Gerritschinkel.nl Columns & meer

3mrt/160

New York is my home – Dion

De op 18 juli 1939 in New York geboren Amerikaanse zanger Dion DiMucci, artiestennaam Dion, loopt al heel lang mee in de muziekscene. Hij was 18 jaar toen hij onder de naam Dion and the Timberlanes zijn eerste plaat opnam, The chosen few. In 1958 vormde hij met drie vrienden uit de Bronx Dion and the Bellmonts, een doo-wop groep. De groep had een aantal grote hits zoals I wonder why en A teenager in love. Dion and the Bellmonts traden in 1959 tijdens The Winterdance Party Tour op met o.a. Buddy Holly, Richie Valens en The Big Bopper. Toen Buddy Holly een vliegtuig charterde om naar een volgend optreden te vliegen stond Dion zijn plaats in het vliegtuig af omdat hij de vlucht te duur vond. Hoeveel geluk kun je hebben, want de tragische afloop van die vlucht is bekend. Het vliegtuig stortte neer en alle inzittenden kwamen om het leven.

Dion and the Bellmonts gingen in 1960 uit elkaar en Dion ging verder als soloartiest. Hij richtte zich meer op de rock ‘n‘ roll en de rhythm and blues. De hits kwamen al snel, Runaround Sue en The Wanderer. Door drugs- en drankproblemen verdween hij in de jaren 60 enige jaren van het toneel om vanaf begin jaren 70 terug te keren als singer-songwriter en zich weer later te wijden aan christelijke muziek. Dion werd in 1989 opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. De afgelopen tien jaar bracht hij drie voortreffelijke traditionele bluesalbums uit.

Als opvolger van Tank full of blues uit 2012 verscheen vorige maand het nieuwe album van Dion, New York is my home. Hij wordt op het album begeleid door leden van Jimmy Vivino and The Basic Cable Band, de huisband van Conan O’Brien’s Late Night Talkshow Conan. Uitstekende begeleiders, die meteen al opvallen in de uptempo opener Aces up your sleeve en de bluesrocker Can’t go back to Memphis. Het titelnummer is een prachtige ballad waarin Dion en Simon, twee muzikanten van dik in de zeventig, een ode brengen aan hun stad New York. Central Park, The Bronx, alle mooie dingen komen voorbij. Een heel mooi nummer dat meandert als het water van de Hudson rivier. In de Chuck Berry achtige rocker The Apollo king brengt Dion een ode aan Big Al Sears, de Amerikaanse tenorsaxofonist die o.a. in het orkest van Duke Ellington speelde. Het nummer eindigt met applaus, en terecht. Katie Mae van Lightnin’ Hopkins is een van de twee covers op het album met een gitaarsolo van Vivino. I’m your gangster of love, Ride with you  en I’m all rocked up zijn stevige bluesrockers, met keys, bas, drums en een vloeiende gitaarsolo. Het pareltje op het album is Visionary heart. Een nummer waarin Dion zich voorstelt dat hij een brief krijgt van Buddy Holly, waarin Holly na die rampzalige vlucht in 1959, “the day the music died” aan Dion schrijft dat hij door moet gaan met het maken van muziek. “Carry on brother, carry on”. De energieke blues I ain’t for it van Tampa Red sluit het album dampend af.

Conclusie: New York is my home is een zeer energiek album van een zanger die op zijn 76e nog verre van versleten is. In tegendeel, met een heldere en krachtige stem die nog klinkt als een klok blaast hij menig jonge zanger helemaal weg. En met dank aan een uitstekende begeleidingsband.

Tracks:

  1. Aces up your sleeve
  2. Can’t go back to Memphis
  3. New York is my home (with Paul Simon)
  4. The Apollo king
  5. Katie Mae
  6. I’m your gangster of love
  7. Ride with you
  8. I’m all rocked up
  9. Visionary heart
  10. I ain't for it

 

Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.