The kings of rhythm – jump jive & wail – Bill Wyman’s Rhythm Kings
Bill Wyman verliet in 1993 na 30 jaar The Rolling Stones. Hij wilde zich zo verklaarde hij destijds bij de BBC dat hij zich wilde gaan concentreren op “de belangrijke dingen in het leven”. Maar de op 24 oktober 1936 geboren “stille Stone”, hij hoopt dit jaar 80(!) jaar te worden, ging niet op zijn lauweren rusten. De eigenaar van het Londense restaurant Sticky Fingers, die toen hij nog deel uitmaakte van The Stones al een aantal soloalbums had uitgebracht, bleef na 1993 actief in de muziek en hij richtte een eigen band op, Bill Wyman’s Rhythm Kings. In die band speelden (en spelen nog steeds), net als op zijn eerdere soloalbums, een keur aan topmuzikanten mee. B.v. zanger-pianist Georgie Fame (Georgie Fame & The Blue Flames, zanger-organist Gary Brooker (Procol Harum), gitarist Albert Lee (Heads Hand & Feet, Emmylou Harris, Eric Clapton), gitarist Andy Fairweather Low (Amen Corner), jazzgitarist Martin Taylor, sessiedrummer Graham Broad en pianist-accordeonist Geraint Watkins (Nick Lowe, Dave Edmunds, Van Morrison). Musici die hun sporen ruim hebben verdiend in de Britse muziekscene. De band ging in diverse samenstellingen toeren en maakte ook een serie albums. Vorig jaar bracht Bill Wyman na 33 jaar weer een soloalbum uit, het niet onaardige Back to basics.
Bill Wyman staat ook bekend als archivaris (hij heeft heel wat van The Rolling Stones vastgelegd) en daarom is het ook niet vreemd dat ook hij nu oud werk van The Rhythm Kings (opnieuw) gaat uitbrengen. Niet alleen reguliere albums, maar ook albums die als officiële bootlegs al eens via bepaalde (eigen) kanalen verkrijgbaar waren. Maart jl. kwam de box Jump jive & wail, The Kings of Rhythm vol.1 uit, een box met vier albums.
Cd 1, Struttin’ our stuff stamt uit 1997 en was het eerste album van The Rhythm Kings. De twaalf nummers op dit album zijn een mix van covers en eigen composities. Covers als Green river (John Fogerty) met voortreffelijk gitaarwerk van Terry Taylor, en Melody (The Stones) met Eric Clapton op leadgitaar, Gary Brooker op orgel en de blazers o.l.v. Nick Payn, die in Stuff een knetterende saxsolo loslaat. Bill Wyman is een uitstekende bassist en zingt ook op een paar nummers. Maar dat kan hij beter overlaten aan Beverley Skeete, die vocaal uitstekend op dreef is in nummers als Walking on my own, en Bad to the bone. In de bluesklassiekers I’m mad (Willie Mabon) en Down in the bottom (Willie Dixon) is organist Geraint Watkins de leadzanger met Dave Hartley op piano. Gitarist Albert Lee is goed op dreef in Motorvatin’ mama, Jitterburg boogie (Mike Sanchez zang) en Going crazy overnight met mooie backvocals. Hole in my shoe is mooie soul met een hoofdrol voor Georgie Fame op orgel en zijn stem doet de tijden van Georgie Fame & The Blue Flames herleven. Het slotnummer is Tobacco road, een opwindende versie van het bekende nummer van J.D. Loudermilk, met Paul Carrack als zanger en Peter Frampton op gitaar.
Cd 2, Bootleg kings, “live in Europe” is een live album met negen rhythm & bluesnummers die zijn opgenomen tijdens de Europese Tour van Bill Wyman’s Rhythm Kings in 1998. Het schetterende koper van de blazers opent Let the good times roll, waarna Beverley Skeete, Gary Brooker en Georgie Fame om beurten de vocalen voor hun rekening nemen. In Stagger Lee blaast Nick Payn een spetterende saxsolo. Mystery train davert als een trein door het woestijnlandschap met zanger Georgie Fame op hammond en Nick Payne die op mondharmonica de stoomfluit imiteert. Rockin’ pneumonia and the boogiewoogie flu van Huey “Piano”Smith, behoeft geen nadere duiding. Hit the road Jack, met een vleugje Fever, duurt bijna een kwartier, met Georgie Fame weer in een hoofdrol als zanger en met zijn hammondsolo’s, de jazzy gitaar en de saxsolo. Prachtig is de vertolking van Georgia on my mind, met een fenomenaal zingende Fame en de jazzy gitaar van Martin Taylor. De gashendel gaat weer open in het rockende Land of 1000 dances/Tequila, waarin drummer Graham Broad van de bandleden de credits krijgt, en de boogie Good golly miss Molly. Het album eindigt met de rocker Tear it up, met leadzanger Albert Lee die felle gitaarduels uitvecht met Martin Taylor.
