Keek op de week
Zondagmorgen rond de klok van 10 uur. Religieus Gouda gaat ter kerke. De vogels kwetterden en een eenzame reiger tracht op deze vroege ochtend een visje te verschalken. Ik begeef me naar de Goudse Hout, naar het wielercomplex van GR & TC Excelsior. Op naar de opening van het wielerwegseizoen. De dag daarvoor was het officiële wielerseizoen in Vlaanderen geopend met de traditionele klassieker De Omloop Het Nieuwsblad, vroeger bekend als Omloop Het Volk. Outsider Sep Vanmarcke was de Vlaamse favoriet Tom Boonen te snel af in de sprint. Ook de Spaanse pijl Juan Antonio Flecha werd afgetroefd.
Op het parcours aan het Kale Jonkerpad zoefden de fietsen voorbij. Zo’n veertig renners waren present tijdens de openingswedstrijd. In het G.W. Oussorenhuis was de vaste zondagmorgenclan uiteraard aanwezig. Af en toe werd een blik naar het parcours geworpen, maar ze hadden het eigenlijk te druk met andere zaken. “Sport en politiek Gerrit, daar hebben we het elke zondagmorgen over”. En er kwam van alles voorbij. De nieuwe politiek leider van de PvdA was het gesprek van de dag. Verwondering dat Nebahat Albayrak zich ook kandidaat had gesteld. De hele riedel passeerde de revue. Van graaiers tot politieke onbenullen. Ook de blonde Limburger. Aan het tafeltje waaraan ik nadrukkelijk was uitgenodigd werd bevolkt door door de wol geverfde voetbalmensen. Namen noemen doe ik niet, ook geen rugnummers, maar het ONA-, GSV- en GOUDA-gehalte was hoog.
Koot en Bie waren volop in Gouda aanwezig met hun Keek op de Week. Bestuursperikelen, trainerswisselingen, het betalen van voetballers, alles passeerde de revue. Koos Koets, Jacobse en van Es, meneer Foppe, Dr. Clavan en het kritische AVRO-lid Cor van der Laak, zij allen hadden hun tenten opgeslagen in het clubhuis. En passant werden de winnaars van de openingsrit gehuldigd en met een beker en een mooie struik bloemen voor vriendin of moeder de vrouw naar huis gestuurd. Klaverjassers namen het heft in handen en aangezien ik nog een voetbalwedstrijd moest verslaan heb ik het verdere verloop niet meegemaakt. Maar het wielerseizoen is ook in Gouda geopend.
Toen ik me huiswaarts spoedde waren de voetbalveteranen inmiddels verdwenen. Ongetwijfeld op weg naar hun favoriete kluppie. De oer ONA man zal een zucht van verlichting hebben geslaakt toen uiteindelijk toch nog een puntje werd weggesleept uit Vlaardingen. De GSV’er had zijn nederlaag op zaterdag al te pakken en de Gouda-man ook. Zijn Moordrecht speelde een broederloze 0-0 tegen mededegradatiekandidaat Teylingen. Ik heb geen idee of hij daar blij mee was. Ik zal het hem eens vragen. Broederloze 0-0, ja het stond zaterdag echt in het programmablad van Gouda. Wat maakt het uit, als je maar lol hebt. We zijn tenslotte allemaal amateurs.
BX Bluesband – We was playin’ vol. 1
De BX Bluesband, opgericht in 1994, maakt al vele jaren furore in clubs, bluescafés en op jazz- en bluesfestivals in Nederland. Zelfs bezoekers van het Oeralfestival op Terschelling kennen de BX Bluesband. En dan heb ik het nog niet eens over de tournees in Frankrijk en Oostenrijk. Zelfs voor feesten en partijen is de band in te huren heb ik begrepen.
Eind 2011 verscheen er een nieuwe cd van de band en dit album is het beluisteren meer dan waard. “This song is dedicated to all the fellows here, but not for the ladies”, roept zanger Henjo Hekman in de microfoon, en het feest kan beginnen. Bringin’ somebody home, een soort talking blues is het openingsnummer waarin de whiskeystem van Hekman meteen de toon zet. Can’t change the time is een langzame blues waarin halverwege Wouter Weis zijn scheurende sax tevoorschijn tovert voor een lange solo. Sologitarist Mans Minekus doet hier ook een duit in het zakje. Het tempo wordt vervolgens opgevoerd in I feel so good, een klassieker van Big Bill Broonzy. Een heerlijke ritmesectie, bestaande uit drummer Rob Puijk en bassist Sebastiaan Scholten. En we maken kennis met de mondharmonica van Dick Siersema (Bone Idle). En over klassiekers gesproken. Tunica Motel heeft dan niet helemaal de swampsound van Tony Joe White, maar het doet soms toch aan het origineel denken.
