Frankrijk is ineens wel heel ver weg
“Ja Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg” zong drs. P in De Dodenrit. De kwalificatiereeks van het Nederlands Elftal is ook een soort dodenrit. En aan het eind blijkt dat het EK in Frankrijk net iets te ver weg is voor Oranje. Gebrek aan alles maar vooral aan beleving. Wat miste ik een voortrekker als Dirk Kuyt.
Over Dirk Kuyt gesproken, ik was zaterdag in Katwijk bij de wedstrijd Quick Boys – Jodan Boys. De geest van Dirk hangt daar overduidelijk rond. Het voetbal viel helaas tegen. Vanaf de prachtige Dirk Kuyt tribune zag ik Jodan Boys, in het oranje uittenue, verliezen. Een oranje shirt op het veld van Quick Boys is natuurlijk vragen om moeilijkheden.
Zondag was ik op Sportpark Faas Wilkes, het complex van Xerxes DZB. De Rotterdamse voetbalclub zwelgt in nostalgie. Grote foto’s van o.a. Willem van Hanegem, Coen Moulijn, Eddy Treytel, Faas Wilkes, Wim Lagendaal en Nol Heijerman, allemaal droegen ze ooit het blauw witte shirt van Xerxes. Ook trainers Leo Beenhakker, Rob Jacobs en Joop Brand. Gezeten op de nieuwe tribune, weliswaar kleiner dan die in Katwijk, zag ik Gouda enigszins gelukkig maar verdiend met 1-0 winnen. Erevoorzitter Fred Meeuwissen van Xerxes DZB sprak na afloop van een nederlaag met perspectief. Gold dat ook maar voor Oranje.