Cd 3, Anyway the wind blows, oorspronkelijk uit 1999, is een album met veertien songs en twee bonustracks, met wederom een groot aantal covers en een aantal eigen composities van Bill Wyman en gitarist Terry Taylor. Het titelnummer van J.J. Cale is een lekkere laidback binnenkomer met Peter Frampton op gitaar. Beverley Skeete geeft haar visitekaartje af in Spooky. Walking one & only is swingende jazz met Wyman op bas, Dave Hartley op piano en Georgie Fame vocals en orgel en Albert Lee leadgitaar. Lee neemt ook de leadgitaar ter hand in J.B. Lenoir’s Mojo boogie met de blazers Frank Mead en Nick Payn. Paul Carrack is gastvocalist in Willie Dixon’s blues Too late met Jerry Portnoy op mondharmonica. Every sixty seconds krijgt een andere jazzy uitvoering dan op Wymans soloalbum Stone alone, met Chris Rea op slide en een formidabele Beverley Skeete. Ring my bell is ook een jazzy nummer. In de slowblues Days like this (Mose Allison) zijn weer de hammondsolo’s van Brooker te horen en speelt Dave Hartley piano. Martin Taylor is leadgitarist in het swingende jazzy He’s a real gone guy. Twee beroemde gitaristen vervullen gastrollen in A true romance (Mick Taylor op slide) en in de slowblues Gee baby, ain’t it good to you (Eric Clapton). Swingende soul- en pianoblues wordt ons weer voorgeschoteld in When Hollywood goes black & tan, Crazy he calls me, met Beverley Skeete als een echte nachtclubzangeres, en in Struttin’ our stuff, met zang van Mike Sanchez en een stoïcijns bassende Wyman. De twee bonustracks zijn stampende bluesnummers. Geoff Grange is de leadzanger en harmonicaspeler in Sugar babe, Andy Fairweather Low op leadgitaar, Nicky Hopkins op piano en een strak drummende Chris Johnson. In dezelfde bezetting wordt het album afgesloten met een fel rockende versie van de J. Geils Band klassieker Gonna find me a new love.
Cd 4, Bootleg Kings “Ride again” bevat negen liveopnamen geregistreerd tijdens de UK Tour 2000. Albert Lee bijt het spits af op vocals in I’m ready met Gary Brooker op piano. Brooker is daarna weer volop aan de beurt in zijn eigen compositie Lead me to the water, een heel mooie reggaeachtige gospelsoulblues met Georgie Fame op orgel en de voortreffelijke blazers Nick Payn en Frank Mead. Zangeres Beverley Skeete zingt Jacky Wilson’s Baby workout naar grote hoogten, waarna Albert Lee weer het voortouw neemt in Louis Prima’s swingende jumpblues Jump jive and wail, met een heerlijk “lopende” bas van Bill Wyman. Mystery train is een vast gegeven in de optredens van The Rhythm Kings en het nummer van Junior Parker krijgt ook hier een stomende uitvoering. I’ll be satisfied is een mooie soulblues met een scheurende sax. In Hello little boy van Duke Ellington is Janice Hoyte de leadzangeres en is Bill Wyman nadrukkelijk aanwezig op bas. Baby you got what it takes is heerlijke soulblues met piano, orgel, blazers, duozang en droog drumwerk van Graham Broad. De absolute uitsmijter is de schitterende versie van Hoagy Carmichael’s Georgia on my mind, met de formidabele improviserende zang van Georgie Fame.
Conclusie: De 4 cd box Jump jive & wail geeft een goed beeld van de muziek van Bill Wyman’s Rhythm Kings. De kracht van Wyman is dat hij uitstekende musici om zich heen weet te verzamelen die op de plaat, maar vooral tijdens concerten, voortreffelijke muziek maken. Liefhebbers van blues, R&B, jazz, swing, boogie en ragtime komen volledig aan hun trekken. Bovendien is de box mooi verzorgd en goed gedocumenteerd.
Tracks cd 1: Rhythm kings ‘struttin’ our stuff
- Green river
- Walking on my own
- Melody
- Stuff (can’t get enough)
- Bad to be alone
- I’m mad
- Down in the bottom
- Motorvatin’ mama
- Jitterbug boogie
- Going crazy overnight
- Hole in my soul
- Tobacco road
Tracks cd 2: Bootleg Kings ‘Live in Europe’
- Let the good times roll (Vega Club Kopenhagen, Denemarken, 21 oktober 1998)
- Stagger Lee (Vega Club Kopenhagen, Denemarken, 21 oktober 1998)
- Mystery train (Le Bataclan Parijs, 12 oktober 1998)
- Rockin’ pneumonia & the boogie woogie flu (Music Hall Keulen, Duitsland, 15 oktober 1998)
- Hit the road Jack/Fever (Vega Club Kopenhagen, Denemarken, 21 oktober 1998)
- Georgia on my mind (Concert Hall Oslo, Noorwegen, 24 oktober 1998)
- Land of 1000 dances/Tequila (Vega Club Kopenhagen, Denemarken, 21 oktober 1998)
- Good golly Miss Molly (Train Club, Kopenhagen, Denemarken, 20 oktober 1998)
- Tear it up (Vega Club Kopenhagen, Denemarken, 21 oktober 1998)
Tracks cd 3: Rhythm Kings ‘anyway the wind blows’
- Anyway the wind blows
- Spooky
- Walking one & only
- Mojo boogie
- Too late
- Every sixty seconds
- Ring my bell
- Days like this
- He’s a real good guy
- A true romance
- Gee baby ain’t good to you
- When Hollywood goes black and tan
- Crazy he calls me
- Struttin’ our stuff
Bonustracks:
- Sugar babe
- Gonne find a new love
Tracks cd 4: Bootleg Kings ‘Ride again’
- I’m ready (De Montfort Hall, Leicester, 27 juni 2000)
- Lead me to the water (Marlowe Theatre, Canterbury, 28 juni 2000)
- Baby workout (Derngate, Northampton, 7 juni 2000)
- Jump, jive & wail (De Montfort Hall, Leicester, 27 juni 2000)
- Mystery train (Corn Exchange, Cambridge, 25 juni 2000)
- I’ll be satisfied (Derngate, Northampton, 7 juni 2000)
- Hello little boy (Rotheshall, Glenrothes, Schotland, 21 juni 2000)
- Baby, you got what it takes (Marlowe Theatre, Canterbury, 28 juni 2000)
- Georgia on my mind (Marlow Theatre, Canterbury, 28 juni 2000)