Onder de rook van de Mevlana moskee
Ik was zondag in Rotterdam. Dat is op zich niet zo vreemd want ik kom bijna dagelijks in Rotterdam. Er moet tenslotte brood op de plank komen. Ik was met mijn microfoon naar JHR - Gouda getogen.
JHR, ofwel Jai Hind Rotterdam, een prachtige multiculturele club, met Surinaams-Hindoestaanse roots. Met de twee minaretten van 42 meter hoog van de grote Mevlana moskee als achtergrond mocht het eveneens multiculturele team van SV Gouda proberen ook de vierde competitiewedstrijd in winst om te zetten. En met een flinke dosis mazzel lukte dat ook. De thuisploeg toonde veel strijd, maar de slogan Jai Hind was als Indiase strijdkreet die middag ondergeschikt aan de fanatieke aanmoedigingen van de Goudse supporters. En de broodjes kip smaakten er ook niet minder om. Wilfred Genee heeft daar met zijn gezondheidscircus nog geen poot aan de grond gekregen. Hoewel, is kip eigenlijk ongezond?
En huilde Rotterdam? Nee hoor, maar dat had ongetwijfeld te maken met het feit dat Feyenoord die dag daarvoor eindelijk zijn vele fans liet juichen. Naast me op de tribune zat een ouwe trouwe Gouda supporter die dolblij was dat Feyenoord eindelijk weer eens drie punten haalde. En dat zijn cluppie Gouda ook won zal zijn middag helemaal goed hebben gemaakt denk ik. Wat zal die man die nacht lekker hebben geslapen.
Wat is er aan de hand met het zaterdagvoetbal
Het was gisteren weer droevig gesteld met het Goudse voetbal. Jodan Boys speelde een bloedeloze 0-0 in Bennekom en haalde met dit gelijkspel pas het 2e punt binnen. En met een gemiddelde van 1 doelpunt per wedstrijd is het ook geen halleluja.
Gouda bakt er tot nu toe helemaal niets van. Trainer Willem Dekker moest gisteren ook weer met de handen in het haar constateren dat zijn team helemaal geen deuk in een pakje boter trapt. In 4 wedstrijden slechts 1 keer gescoord. Zelfs strafschoppen zijn niet besteed aan de Goudse 3e klasser.
Nee, het voetbal op zaterdag zit in Gouda in een behoorlijke dip. Waar is de tijd dat het complex aan de Sportlaan volstroomde met supporters uit de hele regio om Jodan Boys te zien strijden tegen IJsselmeervogels, Spakenburg, Scheveningen, Kozakken Boys en Katwijk? Het lijkt al weer jaren geleden.
Ik denk nog met weemoed terug aan die warme zaterdagmiddag in Nieuwerkerk aan den IJssel toen Gouda na een bloedstollende finale naar de 1e klasse promoveerde. Dat waren de hoogtijdagen van Pietje van Offeren.
Jodan Boys degradeerde na 2 jaar uit het Walhalla van het amateurvoetbal en handhaafde zich vorig seizoen met pijn en moeite. Dit jaar lijkt het weer een moeizaam seizoen te worden. Waar ligt dat aan? Oké, er zijn wat spelers vertrokken, maar er zijn er toch ook nieuwe bijgekomen. En het ene jaar is het andere niet. Spakenburg degradeerde 2 jaar geleden bijna en werd afgelopen seizoen kampioen. Katwijk werd kampioen en degradeerde het seizoen daarop. Het kan verkeren.
Gouda speelde jaren een anonieme rol in de onderste regionen van het zaterdag-voetbal, maar schoot ineens als een komeet omhoog, met als voorlopig hoogtepunt die gedenkwaardige zaterdag in Nieuwerkerk aan den IJssel. Maar de duikvlucht naar beneden is ingezet. Handhaving in de 3e klasse lijkt me ook dit jaar weer a hell of a job.
