En toen moest het zonder Thoen?
Afgelopen zondag was ik bij de wedstrijd DONK – Haastrecht. Good old Pascal van Driel (37 jaar) stond voor het laatst in de basis van DONK. Zijn zoon Damian was pupil van de week in de afscheidswedstrijd van pa. De opvolger staat dus klaar om de taak van vader over een aantal jaren over te nemen. Pascal van Driel scoorde nog met een magnifieke kopbal, maar kon verlies niet voorkomen. Wel veel emotie na de wedstrijd. Gelukkig zien we hem terug in een andere functie.
Na afloop dronk ik een biertje met Jober Thoen. “Ik stop er ook mee” zei hij gedecideerd. “Veertig jaar wedstrijdsecretaris is genoeg, het is mooi geweest”. Veertig jaar is niet niks. Hij vulde het eerste wedstrijdformulier al in toen alle voetballers die die middag op het veld stonden nog geboren moest worden. DONK zonder Jober Thoen, dat is een zeilschip zonder zeil. Een timmerman zonder een hamer. Een slagroomtaart zonder slagroom.
Het zal even wennen zijn voor iedereen. Nu komt er aan alle mooie dingen een eind, maar bij Jober Thoen weet je het nooit. Ik hoor hem al jaren zeggen dat hij er mee stopt. Het zou nu echt wel eens zo kunnen zijn, maar voor hetzelfde geld meldt hij zich in september gewoon weer bij de scheidsrechter.
Leave a comment