De gekte voorbij
Schaatsminnend Nederland is weer bij zinnen. Zodra de weermannen het woord “vorst” in de mond nemen breekt de koorts uit. Gemalen worden stilgezet. De schaatsenverkopers doen uitstekende zaken. Zelfs de minst getalenteerde krabbelaars zie je op klapschaatsen van tig euro de bevroren ijsvlaktes bestormen. De economische crisis is ineens ver weg lijkt het. Filevorming bij de stempelplaatsen. Het E-woord wordt door menigeen in de mond genomen.
Fietsend langs de Reeuwijkse Plassen zag ik ploeterende schaatsers zich een weg banen door het besneeuwde ijs. Een moeizaam en mager geveegd baantje moest vaak uitkomst bieden. Hier en daar ontwaarde ik een ijszeiler, maar ook hier was de sneeuw spelbreker. De jeugdschaatsers van SC Gouda hadden het uitstekend naar hun zin zag ik. De Elfhoevenplas was zaterdag het domein van de jongens en meisjes die stiekem hopen in de voetsporen te treden van Paulien van Deutekom, Andrea Nuyt of Ted-Jan Bloemen.
Koning Winter is van zijn troon gestoten, maar zal zijn koninkrijk niet zonder slag of stoot prijsgeven. Nee, die viert binnenkort heus zijn comeback. De dooi is ingetreden. De Goudse voetbalvelden krijgen weer kleur. Er kan weer normaal worden getraind en hopelijk wordt de competitie a.s. weekend weer hervat. Voetballoze weekends zijn soms een verademing, maar het moet natuurlijk niet te lang duren.
Doping
De beerput is open getrokken. Het zware deksel dat ondanks enkele haarscheurtjes vastgeroest leek, is door Oprah verwijderd. In een volgens mij door een peloton juristen geregisseerd interview ging Lance Armstrong door de knieën. En na de “bekentenis” van Armstrong geeft de ene na de andere renner toe doping te hebben gebruikt. Nu kan ik natuurlijk ook niet meer blijven ontkennen. Ik geef het toe, ik heb ook gebruikt. Toen ik begin jaren 80 tijdens een toertocht op grote achterstand werd gereden besloot ik drieste maatregelen te nemen. Ik at voortaan voordat ik op de racefiets stapte twee borden rijst met kippenlevertjes. De brandweer kon mij niet bijhouden.
Maar genoeg over doping. Ik ben benieuwd naar de volgende bekentenissen. Het is winter. Sneeuw bedekt de sportvelden. De eerste schaatsers wagen zich al voorzichtig op de Breevaart en de Goudse grachten, maar het ijs is nog niet sterk genoeg voor molentochten. Voetballers lopen doelloos door de stad, mopperend dat de winter net een week te laat is gekomen. Er wordt gescholden op de KNVB en het woord competitievervalsing wordt in de mond genomen. Ja, je kunt veel zeggen van de KNVB, maar souplesse is inderdaad niet het sterkste punt van de voetbalbond. Maar ik had van een aantal voetballers ook meer flexibiliteit verwacht.
Ping pong
Ik fiets er bijna dagelijks langs, maar ik had het nooit van binnen gezien. Maar zaterdag ben ik in het nieuwe clubgebouw van tafeltennisvereniging Vriendenschaar geweest. Mooie naam ook trouwens boven de ingang, de Ton de Gruyl zaal. Ton de Gruyl, een Goudse tafeltennislegende. Ik weet niet hoe vaak hij Gouds kampioen is geweest, maar het moet toch zeker zo’n 25 keer zijn. Ton is helaas al enkele jaren niet meer onder ons, maar zijn geest leeft nog volop voort bij Vriendenschaar.
Over legendes gesproken, Vriendenschaar had het voor elkaar gekregen dat de grootste Nederlandse tafeltennisspeelster aller tijden, Bettine Vriesekoop, zaterdagmorgen een demonstratie gaf in het clubgebouw aan de Groen van Prinsterersingel. Met een headset op begaf ze zich naar de tafel en liet aan het enthousiaste publiek zien dat ze het nog niet verleerd is. De conditie was wat minder, maar tegenstander Vincent Blom werd soms van het kastje naar de muur gestuurd. En ze gaf geschiedenisles. Wif waf, penhoudersgreep, top spin, het plakken en het lijmen van het batje, de Chinezen, alles kwam voorbij. Nu wisten de kleintjes, die waarschijnlijk nog nooit van Bettine Vriesekoop hadden gehoord, wat een grote sportvrouw dit jaren is geweest.
