En weer ging het mis
Gouda was de afgelopen week het epicentrum van het waterpolo. De Nederlandse waterpolovrouwen gingen voor goud. Maar eerst moet nog even worden afgerekend met een aantal andere liefhebbers voor het olympische ticket. Na de poulewedstrijden was zaterdagmiddag het uur U.
Opgewekt fietste ik naar het Groenhovenbad waar de vele vlaggen strak stonden te wapperen. Ik nam plaats op de perstribune en zag de VS en Rusland zich plaatsen voor de halve finales. Nu moest Nederland alleen nog even Spanje verslaan. Maar wat een groot feest had moeten worden eindigde in een echec. De Spaanse Armada schoot direct met scherp en sloeg een aantal grote bressen in het Nederlandse smaldeel dat zware slagzij maakte en uiteindelijk zonk. De Nederlandse fans wisten niet wat ze zagen. Het viel me trouwens op dat dit publiek niet constant massaal achter de meiden ging staan, maar hier door de speaker af en toe moest worden aangemoedigd.
Vol ontzetting en ongeloof werd gereageerd op deze keiharde waarheid. Weer geen Olympische Spelen! Finalevrees? Tranen van verdriet mengden zich met het zwemwater. De victorie begon helaas niet in Gouda.
Teleurgesteld fietste ook ik naar huis. De vlaggen wapperden nog steeds, maar wisten die veel wat zich een uur daarvoor had afgespeeld. Toch meende ik te zien dat de Spaanse vlag uitbundiger wapperde dan de Nederlandse driekleur.
Leave a comment