Hoop doet leven
Vorig weekend was het een dooie boel op sportgebied. Dat werd in het afgelopen weekend allemaal meer dan goed gemaakt. Het begon zaterdag met de voetbalwedstrijd Jodan Boys - Barendrecht. Een heerlijke pot voetbal met heel veel spanning. Gelijkspel. Publiek tevreden, trainers tevreden, verslaggever tevreden.
Zondag was uitgeroepen tot landelijke dag van de stilte. Ik weet niet of er in Gouda ook “evenementen” in dit kader zijn gehouden, maar op sportgebied was er absoluut geen sprake van stilte. Zaterdagavond had ik een verjaardag van een goede vriendin laten schieten om alles voor de sportuitzending voor zondag gereed te hebben, want op zondagmorgen moest ik al vroeg in de TV studio zijn voor de maandelijkse sportitems. Schaatsen met Hugo Vos en rolstoelschermen, iets unieks in Nederland en mooi dat de Goudse schermvereniging De Vrijbuiters op dit gebied een voortrekkersrol heeft genomen.
Zondagmiddag naar het Groenhovenpark om Gouda de eerste periodetitel binnen te zien halen. Het fenomeen Aziz el Bouazatti bracht de Goudse supporters al snel in extase door de score te openen. Maar tegenstander Concordia uit Delft deed zijn naam eer aan en liet zich niet zo maar naar de slachtbank leiden. Met een korfbalscore van 3-4 trokken de bezoekers in de slotfase aan het langste eind. Ondanks de hattrick van Bouazatti stond Gouda met lege handen. Na afloop sprak ik nog even met hem. Hij kon het nog steeds niet geloven. Ik troostte hem met de gedachte dat Gouda vorig jaar in Reeuwijk ook op een idiote manier de eerste periodetitel verspeelde, maar dat zij aan het eind van de competitie wel lekker met de kampioensbeker stonden. Hoop doet leven.
Pam McBeth & Cash on Delivery
Het was wel even slikken toen vorige week bekend werd dat Heather Myles vanwege rugklachten de Americana Treasures Tour had afgezegd. Ik had me er zo op verheugd. Maar tot mijn verrassing kreeg ik de mededeling dat er een goede vervangster was gevonden in de persoon van Pam McBeth. Een zangeres die haar sporen zeker in Amerika heeft verdiend. Als je hebt opgetreden met Jerry Lee Lewis, Steve Earle, Merle Haggard en Vince Gill, om maar enkele groten te noemen, dan heb je wat in je mars. Ook in Nederland heeft de zangeres uit Georgia inmiddels een goede reputatie opgebouwd.
Woensdagavond 24 oktober j.l. trad zij op in de Goudse Schouwburg, begeleid door Cash On Delivery, al jaren een van de bekendste Nederlandse countrybands. De groep met zanger gitarist Wim van de Vliert, bassist Ad Welten, drummer Erik Hanegraaf en pedal steelgitarist Johan Jansen beet het spits af, alvorens Pam McBeth op het podium verscheen met een aantal odes aan haar favorieten Garth Brooks, George Jones en Merle Haggard. Johan Jansen excelleerde op pedal in Together again. En als je bij Jolene je ogen had dicht gedaan zou je zweren dat Dolly Parton zelf op het podium stond.
Na de pauze kwam de Pam McBeth show pas echt los met het titelnummer van haar album Cowgirl state of mind, en van het album Forever one day at a time Dim lights, thick smoke and loud loud music.
Vervolgens was haar nieuwste cd A part of me aan de beurt. Het titelnummer (een prachtige ode aan haar overleden vader, Yesterday’s memories en I feel a honky tonk coming on.
Daarna waren haar helden weer aan de beurt met covers van Hank Williams (Your cheatin’ heart), Willie Nelson (Angel flying too close to the ground) en Buck Owens (I got a tiger by the tail). Pam en de uitstekende band gingen vervolgens helemaal los bij Jambalaya, waarbij Pam met een aantal radslagen over het podium slalomde.
Met Strawberry wine, volgens Pam het mooiste liedje dat ooit is geschreven, als toegift, kwam een einde aan het concert. Toen ik naar huis fietste vroeg ik me af of ik Heather Myles had gemist. Ik weet in ieder geval wel dat Pam McBeth & Cash On Delivery hadden me een heel prettige avond hadden bezorgd.
Herfstvakantie
Hele volksstammen zijn er blij mee. Lekker even uitpuffen van alle dagelijkse beslommeringen. Een midweekje of een lang weekend in een vakantiecentrum. Niks mis mee, ik heb het zelf ook wel gedaan. En ik zou het eigenlijk vaker moeten doen, maar dat terzijde.
Als sportverslaggever vind ik het ook wel eens prettig een dagje vrij te hebben, maar er zijn grenzen. Er gebeurde op sportgebied de afgelopen dagen natuurlijk heel veel. De hele wereld stond bol van de dopingperikelen. Zou Frank Schotman van GRTC Excelsior, die vorige week en tweede plaats behaalde bij het NK mountainbike marathon ook doping hebben gebruikt? Ik weet het niet, maar ik denk van niet.
