Het kan verkeren
Het kan verkeren, de lijfspreuk van Bredero, de 17e eeuwse dichter en schrijver van kluchten, treurspelen en blijspelen. In het afgelopen weekend moest ik aan Bredero denken. De voetbalcompetitie gaat de slotfase in en de verrassingen stapelen zich op. ONA, dat enkele weken geleden nog angstig naar beneden keek, verheugt zich nu op de nacompetitie. De voetballers van Bodegraven zaten er zondag verslagen bij. En dat de concurrentie onwaarschijnlijke punten haalde maakte het ongeloof alleen maar groter. “Je kunt nog 15 punten halen” probeerde ik voorzitter Jan de Wit nog moed in te spreken. “Ja dat kan” sprak hij, maar ik zag dat hij er niet in geloofde.
Vorig seizoen ontsnapte Bodegraven als een regelrechte Houdini. Dat gold vorig jaar ook voor DONK en het leven van de Goudse tweedeklasser hangt nu weer aan een dun draadje. Ook hier sprokkelt de concurrentie punten waar DONK ze laat liggen. Het degradatiespook klopt hardhandig op de deur.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen en hopelijk zien we dat in de komende vijf wedstrijden. De komende dagen de wonden likken, een weekend rust, maar er dan voluit tegenaan. Zolang de scheidsrechter niet voor het laatst heeft gefloten is het mogelijk. Hopen op boeienkoning Houdini om uiteindelijk met een zucht van verlichting Bredero te kunnen citeren.