Gerritschinkel.nl Columns & meer

Call it what it is – Ben Harper & The Innocent Criminals

De Amerikaanse singer-songwriter Benjamin Chase (Ben) Harper werd geboren op 28 oktober 1969 in Claremont (California). Zijn specialiteit is de akoestische slide gitaar. In 1992 verschijnt het album Pleasure and pain van Ben Harper en Tom Freund. Harper brengt in 1994 zijn eerste soloalbum, Welcome to the cruel world, uit. Er verschijnen daarna regelmatig albums van hem waaronder There will be a light, dat hij samen met The Blind Boys of Alabama opneemt. In 2008 werkt de maatschappelijk geëngageerde Harper met andere artiesten mee aan het album Songs for Tibet. Zijn voorlaatste album Get it up kwam uit in 2013. Dit album, waarop hij samenwerkte met Charlie Musselwhite, kreeg in 2014 een Grammy Award voor het beste bluesalbum.

Begin deze maand verscheen Call it what it is. Op dit nieuwe album wordt Ben Harper weer bijgestaan door zijn vaste begeleidingsgroep The Innocent Criminals. Harper en de zijnen knallen er meteen keihard in met het broeierige zompige When sex was dirty. Een dreunende ritmesectie, een koebel, een flard hammond en een loeiende gitaar. Deeper and deeper is een folkrocker met een aantal subtiele gedeelten met ingetogen zang, maar verder weer de dominerende ritmesectie. Het titelnummer Call it what it is is een politiek geladen blues over de door blanke politieagenten doodgeschoten zwarte Amerikanen Trayvon Martin, Ezell Ford en Michael Brown. Drums, percussie, rollende baslijnen en een swingende hammond maken van How dark is gone een fantastische Latin rocker. In het funky Shine zit weer een lekkere gitaarsolo en verder prima pianospel van Jason Yates. Daarna maakt Ben Harper in zijn eentje met zang en een prachtige slide van All that has grown een puur rootsnummer. Na dit relatief rustige nummer krijgen we de korte indierocker Pink balloon met een felle gitaarsolo. Finding our way is reggae met de pompende baslijnen van Juan Nelson en de hammond van Yates. Harper is vocaal goed op dreef in de soulblues Bones, waarin verder drums en bas ook weer prominent aanwezig zijn en die ritmesectie is ook weer lekker bezig in de ballad Dance like fire. Het slotnummer Goodbye to you begint met bastonen en keys maar is verder een ingetogen enigszins voortkabbelende ballad.

Conclusie: Ben Harper stelt mij eigenlijk nooit teleur en ook dit nieuwe album is, mede dank zij de voortreffelijke Innocent Criminals, heel goed te pruimen.

Tracks:

1. When sex was dirty
2. Deeper and deeper
3. Call it what it is
4. How dark is gone
5. Shine
6. All that has grown
7. Pink balloon
8. Finding our way
9. Bones
10. Dance like fire
11. Goodbye to you

Line up:

• Ben Harper – slide gitaar, vocals
• Juan Nelson – bas
• Leon Mobley – percussie
• Oliver Charles – drums
• Jason Yates – keys
• Michael Ward – gitaar

Cleveland Summer Nights – Wink Burcham

Singer-songwriter Wink Burcham is een bekende in de muziekscene van Tulsa Oklahoma. Hij is een vertegenwoordiger van de zgn. New Tulsa Sound. In 2013 was hij halve finalist in The International Blues Competition in Memphis Tennessee. Hij deelde het podium met The Gourds, Ramblin’ Jack Elliott, Wayne Hancock, Dale Watson, Pokey Lafarge en Dan Bern. In 2014 maakte hij zijn eerste Europese tournee en vorig jaar toerde hij ook weer door Nederland samen met de eveneens uit Tulsa afkomstige Jacob Tovar. Inmiddels heeft hij net weer een nieuwe tournee in Nederland achter de rug. Desondanks is Burcham nog relatief onbekend in Nederland. Zijn vorige album Cowboy songs and old folksongs uit 2015 kreeg goede recensies.

Deze maand verscheen zijn nieuwste album Cleveland Summer Nights, een album met dertien nieuwe songs dat live is opgenomen in The Fellowship Hall in Cleveland. Het album opent met Case of blues, een swingende akoestische blues, gevolgd door het titelnummer Cleveland summer nights met een prachtige steel die me doet denken aan het nummer Fire on the mountain van The Marshall Tucker Band. Lay your burden down is een uptempo countrynummer met een fantastische staande bas. In het gospelachtige Hallelujah zijn de drums prominent aanwezig en voegen de blazers en het goede gitaarwerk een mooie dimensie toe aan dit nummer. Pure country is de tearjerker I’ll never leave the honky tonk. Lonesome tune is een midtempo countrysong in de beste traditie van Guy Clark en Townes van Zandt. Het mooi en gedragen gezongen For the ones we left behind schreef Burcham na het overlijden van de acteur Robin Williams. Het hoogtepunt van het album. Tearing up my ticket is een JJ Cale achtige uptempo countryrocker, waarin de stem van Burcham verdacht dicht in de buurt komt van Mark Knopfler. De sound van JJ Cale komt weer terug in de laidback blues Lawnmower man’s blues. Made to laugh doet me weer sterk denken aan Guy Clark. Het nummer begint heel ingetogen maar het tempo komt er na verloop van enige tijd lekker in. De pedal steel en de staande bas zijn weer prominent aanwezig in Cowboy heroes and old folk songs. In Wide river to cross bewijst Burcham maar weer eens een uitstekende zanger te zijn. De subtiele begeleiding en de backvocals maken dit een “zwijmelend” mooi nummer. Het album wordt uptempo afgesloten met het Johnny Cash achtige Woman do funny things to me.