Maar in het Goudse gebeurde vrijwel niets. De voetballers lagen compleet in coma. De spelers van Jodan Boys, Olympia en DONK hebben hooguit wat getraind met het oog op de bekercompetitie. Maar de rest kon met moeder de vrouw naar de woonboulevards.
De handballers van Vires et Celeritas en de korfballers van Gemini hebben een punt gezet achter de 1e helft van de veldcompetitie en maken zich op om de zaal in te gaan. De Goudse denksporters van Damlust en Messemaker 1847 houden even hun adem in. Zij hebben tijdens een lekkere herfstwandeling in de bossen hopelijk inspiratie opgedaan om de komende weken de aanval op de koppositie door de concurrenten af te slaan.
Nogmaals, zo’n rustig sportweekend is soms een verademing. Ik had het geluk dat deel 3 van de biografie van Gerard Reve uitkwam. Maar zulke weekeinden moeten niet te vaak voorkomen, anders word ik echt sacherijnig. Ik troost me in ieder geval met het vooruitzicht van de topper Jodan Boys – Barendrecht.
Waterpolo
Oké, de competitie is pas drie ronden ver, maar toch. Drie wedstrijden gespeeld, negen punten, ik bedoel maar. Zowel de mannen als de vrouwen van GZCDONK zijn de nieuwe waterpolocompetitie in de hoofdklasse sterk gestart. De vrouwen als de mannen zijn meerdere keren kampioen van Nederland en bekerwinnaar geweest en hopelijk gaan de Goudse waterpolofans weer een prachtig seizoen tegemoet. Ik mag het hopen. Mijn gedachten gaan terug naar de bloedstollende wedstrijden van de dames. In de laatste seconde een gelijkspel in een kolkend zwembad in Dordrecht afdwingen en de titel binnenhalen. Een bloedhete zaterdagmiddag in zwembad De Tobbe, waar een algemene telefoonstoring was. Maar gelukkig woonde een kennis van mij tegenover het zwembad en mocht ik een lijntje bij haar aftappen. Landskampioen! Staande op een keukentrap in een bloedheet zwembad enkele jaren geleden de laatste punten binnenschreeuwen om de mannen van PSV te verslaan. Ik ben er nog schor van.
Zaterdagmiddag reed ik door het Groenhovenpark. Op de plaats waar het oude zwembad de Tobbe had gestaan waren de contouren van het nieuwe zwembad duidelijk zichtbaar. Een prachtig nieuw zwembad voor iedereen. Over de “originele” naam wil ik het niet hebben. Het treuren om de teloorgang van Het Spaardersbad en De Trefkuil zal ongetwijfeld nog enige tijd aanhouden, maar de tijd heelt alle wonden. Dat hebben we bij sporthal De Mammoet kunnen zien. En in het nieuwe bad kunnen dan de finalewedstrijden om het landskampioenschap worden gespeeld. De mannen en de vrouwen van GZC DONK tegen de mannen en de vrouwen van UZSC, de club van hun beroemde oud trainer Robin van Galen. Wat kunnen dromen toch mooi zijn.
We komen terug
Het afgelopen sportweekend in Gouda deed me denken aan de Beurskrach van 1929. Ik ben niet in de geschiedenisboeken gedoken, maar ik kan me niet herinneren wanneer alle Goudse voetbalclubs in een weekend allemaal een nederlaag moesten slikken. Het bestuur van de Jodan Boys hoeft zich even niet de vraag te stellen of ze de Jupiler League in moeten. Handhaven is aan de orde. Bij Gouda zaterdag zat het gewoon niet mee.
Dan afgelopen zondag. Tweedeklassers DONK en Olympia likken hun wonden. Zelfs gedoodverfd kampioen Gouda ging onderuit. Zelf was ik bij ONA. Ik had de trotse club van Korte Akkeren enkele weken geleden met de onwaarschijnlijke cijfers 10-2 van Gouda zien verliezen, maar na de overwinning op Stolwijk had ik weer hoop. Wanneer ik bij ONA ben loop ik altijd verlekkerd door de gang van het clubgebouw. Aan de muren straalt de historie je tegemoet. Foto’s van Feyenoord- en Ajax- coryfeeën als Henrik Larsson, Joseph Kiprich, John van Loen, Gaston Taument, Louis van Gaal, John van de Brom, Patrick Kluivert, Edgar Davids en Clarence Seedorf. Legendarische trainers als Rinus Michels, Ernst Happel, Jan Zwartkruis, Kees Rijvers en de kale Barry Hughes. Een jonge Kevin Blom, die hier zijn eerste voetbalstappen zette.
Maar de tijden zijn veranderd. Op de tribune aan het Dolf van der Speldpad hebben hooguit nog een paar oudere heren de glorietijden van ONA in het betaald voetbal meegemaakt. De tijden dat 6000 dolenthousiaste toeschouwers een sensationele overwinning van 6-1 op Blauw Wit zagen, komen helaas niet meer terug vrees ik. Maar ONA gaat niet ten onder werd mij uit betrouwbare bron verzekerd. “We komen terug”. Ik hoop het.