Gerritschinkel.nl Columns & meer

Silver season – Israel Nash

De Amerikaanse singer-songwriter Israel Nash, de toevoeging Gripka heeft hij blijkbaar laten vallen) verhuisde voor het maken van zijn nieuwe album naar een grote ranch in Dripping Springs. Op deze afgelegen plek bij Austin in de heuvels van Texas bouwde Nash een eigen studio (Plum Creek Sound). Hier nam hij onder leiding van opnametechnicus de gelouterde Ted Young (bekend van o.a. The Gaslight Anthem, Mick Jagger, Kurt Vile en Sonic Youth) het album Israel Nash’s Silver season op. De begeleidingsband, Eric Swanson (elektrische gitaar, pedal steel), Joey McClellan (gitaar), Aaron McClellan (bas) en Josh Fleischmann) is dezelfde als die van het vorige album, Rain plans uit 2013.

Op Rain plans had het oude typische rockgeluid in de stijl van The Stones, Neil Young en John Fogerty grotendeels plaatsgemaakt voor een meer psychedelisch geluid. Op het nieuwe album, dat op 9 oktober verschijnt, wordt deze stijl grotendeels voortgezet. De invloed van Neil Young is gelukkig nog wel alom aanwezig.

Het openingsnummer Willow laat meteen een uitstekende band horen. Parlour song begint met een intro dat aan de filmmuziek van Ennio Morricone doet denken. Zet vooral in dit nummer de koptelefoon op want het golft letterlijk van links naar rechts. In The fire & the flood is voor het eerst de invloed van Neil Young duidelijk aanwezig. Mooi gitaarwerk. De pedal steel van Eric Swanson domineert, na het psychedelische intro de ballad L.A. Lately. Lavendula opent met forse drumklappen van Josh Fleischmann, waarna de ronkende bas van Aaron McClellan zijn weg zoekt en vindt. Pedal steel, (elektrische) gitaar en uitstekende zang roepen herinneringen op aan Stephen Stills. Strangers begint met een intro op akoestische gitaar maar het nummer evolueert al snel tot een prachtige psychedelische rockballad waarin de hele band zich van zijn beste kant laat zien. Aan het eind is zelfs een snufje Pink Floyd te horen. Kijk vooral ook eens naar de videoclip. A coat of many colors en Mariner’s ode zijn mooie ballads met Neil Young invloeden. Goede zang, uitstekende ritmesectie, gitaar, en vooral de pedal steel. De pedal steel van Eric Swanson maakt mij ook weer zeer vrolijk in het slotnummer The rag & bone man, dat eindigt als een ware gospel.

Conclusie: Ik denk soms nog met weemoed terug aan het album Barn doors and concrete floors. Bij zijn vorige album moest ik in het begin even wennen aan de andere richting die Israel Nash (Gripka) was ingeslagen, een richting die hij op Silver season voortzet. En wat mij betreft doet hij dat vol overtuiging. Een goed album, met dank aan een voortreffelijke begeleidingsgroep.

Tracks:

1. Willow
2. Parlour song
3. The fire & the flood
4. A. Lately
5. Lavendula
6. Strangers
7. A coat of many colors
8. Mariner’s ode
9. The rag & bone man