Laten we ons maar vasthouden aan het liedje van De Kast: “Morgen wordt het beter”. Of aan dat van Boudewijn de Groot: “Want je weet er komen andere tijden”.
Voetbal is net economie. Op en neer. Dat zien we in dit vroege seizoen aan het zondagvoetbal in Gouda. Daar waar de zaterdagtak even de 2e viool zingt, ontluikt het zondagteam en verbaast vriend en vijand. Dat geldt ook voor Olympia. En dat DONK drie wedstrijden achter elkaar wint is ook lang niet meer voorgekomen. Maar voor hetzelfde geld moeten we dit vanmiddag om half 5 ook weer allemaal relativeren. Dat doen we dan, want amateurvoetbal blijft tenslotte maar gewoon een spelletje. Of niet soms?
Op de berg Olympus
Gouda heeft er een parel bij. Vrijdagavond was ik bij de officiële opening van de nieuwe clubaccommodatie van Olympia. Wethouder van sportzaken Laura Werger kreeg er een warm gevoel bij. En zij is niet de enige durf ik met droge ogen te beweren. Olympia kan hiermee voor de dag komen. Het heeft een paar euro’s gekost, maar dan heb je ook wat. Ik heb de laatste jaren veel sportaccommodaties gezien, maar wat Olympia hier heeft gepresteerd is grote klasse. De entree alleen al, met dat mooie logo. De tegenstander doet het bij voorbaat in de broek, hoewel RKAVV daar in de eerste thuiswedstrijd meteen maling aan had. Vanaf de tribune kun je, alsof je op de berg Olympus zit, de godenzonen aanmoedigen. Mooi ook die wand in de kantine met dat clublied. “Laten we zingen met juichende keel, het lied van ons oude Olympia. Schaart u om ‘t vaandel, ontbloot uwe hoofden, klinke een luid hiep-hiep-hoera!” Kijk, dat zijn de ware klassiekers.
De Goudse sportwereld mag, nee moet trots zijn. En dan te bedenken dat binnenkort weer een sportparel het licht ziet. Ik zag zaterdag vanuit de bestuurskamer van SV Gouda de contouren van de nieuwe hockeyaccommodatie. Een soort arena. Binnenkort hoeven liefhebbers van Shakespeare niet meer naar het openluchttheater in Diever, maar kunnen ze gewoon terecht in het Groenhovenpark.
Sport en voeding
Sport en politiek, gaan die samen? Nee zegt de een, sport en politiek moet je gescheiden gehouden. Dat is natuurlijk gemakkelijk gezegd, maar de praktijk is totaal anders. Dit is van alle tijden en dat merk je nog dagelijks. En telkens is het een keuze tussen principes en belangen. Neem de boycot van en door Rusland. Tomatenkwekers zijn de dupe, maar sporttoernooien gaan gewoon door. Bij het WK judo ging Henk Grol gewoon naar Tsjeljabinsk. Een muggenbeet voorkwam dat hij handen moest schudden met Vladimir Poetin. En het EK voetbal dat in 2018 in Rusland wordt gehouden gaat ook echt wel door, al moet de Zwitserse potentaat Sepp Blatter daar persoonlijk voor zorgen. Geld is veel belangrijker dan mensrechten. Nee, sport en politiek is een rasechte Siamese tweeling al geef ik toe dat het niet altijd even zwart wit is. Maar nuances aanbrengen is een sport apart.
Laten we de politiek even laten voor wat die is en het onderwerp sport en voeding even bij de kop pakken. De bekende presentator Wilfred Genee is bezig met een missie om de sporters gezonder te laten eten. Stad en land stroopt hij af met zijn gezondheidsrecept. Mooi initiatief, maar ik heb toch de indruk dat hij het vooral ook ter meerdere eer en glorie voor zichzelf doet. Schaamteloos maakt hij reclame op de televisie. Commercie en sport liggen hier weer genoeglijk in elkaars armen te kroelen. Bovendien heb ik de indruk dat alleen voetbalclubs hierin zijn betrokken, maar daar kan ik me in vergissen. Alsof ze bij de andere sporten altijd de kroketten, de gehaktballen, de frikadellen, de hamburgers en de patatjes oorlog laten staan voor een bak sla of een kilo wortels.
