Het balletje kan raar rollen
Vrijdagavond heb ik me gestort op een sport die ik niet dagelijks beoefen. Jeu de boules. Alleen tijdens de zomervakantie gooi ik wel eens een balletje. Ik piekerde me suf of ik de spelregels kende, maar gelukkig werden die voor dummy’s zoals ik nog een keer uitgelegd. In de eerste partij dolven mijn maat en ik het onderspit tegen twee fanatieke spelers die volgens mij vaker met die ballen gooien. Wij konden er trouwens volgens hen ook wat van. En dan met name het gooien van vieze balletjes. Dat vonden ze denk ik niet echt leuk. Maar met vieze balletjes is het wel goed scoren. Laat ik het er maar op houden dat wij geen geluk hadden. Dan moest het in de 2e ronde maar gebeuren.
Ik ging helemaal op in het spel en vergat de hele wereld om me heen. Totdat ik opgeschrikt werd door de speaker van dienst die via de microfoon vroeg of Gerrit Schinkel aanwezig was. “Ja hier ben ik” riep ik verbaasd. Waarop de goede man mij van harte feliciteerde met het feit dat ik zojuist opa was geworden.
En die mededeling deed blijkbaar wonderen, want de twee volgende series werden gewonnen. Het kon gekker. Kleinzoon Guus bracht geluk. Ik heb hem zondag vriendelijk bedankt.