Weer de kerst niet gehaald
Wat is de overeenkomst tussen Martin Jol, Gertjan Verbeek, Pieter Huistra, Ernie Brandts, Giles Bonnet en een kalkoen? Geen van allen heeft de Kerst gehaald. December is niet voor iedereen een feestmaand. Zeker niet voor die trainers die deze maand hun ontslagbrief in hun kerstpakket aantroffen. Sommigen hebben het wellicht aan zien komen, maar voor menigeen zal het als een verrassing zijn gekomen. Als de resultaten uitblijven, dan dreigt er meestal gevaar. De chemie was weg, hoor je dan vaak als ontslagreden. Bij het woord chemie moet ik aan Pernis denken, maar het zal wel. Meestal gaan ze in goed overleg uiteen. Zou ik ook zeggen als ik bestuurslid was.
In de Goudse voetbalwereld gaat december ook niet rimpelloos voorbij. Patrick Akerboom is bedankt voor zijn diensten. Waarom Jodan Boys dit twee dagen voor de winterstop moest doen, is mij een raadsel. Er zijn ook trainers die zelf hun contract per direct inleveren. Felix Aerts van Gouda heeft het met onmiddellijke ingang voor gezien gehouden. Dan zijn er nog Goudse voetbaltrainers die hopen in ieder geval het lopende seizoen af te maken.
Ik hoop dat eerdergenoemde trainers toch fijne kerstdagen hebben gehad. Het leven gaat door en het voetbal ook. In januari 2014 zien we wel verder.
Appels met peren vergelijken
Een bonte verzameling topsporters was vorige week dinsdag weer aanwezig tijdens het jaarlijkse Sportgala. Arjen Robben had zijn mooiste smoking aangetrokken, maar voelde zich als voetballer toch een beetje een vreemde eend in de bijt van het NOC/NSF feestje. Volop discussie in de media. De ene journalist vindt de nominatie van Robben terecht. Met zijn doelpunt waarmee hij Bayern München de Championsleague bezorgde moest hij zeker sportman van het jaar worden vonden velen. Anderen vinden het raar dat voetballers (en andere teamspelers) genomineerd worden voor de titel sportman of sportvrouw.
Sportverkiezingen. Juichende winnaars, maar ook teleurgestelde “verliezers”. Feit is dat het vaak heel lastig, zo niet onmogelijk is, om aan de hand van objectieve criteria winnaars aan te wijzen. Een wereldtitel telt meer dan een nationale titel. Maar heeft een voetbalteam dat kampioen is geworden in de 4e klasse meer kans dan een team dat via de nacompetitie naar de 1e klasse is gepromoveerd? Nog lastiger is het als sprake is van eenzelfde niveau. Een damkampioen of een schaakkampioen? Een handbalkampioen of een korfbalkampioen? Speelt het aanzien van de sport een rol?
Binnenkort wordt ook het Goudse Sportgala weer georganiseerd. Er zijn ongetwijfeld weer veel goede kandidaten, maar nu zal het ook weer een kwestie zijn van appels met peren vergelijken.
De ene medaille is de andere niet
Vorige week zat de tribune bij DWDD vol met oud schaatsers. Helden met duizenden kilometers in hun benen. Helden voor wie ik decennia geleden de longen uit mijn lijf heb geschreeuwd. Sjoukje Dijkstra, Peter Nottet, Gerard van Velde, Jan Ykema en natuurlijk het legendarische duo Ard en Keesie. Kees Verkerk, de kasteleinszoon uit Puttershoek en Ard Schenk, de blonde reus uit Anna Paulowna. Ard Schenk zei doodleuk dat hij zijn Olympische medailles had verkocht. Hij wilde er eens lekker van gaan leven en ging van de opbrengst uitgebreid op vakantie in de VS. Waarom ook niet, ze liggen toch maar in een doosje.
Ik moest aan Ard Schenk denken toen ik zondag een voetbalsupporter van SV Gouda tegenkwam in Bodegraven. Hij was vrijdagavond gehuldigd voor zijn 50-jarig lidmaatschap. Ik vroeg hem waar zijn speld was, maar kreeg geen duidelijk antwoord. Maar de man was zeer trots. “Ik heb al een Feyenoord speld, nu een Gouda speld, de cirkel is rond” sprak hij trots. Ondanks het feit dat hij zijn onderscheiding ergens thuis had liggen denk ik dat deze supporter zijn spelden nooit zal verkopen. Ook niet nadat zijn kluppie zondag in de laatste minuut een niet verwachte nederlaag leed en ik hem hoofdschuddend naar de uitgang zag sjokken.
De loting voor het WK voetbal
Sinterklaas heeft nauwelijks zijn hielen gelicht of de Kerstman dringt zich al weer op. Edwin de Roy van Zuydewijn is niet van de buis te slaan en volgt het spoor van Willem Oltmans, die ondanks de vele diskwalificaties destijds als een onvermoeibare marathonloper lachend over de finish strompelde.
Afgelopen donderdag overleed Nelson Mandela, oud bokser, vrijheidsstrijder, maar vooral verzoener. De vele lofuitingen waren meer dan terecht. Er werd bij de wedstrijden in het betaald voetbal een minuut stilte gehouden. Dat moet Sepp Blatter, als hij eens het tijdelijke voor het eeuwige verwisselt, nog maar voor elkaar zien te krijgen. Die mag hooguit op elf seconden rekenen.
Maar dat alles werd natuurlijk overschaduwd door het sportmoment van de laatste dagen. Niet de zoveelste nederlaag van PSV, Jodan Boys en SV Gouda, maar DE LOTING, die “spontane” en zogenaamd objectieve circusvoorstelling van de FIFA. Krantenpagina’s worden weer vol gekalkt. In radio- en televisieprogramma’s verschijnen weer de bekende “kenners” die het natuurlijk allemaal weer weten.
Het zal mij worst wezen tegen wie Nederland speelt. Een echte wereldkampioen moet van iedere tegenstander winnen. En aan bijgeloof doe ik niet, dus de eerste wedstrijd op vrijdag de 13e tegen Spanje kan ook worden gewonnen, en dan kunnen alle prognoses in de prullenbak.
Gravin Jacoba van Beieren
Ik woon er vlak bij, maar was er nog nooit geweest. Schande. Maar afgelopen week ben ik, om mijn blazoen te zuiveren, eindelijk bij de Handboog Schietvereniging Gravin Jacoba van Beieren op bezoek geweest. En ik heb er in de verste verte geen spijt van gehad. In tegendeel, het was een leerzame avond. Ik werd helemaal ingewijd in de geheimen van de handboogsport. Termen als recurve en compound zijn vanaf nu geen wezensvreemde kreten meer. De geest van Robin Hood en Wilhelm Tell waarde rond in de prachtige in-door accommodatie aan de Groen van Prinsterersingel in Gouda.
Handboogschieten, een sport voor jong en oud. Jongens en meisjes nemen in hun gewone dagelijkse kloffie de high tech boog ter hand. Een al wat oudere man houdt de traditie van de oeroude sport in stand hield en vuurt met een traditionele houten boog houten pijlen af.
De handboogsport in Gouda leeft. Dat werd me ook duidelijk toen halverwege de avond twee jonge gasten uit Vleuten gewoon even langs kwamen om kennis te maken met deze sport.
Zo’n 600 jaar nadat ze met de Hoeken vanuit haar kasteel van Gouda de strijd aanbond met de Kabeljauwen leeft de naam van Jacoba van Beieren voort in Gouda. In de naam van een prachtige sportvereniging.