Sporthelden
Nederland heeft er sinds zondag weer een nationale sportheld bij. Een jongeman van net 18 jaar in een supersnelle raceauto brengt iedereen in extase door als eerste Nederlander een Formule-1 race te winnen. Journaals op radio en tv openden met dit sensationele nieuws. Ik moet bekennen dat ik niet echt warm loop voor autosport. Sterker nog, het interesseert me nauwelijks, en ik vind de aan hysterie grenzende euforie lichtelijk overdreven. Desondanks vind ik het een grote prestatie van Max Verstappen.
Helden, je hebt ze in alle soorten. Zondag zag ik twee prachtige documentaires waarin sporthelden de hoofdrol spelen. Feyenoord speelde in mei 1963 de halve finale in de EC 1 tegen het roemruchte Benfica. Honderden supporters reisden met de Groote Beer en de Waterman hun helden na. En een documentaire over de tragische wielrenner Willem Koopman. Held van Rotterdam, die later in een groot zwart gat viel en de bekendste zwerver van de Maasstad werd.
Helden zijn ook zij die zich met Pinksteren weer belangeloos hebben ingezet bij de Roparun. En de helden van de Stichting Kans Tegen Kanker, die nu zonder hun vorige week overleden oprichter Han Heerkens verder moeten. Op zaterdag 28 mei vindt bij Olympia het NK Bumpervoetbal plaats, een actiedag waarvan de opbrengsten naar het onderzoek naar alvleesklierkanker gaan. Deze organisatoren zijn voor mij de echte helden