Conclusie: Helaas heb ik de tournee van Wink Burcham gemist want ik had hem graag live gezien en vooral gehoord. Hopelijk wordt hij nu meer bekend in Nederland. Aan Cleveland Summer Nights kan niet liggen want dit is een heel mooi album.

Tracks:

1. Case of the blues
2. Cleveland summer nights
3. Lay your burden down
4. Hallelujah (gonna rest my soul)
5. I’ll never leave the honky tonk
6. Lonesome tune
7. For the ones we left behind
8. Tearing up my ticket
9. Lawnmower man’s blues
10. Made to laugh
11. Cowboy heroes and old folk songs
12. Wide river to cross
13. Women do funny things to me

Line up:

• Wink Burcham – vocals, akoestische- en elektrische gitaar
• Chris Foster – backup vocals, staande bas, piano
• Ali Harter – backup vocals
• Stephen Lee – elektrische- en baritongitaar, backup vocals
• Roger Ray – pedal steel
• Mike Byars – drums
• Zack Elkins – bariton sax
• Matt Leland – trombone
• Austin Stunkard – trompet
• Mike Cameron – tenor sax
• C. Foster – blaasarrangementen

Changes – Charles Bradley

De Amerikaanse soulzanger Charles Bradley werd op 5 november 1948 geboren in Gainesville (Florida). Hij werd tot zijn achtste levensjaar opgevoed door zijn oma in Florida. Daarna nam zijn moeder hem mee naar Brooklyn (New York). In 1962 was Bradley aanwezig bij een concert van James Brown in The Apollo Theatre in New York. James Brown maakte een verpletterende indruk op de 14-jarige Bradley. Hij ging thuis op de geluiden en gebaren van Brown oefenen en hij begon onder het pseudoniem Black Velvet op te treden als imitator van zijn grote held.

Pas jaren later begon Charles Bradley onder zijn eigen naam op te treden maar pas in 2011 werd zijn eerste album No time for dreaming uitgebracht en in 2013 verscheen zijn tweede album Victim of love. Charles Bradley is inmiddels 68 jaar en vorige maand kwam zijn derde album uit. Changes geproduceerd door Thomas Brenneck. Bradley wordt op dit album bijgestaan door de fantastische Menahan Street Band. Bradley opent het album met “Hello this is Charles Bradley”, daarna een korte gesproken ode en vervolgens een gezongen lofzang op Amerika. Orgeltonen openen Good to be back home, waarna Charles Bradley met een James Brown achtige schreeuw het nummer, begeleid door de blazerssectie, rechtstreeks de gloriejaren van Stax in zingt. De soulexercitie krijgt een schitterend vervolg in Nobody but you. Wat een krachtige stem heeft deze 68-jarige nog. In Ain’t gonna give it up dendert de voortreffelijke soultrein gewoon stevig door. Het titelnummer Changes is een cover van Black Sabbath uit 1972. Ik kende dit nummer van de Britse rockband niet en ben meteen even gaan luisteren. Geen slechte rockballad moet ik erkennen, maar de hartverscheurende stem van Bradley en de blazers doen de versie van Black Sabbath verbleken. Ozzy Orsbourne kan zich hopelijk in mijn visie vinden. Ain’t it a sin, een typisch James Brown achtig soulnummer met een uitstekende Menahan Street Band wordt gevolgd door de soulballades Things we do for love en Crazy for your love, waarin de blazerssectie zich weer van zijn beste kant laat zien. You think I don’t know is gewoon prachtig. Uitstekende ritmesectie, mooie backvocals en een gedreven zingende Bradley. Een roffelende drum, een pompende bas en een schetterende blazerssectie openen het reggae achtige Change for the world. Het slotnummer Slow love is een regelrechte soulslijper met weer die hartverscheurende stem van Charles Bradley.  

Conclusie: Ik kan het heel kort houden. Wat een schitterend soulalbum.

Tracks:

1. God bless America
2. Good to be back home
3. Nobody but you
4. Ain’t gonna give it up
5. Changes
6. Ain’t it a sin
7. Things we do for love
8. Crazy for your love
9. You think I don’t know (but I know)
10. Change for the world
11. Slow love