vioolspel, dat vervolgens ook in de ballad Spinnin  ‘round is te horen. Na de countryblues Throw out the bottles, is Erna op dreef met haar solo’s in Kneel to your true self. Opzwepend wordt haar vioolspel in het indringend gezongen Misty train en de countryblues Be om daarna in Yogi Bear weer ‘terug te vallen’ op haar ‘slepende’ spel. Na de melodieuze ballad Stars in the sun, waar de Jongh met zijn akoestische spel weer sterk bezig is, wordt cd 1 afgesloten met Goodnight girl, dat na een paar seconden stopt als Ewa eerst en daarna Ralph in lachen uitbarsten, maar waar beiden als ze zijn uitgelachen het mooie rustige liedje afmaken.    

Cd 2 begint met de ruim 11 minuten durende ballad Feel me. Fraai akoestisch gitaarspel, enigszins klagelijke zang en een zeer indrukwekkende lange vioolsolo. Girl, een song van het nieuwe album Slow turtle sundance, is ook live een ontroerend liefdeslied met smachtende zang. Let the tears surface en Misty train zijn rustige akoestische songs en in het intro van Keeper of the key zet Pepper met haar magische viool de toon. Harry is een ruim 10 minuten durende ode aan Harry Muskee, de ontdekker van Ralph de Jongh. Zuid Europees achtig gitaarspel en een ‘huppelende’ viool aan het eind. Pepper is met haar melancholische spel weer in topvorm in Love is not a friend. Het slotnummer Man is een mooi gezongen ballad waarin de fraaie akoestische gitaar van de Jongh weer lyrisch wordt ondersteund door Pepper. De uitspraak van de Jongh over Ewa Pepper ‘When she plays, the world falls silent, salty cheeks remain, is hier zeker op zijn plaats.

Conclusie: Met het dubbelalbum Breath of live bewijst de Jongh dat hij naast de funk, de soul en de bluesrock ook een heel ingetogen kant heeft. Ralph de Jongh en Ewa Pepper hebben samen een passievol album gemaakt, waar je op je gemak goed naar moet luisteren. En doe je dat, dan is het genieten.

Tracks cd 1:

  1. A better not a bitter man
  2. Spinning ‘round
  3. Throw out the bottles
  4. Kneel to your true self
  5. Already there
  6. Be
  7. Yogi Bear
  8. Stars in the sun
  9. Goodnight girl

Tracks cd 2:

  1. Feel me
  2. Girl
  3. Let the tears surface
  4. Keeper of the key
  5. Misty train
  6. Harry
  7. Love is not a friend
  8. Man

 

 

7dec/170

Ralph de Jongh – Live

December 2017 is een feestmaand voor de fans van blueszanger, -gitarist en componist Ralph de Jongh (Roosendaal 31 juli 1975).  De zeer productieve blueszanger, -gitarist en componist, ook wel ‘de hardst werkende muzikant van Nederland’ genoemd brengt op 9 december a.s. maar liefst drie albums tegelijk uit. Het dubbele livealbum Breath of live, een nieuw studioalbum, Slow turtle sundance, (zie recensies in Bluesmagazine) en het dubbele livealbum Live.

Op het dubbele livealbum Live staan 23 nummers, waaronder een aantal zeer lange uitvoeringen. De nummers zijn opgenomen in VANSLAG in Borger (tracks 1 t/m 5 cd 1), PinXter Festival in Roosendaal (track 6 cd 1) en in de Westerliefde in Amsterdam (overige tracks cd 1 en cd 2).

Cd 1 begint met de prachtig gezongen slowblues Still a fool. Scherpe gitaarsolo’s en blazers maken een feest van de funky soulblues Shout myself. Last goodbye is een lang uitgesponnen song van bijna een kwartier, met een groovy ritmesectie, een saxsolo en lange (wah wah) gitaarsolo’s. De blazers mogen vervolgens, naast het lekkere gitaarwerk van Maarten Ouweneel en de strakke ritmesectie, volop soleren in het funky Worm. Na de stevige bluesrocker Highway man met felle gitaarsolo’s, weer een lange slowblues (SBR) met aan Peter Green van Fleetwood Mac verwant vlammend gitaarwerk en een scheurende saxsolo van Arend Bouwmeester. De Allman Brothers komen om de hoek kijken in Ice age met gloedvol gitaarwerk en de blazers die hun niet geringe voorraad soul er weer ingooien. Via de New Orleans sferen van Blond boy gaat de Jongh los op slide in de Elmore James achtige boogie Breakfast served, met verder een vette saxsolo. Ewa Pepper’s trapt in de indrukwekkend gezongen prachtige blues Misty train af met een fraaie vioolsolo. Cd 1 besluit rustig en akoestisch met Let the tears surface.

De blazers knallen op cd 2 meteen weer in de bluesrocker Fine man. Die blazers zijn vervolgens voortreffelijk op stoom in de prachtige slowblues Waist deep, waarin Ralph de Jongh ten overvloede maar weer eens bewijst een uitstekende zanger te zijn. En wat een geweldige saxsolo. Vervolgens duiken we met Everywhere de voodoo sfeer van Louisiana in, Na het uptempo You got to try, met lyrisch gitaarwerk, grijpt de soul je weer bij de lurven in het funky met vioolsolo’s versierde All the sweet love. De soul houdt aan in Sun surprise met een sax- en een trombonesolo en een felle gitaarsolo. De psychedelica slaat enigszins toe in Gimme some more en dat is met name te danken aan de bijdrage van Ewa Pepper op viool. Hierna is het tijd voor negen minuten countryblues met een virtuoze mondharp en een ‘rollende’ bas in Life is like a river with no name. Een rustpunt is de akoestische ballad Hurrying by, maar die rust wordt weer snel ‘verstoord’ door een verschroeiende gitaarsolo in het rockende You know what I like, waarbij de blazers zich ook weer niet onbetuigd laten. Het voorlaatste lange nummer Burden of man funk begint met een drumsolo van Arie Verhaar, de funky gitaren komen er bij en vervolgens wordt het een soort jamsessie waarbij de blazers allemaal mogen soleren. Het slotnummer Last salute (toepasselijke titel) is een rocker gedrenkt in liters soul.   

 Conclusie: Wat Ralph de Jongh en de zijnen hier laten horen is niet mis. Ik durf hier zonder blikken of blozen het etiket ‘formidabel’ op te plakken. Grote klasse!

Tracks cd 1:

  1. Still a fool
  2. Shout myself
  3. Last goodbye
  4. Worm
  5. Highway man
  6. SBR
  7. Ice age
  8. Blond boy
  9. Breakfast served
  10. Misty train
  11. Let the tears surface

Tracks cd 2:

  1. Fine man
  2. Waist deep
  3. Everywhere
  4. You got to try
  5. All the sweet love
  6. Sun surprise
  7. Gimme some more
  8. Life is like a river with no name
  9. Hurrying by
  10. You know what I like
  11. Burden of man funk
  12. Last salute

Line-up:

  • Ralph de Jongh – gitaar, zang, bluesharp
  • Rogier Hemmes – bas, backing vocals
  • Arie Verhaar – drums, backing vocals
  • Maarten Ouweneel - gitaar
  • Arend Bouwmeester – sax, percussie, backing vocals
  • Joost Verbraak – trompet, trombone, backing vocals
  • Ewa Pepper – viool