Swift Boys
Ik loop nu zo’n ruim 30 jaar rond als verslaggever van RTV Gouwestad en dan kom je nog eens ergens om het zo maar te zeggen. Sporthallen, sportzalen, zwembaden, korfbalvelden, cricketvelden, handbalvelden, hockeyvelden, rugbyvelden, atletiekbanen, wielerparcoursen. Kortom te veel om op te noemen.
En natuurlijk niet te vergeten de vele voetbalaccomodaties. Die heb je in alle soorten en maten. Grote complexen als bv. Sportpark De Westmaat in Bunschoten- Spakenburg, het thuishonk van de voetbalgrootmachten Spakenburg en IJsselmeervogels. Sportpark Nieuw Zuid in Katwijk, het enorme complex van Quick Boys met zijn mooie Dirk Kuyt Tribune.
Voetbalcomplexen die net als ONA midden in een woonwijk liggen zoals dat van AVV Swift aan het Olympiaplein in Amsterdam Oud Zuid. Een van de mooiste vind ik nog steeds het sportpark van ODIN ’59 in Heemskerk, met op de achtergrond een mooi kasteel en de constant overkomende vliegtuigen. Ook al is de voetbalwedstrijd niet om aan te zien, dan vermaak je je met je omgeving.
Maar je komt ook bij voetbalcomplexen waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan en waar de sfeer van de jaren 50 en 60 nog voorzichtig rond waart. Je komt nog net Gerard Cox uit de serie ‘Toen was geluk heel gewoon’ niet tegen, maar het scheelt niet veel. Maar daar waar het bij clubs als IJsselmeervogels en Quick Boys net een fabriek lijkt met al die bewakingsmensen voor de poort daar is het bij de clubs die ik net beschreef vaak heel gezellig.
Gisteren was ik in Rotterdam bij Swift Boys. Was ik nog nooit geweest en dan ga je even googelen om iets meer te weten te komen over die verenigingen. Het eerste wat ik tegen kwam was dat Swift Boys een fictieve amateurclub is uit de tv-serie All Stars. De club van voorzitter Jack Wouterse en legendarische voetballers als Thomas Acda, Kasper van Kooten, Danny de Munck en Frank Lammers. Even ging mijn fantasie met me op de loop want ik zag het al voor me dat Ton Blonk met zijn collega voorzitter Wouterse onder het genot van een biertje sterke verhalen gingen ophalen.
Maar ik googelde verder en kwam bij de website van R.V.V. Swift Boys de echte tegenstander van SV Gouda. Maar ik twijfelde toch weer want het meest actuele bericht van de club op de website dateerde van 19 januari 2014, bijna 4 jaar oud. De tijd leek te hebben stilgestaan en dat leek het ook toen ik bij de ingang van het complex van Swift Boys aan de Prinsenlaan aan kwam. Het hokje waar normaal de kassa zou moeten zijn leek te zijn getroffen door een bombardement en er hing nog niet geen bordje ‘onbewoonbaar verklaarde woning’ op. De oude kantine was een gezellig onderkomen. In de bestuurskamer was een aardige man aanwezig die de voorzitter bleek te zijn die me vriendelijk koffie aanbood. De merkwaardige wedstrijd mocht ik volgen vanuit de uit oude plastic golfplaten opgetrokken dugout van ‘de gasten’.
Maar geen kwaad woord over Swift Boys. Het lijkt of ik kritiek heb, maar dat is echt niet zo. Ik mag zulke verenigingen wel. Alles mag en niets hoeft. En weet u waar ik gistermiddag het meest van heb genoten? Van dat heerlijke broodje bakkeljauw. Heerlijk! Het leven van een voetbalverslaggever is zo slecht nog niet.
Leave a comment