Ton de Gruyl glimlachte vanaf de vele foto’s aan de muur en zag dat het goed was.
Zoek de zon op
De kerstboom en de ijsbaan op de Goudse Markt zijn weer weg. De laatste oliebollen opgesmikkeld en hier en daar knalt nog een verdwaald rotje. Maar verder gaat alles weer zijn normale gang. Alleen op sportgebied is het, afgezien van de nieuwjaarsrecepties, nog vrij rustig. Vorige week kwam ik voetbaltrainer René van Beek tegen, die gezellig keuvelend met collega Rens Binken op de Kleiweg liep. Zou van Beek, die jaren geleden met Renke Prevo een levensgevaarlijk aanvalsduo vormde bij SV DONK, toen al geweten hebben dat zijn zoon Sven deze week met de selectie van Feyenoord mee mag op trainingskamp naar Marbella? De jonge Goudse centrale verdediger van Feyenoord A1 glom van trots heb ik begrepen. En wat is er mooier om in de Spaanse zon samen te spelen met de Italiaanse ladykiller Graziano Pellè! Vader René is vast zo trots als een pauw, anders moeder Yvonne wel.
Zuid Europa beleeft trouwens een Goudse invasie. Jodan Boys en de waterpolovrouwen van GZC DONK op Lanzarote, Olympia op Tenerife en SV Gouda in Albufeira.
Maar ondanks de zon zijn er wolkjes aan de voetbalhemel. Er wordt steen en been geklaagd over die onbuigzame KNVB omdat er a.s. weekend gewoon moet worden gevoetbald in competitieverband. En dat zal nog knap lastig worden.
2013
Het leven begint zo langzamerhand gelukkig weer zijn normale gang te vinden. Al die feestdagen, het is leuk hoor, maar ik weet soms niet meer welke dag het is. Kerstmis 2012 is weer achter de rug. De hazenpeper van mijn schoonmoeder smaakte weer als vanouds. De champagnekurken knalden ook weer alsof ze nooit anders hadden gedaan. De kerstboom op de Goudse Markt staat er nog, maar ook die Noor ziet zijn einde met rasse schreden naderen. Op de ijsbaan op diezelfde Goudse Markt worden de laatste rondjes gereden. De Goudse popgroep The Handsome Poets, bekend van de Olympische Sportzomer, sluit de zaak definitief naar ik heb vernomen. Voetbalminnend Nederland is volledig in de ban van de scheiding van Syl en Raf. De wereld lijkt te zijn vergaan. Een sprookjesvoetbalhuwelijk ist kaputt. Rafael traint zich suf om alles te vergeten naar ik heb begrepen en Sylvia winkelt zich een slag in de rondte. That’s life.
Het is januari 2013. Winter als je de kalender zou moeten geloven, maar het lijkt wel lente. Maar ja, het zij zo, daar kan ik ook niets aan veranderen. De sportwereld ligt stil. Daar is het wel winter. In de winterslaap. Voetballers vertrekken, of staan op het punt, te vertrekken naar nog warmere oorden. Ook de amateur-voetballers betrekken trainingskampen op de Canarische Eilanden, Portugal, Turkije en andere subtropische oorden. Het is alleen wat lastig dat de KNVB het komende weekend heeft ingeroosterd voor een inhaalprogramma. Wat doe je dan als simpel amateurclubje, eerder terugkomen of als een gek kijken of je nog een min of meer representatief elftal op de been kan brengen. Ik ben benieuwd wie er het volgende weekend in de opstelling staan. Verrassingen zijn niet uitgesloten. Misschien dat er hier en daar nog een al lang met pensioen zijnde veteraan kan worden gestrikt. Verder is het zeer rustig. Ja er zijn de nodige nieuwjaarsrecepties. Als ik alle uitnodigingen aan zou nemen moet ik mezelf in tienen delen. En daar pas ik voor.
Beste luisteraars, ik wens u allemaal op de eerste plaats een heel gezond 2013. En verder hoop ik op veel sportieve successen.