Trailhead – Bodies in the basement
Ik kreeg onlangs een cd in mijn handen geduwd van een zekere Tobias Panwitz. Nooit van gehoord, maar degene van wie ik hem kreeg weet waar ze over praat, dus ik was benieuwd. Op de hoes zit een man met een gitaar voor een oud gebouw dat zijn beste tijd zo te zien heeft gehad.
De cd “Bodies in the basement” van Trailhead in de speler gedaan en de eerste krakende tonen kwamen uit de speakers. Het korte openingsnummer Ladybird, klonk als een oude krakende grammofoonplaat. Ik wist even niet wat ik er van moest denken, maar gaandeweg werd ik enthousiast. De Berlijnse singer songwriter Tobias Panwitz, verraste me met zijn begeleiders op lekker klinkende americana. Panwitz is een goede zanger (“Catch you” is prachtig gezongen) en een multi-instrumentalist, want hij speelt niet alleen gitaar, maar ook ukelele, mandoline en piano. Hij wordt op de 13 nummers tellende cd begeleid door bassist Paul Keeves terwijl Fred Sunesen en Leonardo von Papp de drumpartijen voor hun rekening nemen. Gastrollen zijn er weggelegd voor Sean Moore op banjo en mandoline in “Yours and mine” en voor Juan Duran op elektrische gitaar in het titelnummer “Bodies in the basement”. Een van de hoogtepunten is wat mij betreft “Sun upon my neck”, met mooie backing vocals van Karolina Kuszyk. En “Ride”, met een Johnny Cash achtig intro, zou zo een hit kunnen worden. In het lekker rockende “To the sea” komt even een mondharmonica om de hoek kijken en dan is de geest van Bob Dylan ook aanwezig.
Trailhead heeft met “Bodies in the basement” een lekker in het gehoor liggend en bij vlagen zeer melodieus americana album afgeleverd. De 13 nummers zijn allemaal eigen composities. Liefhebbers van Tom Petty, Crowded House, Jackson Browne, Neil Young en van westcoastmusic uit de 70-jaren van de vorige eeuw kan ik het album absoluut aanraden.
Tracks:
- Ladybird
- Down the drain
- Bodies in the basement
- Catch you
- Emmanuelle Beart
- Ride
- To the sea
- Moon overhead
- Yours and mine
- In this place
- Sun upon my neck
- Something’s always coming up
- Maps and charts
Morgan Davis – Drive my blues away
De uit Detroit afkomstige en al sinds 1968 in Canada wonende Morgan Davis heeft onlangs een nieuwe cd het licht laten zien. Zijn 9e sinds zijn debuutalbum “Ready to play” uit 1982.
En om maar meteen met de deur in huis te vallen, zijn nieuwe album, getiteld “Drive my blues away”, is een lekker authentieke cd. Geen krachtpatserij, maar gewoon een album met vooral relaxte blues. Op de meeste nummers is slechts de gitaar en de stem van Davis te horen. Het begint al meteen met het J.J. Cale achtige “Sure as you live”. Vervolgens “ Thank you Mr. Reed”, een pure ode aan Jimmy Reed, met Seymour Townes op mondharmonica. Het album bevat behalve eigen composities covers van Lightnin’ Hopkins , Rice Miller, Robert Johnson en Skip James. “Look down the road” van Skip James duurt slechts 2 minuten, veel te kort, maar is wat mij betreft een van de mooiste nummers van de cd. Op “Happy song” wordt Davis begeleid door Colin Linden op slidegitaar. Het album wordt besloten met een broeiende versie van Robert Johnson’s “Ramblin’ on my mind”. Een klassieke afsluiter.
Eindconclusie: “Drive my blues away” is een lekkere cd met veelal relaxte en traditionele bluesnummers, met country en folk invloeden, die lekker weg luisteren. Liefhebbers van klassieke bluesmannen als Lightnin’ Hopkins, Snooky Prior, Bukka White en Robert Johnson zullen vast van dit album houden. Ik weet zeker dat ik dit album nog regelmatig zal opzetten. En nu maar hopen dat het niet te lang duurt voor hij zijn 10e album gaat opnemen.
Tracks:
- Sure as you live
- Thank you Mr. Reed
- Anticipation
- When you got a good friend
- Arléne
- The money men
- Dissatisfied
- Re-break my heart
- Love puzzle
- Look down the road
- Drive my blues away
- Happy song
- Ramblin’ on my mind