Sport en voeding spelen dit weekend in Gouda een prominente rol. Gouda Culinair is neergestreken op de wielerbaan van GRTC Excelsior. Dit weekend geen zoevende wielen aan het Kale Jonkerpad, maar de reuk van culinaire lekkernijen. Hoewel ik me afvraag of in het grootste openlucht restaurant van Gouda de link met de sport voorop staat. Maakt ook niet uit vind ik. Je moet niet altijd alles met alles willen verbinden. Het is al prachtig dat de Goudse wielerclub zijn accommodatie beschikbaar stelt en dat ze hun geliefde sport een paar dagen niet kunnen beoefenen. En misschien staat Wilfred Genee ook met een kraampje zijn evangelie te verkondigen. Eet smakelijk.
Toch even wennen aan de 2e klasse
De laatste keer dat ik bij de RFC Gouda was op de zondag dat ze kampioen werden van de 3e klasse. Het was feest, maar daar zeg ik niets geks mee, want eigenlijk is het altijd feest bij de Goudse rugbyclub. En de sfeer wordt echt niet bedorven als er verloren wordt. Een kwestie van even slikken, diep adem halen en op naar de volgende wedstrijd.
Afgelopen zondag begon de nieuwe rugbycompetitie. De zon scheen volop en schitterde op het water van de Hollandse IJssel. RFC Gouda was er helemaal klaar voor. Nou ja, helemaal klaar is niet waar want de trainingen waren nog niet zo lang geleden hervat. En dat vier dragende spelers van het team een motorweekend hadden in Italië scheelde letterlijk en figuurlijk een slok op een borrel. Het werd een dikke nederlaag. De Goudse supporters troostten zich met het feit dat ook Feyenoord nog even moet wennen aan de nieuwe competitie. Het zal een zwaar seizoen worden vrees ik.
Rugby, een religie en een traditie. Ik heb nog nooit een sportwedstrijd zien openen door een doedelzakspeler. Of hij a.s. donderdag een yes or no laat horen bij het referendum voor onafhankelijkheid van Schotland is een vraag die hij niet wilde beantwoorden.
Lopers, torens, paarden en pionnen
Op wie moeten we gaan letten vroeg ik me vorige week af. Na 1 competitiewedstrijd valt daar nog niet veel van te zeggen, al hebben een paar Goudse voetbalclubs hun visitekaartje afgegeven. Maar het eerste gewin is kattengespin. Eén zwaluw maakt nog geen zomer of om met Joop Zoetemelk te spreken, “Parijs is nog ver weg”.
De voetbalcompetitie is van start gegaan, en dat is voor veel voetballiefhebbers een zegen. Ik heb me ook vermaakt in Reeuwijk. RVC ’33 tegen Gouderak, nog nooit in competitieverband tegen elkaar gespeeld in de 3e klasse. En dat meteen 8 doelpunten, je kunt je een slechtere zondagmiddag voorstellen. Het kan verkeren.
Maar het meest tot de verbeelding sprekende sportevenement van afgelopen weekend was het Open Goudse Schaakkampioenschap. Het grootste eendaagse schaaktoernooi van Nederland. Topschaak in de Kaasstad. En tussen die internationale grootmeesters loopt dan ook schuchter Liam Vrolijk rond. Binnenkort gaat dit talent naar Georgië, naar het Europees Jeugdkampioenschap. Laten we hopen dat er genoeg geld binnen komt om deze reis mogelijk te maken.
Gouda mag trots zijn op zo’n prachtig toernooi. Terecht dat Messemaker 1847 van alle kanten veel lof krijgt toegezwaaid. En nu nooit meer roepen dat schaken geen sport is, want dan worden heel veel mensen boos. Ik ook.