Gerritschinkel.nl Columns & meer

15okt/170

Their satanic majesties request – The Rolling Stones

1967. The Summer of Love. San Francisco was de hoofdstad van de popwereld. Vijftig jaar geleden alweer en dat wordt dit jaar volop gevierd. In 1967 verschenen legendarische albums. Een greep uit het grote aanbod: Sgt. Pepper’s lonely hearts club band (The Beatles), Disraeli gears (Cream), Surrealistic pillow (Jefferson Airplane), The Doors (The Doors), Axis bold as love en Are you experienced? (The Jimi Hendrix Experience), The piper at the gates of dawn (Pink Floyd), Forever changes (Love), The Velvet Underground (The Velvet Underground & Nico). Veel van de nu legendarische popalbums van 50 jaar geleden werden dit jaar opnieuw uitgebracht. Geremasterd, in prachtige boxsets met mooie boekwerken, niets is te dol. En de fans kopen het.

Van The Rolling Stones verschenen in 1967 twee albums, Between the buttons en Their satanic majesties request. Voor The Stones was 1967 een soort rampjaar. Mick Jagger, Keith Richards en Brian Jones moesten zich verantwoorden voor drugsbezit en waren meer in de rechtszaal te vinden dan in een muziekstudio. Maar in december 1967 zag Their satanic majesties request het licht. Veel critici zagen dit album als het antwoord van The Rolling Stones op Sgt. Pepper’s lonely hearts club band van The Beatles. Voor de Stones fans van het eerste uur (waar ik er een van ben) was het even schrikken toen dit album uitkwam. Schrikken is misschien niet helemaal het goede woord, maar wennen was het wel. De rauwe R&B had plaatsgemaakt voor experimenten en psychedelica. De klaphoes met die driedimensionale foto was trouwens prachtig en ik koester mijn oerexemplaar dan ook met liefde, maar dat terzijde.

Vorige maand verscheen er een (luxe) heruitgave van Their satanic majesties request. De originele songs zijn geremasterd, in mono en in stereo. En bij het beluisteren van vooral die nieuwe stereomixes in perfecte geluidskwaliteit gaat er toch een kleine wereld voor je open. Het album begint rommelig met Sing this all together. Community zang, mellotron en veel percussie. Maar in Citadel gaat het toch weer iets meer op het vertrouwde Stones geluid lijken, met een strakke ritmesectie en smerige gitaarlicks. Bassist Bill Wyman mag in zijn eigen compositie In another land de leadzang voor zijn rekening nemen. Veel geluidseffecten, een mooie akoestische gitaar van Keith Richard, de mellotron van Jones, de backingvocals van o.a. Ronnie Lane en Steve Marriott van The Small Faces en het snurken aan het eind. 2000 Man blijft een lekker nummer met de akoestische gitaren van Richards en Jones, de felle drums van Watts, de bonkende bas van Wyman en het orgel van Nicky Hopkins. De psychedelica slaat daarna keihard toe in het ruim 8 minuten durende Sing this all together (see what happens) met een keur aan instrumenten als fluit, mellotron, congas, tamboerijn, vibrafoon en harp waar Brian Jones zich helemaal uitleeft. She’s a rainbow werd een grote hit. Fraai pianospel van Nicky Hopkins en strijkersarrangementen van John Paul Jones, de latere bassist van Led Zeppelin. In The lantern is weer vuig gitaarwerk te horen en Gomper is weer een psychedelisch nummer met exotische geluiden. Een lekker nummer blijft 2000 Light years from home, met de fuzz bas van Richards, de dulcimer van Jones, het strakke drumwerk van Watts en de bezwerende zang van Jagger. Naast She’s a rainbow is dit het enige nummer dat The Rolling Stones ook soms op hun liverepertoire hebben staan. Het album eindigt weer rommelig met On with the show, met de soms geknepen zang van Jagger, maar met mooie harpsolo’s van Brian Jones.

Conclusie: Their satanic majesties request zal nooit een van mijn favoriete Stones albums worden, maar een herwaardering is, zeker gezien de superieure geluidskwaliteit, waardoor The Stones beter tot hun recht komen, op zijn plaats. Desondanks ben ik blij dat ze in 1968 weer de kant van de blues hebben gekozen.

Tracks (remastered 2017 stereo):

  1. Sing this all together
  2. Citadel
  3. In another land
  4. 2000 Man
  5. Sing this all together (see what happens)
  6. She’s a rainbow
  7. The lantern
  8. Gomper
  9. 2000 Light years from home
  10. On with the show

Line up:

  • Mick Jagger – lead vocals, backing vocals, percussie, maracas, glockenspiel, tamboerijn
  • Keith Richards – elektrische gitaar, backing vocals, akoestische gitaar, fuzz bas, bas
  • Brian Jones – mellotron, fluit, percussie, saxofoon, akoestische gitaar, vibrafoon, jew’s harp, brass, orgel, elektrische dulcimer, harp, harmonica, geluidseffecten,
  • Bill Wyman – bas, lead vocals (track 3), percussie, piano, orgel, mellotron, oscillator
  • Charlie Watts – drums, tamboerijn, percussie, conga’s tabla, claves
  • Nicky Hopkins – piano, orgel, harpsichord
  • John Paul Jones – strings
  • Ronnie Lane – backing vocals
  • Steve Mariott – backing vocals
  • Eddie Kramer – claves