In Rollin’ and tumblin’ komt alles wat de blues zo mooi maakt terug, een rauwe stem, een goede ritmesectie, gitaarsolo en gelukkig de onvermijdelijke saxofoon.
De cd wordt besloten met een dampende boogie. BX Boogie, doet me denken aan de LB Boogie van Livin’ Blues. Echt een nummer om ook een vlammend concert mee te besluiten lijkt mij en de bezoekers vervolgens met een tevreden gevoel weer naar huis te laten gaan.
We was playin’ is een lekker album. Geen revolutionaire muziek, maar dat is absoluut geen probleem. Hier wordt blues gespeeld zoals het gespeeld moet worden. Lekker ongecompliceerd. Het smaakt naar meer. En aangezien er gerept wordt van vol. 1 mag er wat mij betreft ook wel een vol. 2 komen.
Tracks:
- Bringin’ somebody home (Coleman, arr. BX)
- Can’t change the time (Roux)
- I feel so good (Broonzy)
- Tunica Motel (White, arr. BX)
- Rollin’ and tumblin’ (Newburn, arr. BX)
- BX Boogie (BX)
Talentenjacht
Ik kon zaterdagavond mijn ogen niet geloven. De in Rotterdam heilig verklaarde John Guidetti trok na het benutten van een strafschop zijn shirt uit. Waarschijnlijk in een vlaag van verstandsverbijstering, maar hoe dom kun je zijn. Jeugdige overmoed. De jongeling droop huilend af. Ik vind het trouwens toch een achterlijke gewoonte van al die voetballers om je shirt uit te trekken als je een doelpunt maakt. Maar hoe dan ook, John Guidetti is een enorm talent.
Over talenten gesproken. De stad Gouda wordt overspoeld met talenten. Het lijkt wel een tsunami. Tijdens het Goudse Sportgala werden er donderdag drie gehuldigd. Het talent van 2011 was helaas niet aanwezig, maar zijn mentor Erno Prosman prees hem regelrecht de damhemel in. En Prosman kan het weten, want hij werd in 1991 op 19 jarige leeftijd wereldkampioen bij de junioren. Dus we kunnen in de toekomst nog veel verwachten van Martijn van IJzendoorn. Maar of hij behouden blijft voor Damlust is de grote vraag.
Femke Pluim was ook genomineerd, maar moest het dus afleggen tegen een dammer. Maar deze Goudse atlete heeft haar nominatie voor 2012 nu al bijna afgegeven met schitterende prestaties. “Femke is een supertalent, ze kan alles” vertrouwde Eric Pols, de trotse voorzitter van AV Gouda, me toe. De AV Gouda is trouwens zo ongeveer hofleverancier bij het voortbrengen van talenten. Tim Dekker en Femke Pluim werden zondag Nederlands kampioen indoor op de meerkamp en Pim Jehee pakte brons. Persoonlijke records werden door de Goudse atleten gebroken alsof het luciferhoutjes zijn. En dan heb ik het nog niet eens gehad over al die talenten van Den Edel. Daar worden aan de lopende band blikken met talenten opengetrokken. Nederlandse titels bij de vleet.
Gouda barst dus van het talent. De Wall of Fame in sporthal De Mammoet moet binnenkort een extra muur in gebruik nemen. De toekomst voor de Goudse sport ziet er zo te zien goed uit. En dan is er sinds kort ook dat prima initiatief van de VGSO om een topsportfonds in het leven te roepen. Samen met de Jac. Bezemerstichting en de gemeente Gouda, die ondanks alle bezuinigingen toch nog ergens een potje met geld heeft gevonden. Hopelijk kan een talent als Martijn van IJzendoorn dan ook behouden worden voor Damlust. De clubs moeten dan natuurlijk wel lid zijn van de VGSO, maar ik heb begrepen dat de contributie absoluut geen probleem hoeft te zijn. Je zit bijna voor een dubbeltje op de eerste rij. En trouwens, samen sta je sterker. Samen op talentenjacht. Dat is nog eens wat anders dan The Voice of Holland, X-factor, Holland’s got talent, Idols en Popstars of hoe al die zgn. talentenjachten ook mogen heten. Gouda, go for it.
Us Wiebe
Ik had me er al helemaal op voorbereid. De broodjes rookworst en de fles Beerenburg stonden klaar. Maar Us Wiebe Wieling, de belangrijkste Nederlander de afgelopen week, had woensdagavond geen goed nieuws. De Tocht der Tochten ging niet door. Friesland treurde maar ontsnapte aan een Hollands invasie. Met het invallen van de dooi komt Nederland weer tot bezinning. De media moet op zoek naar andere “belangrijke” zaken.
Zaterdag hoefde ik dus niet voor de buis te zitten en fietste naar de Breevaart. Schaatsclub Gouda organiseerde kortebaanwedstrijden. Een prachtig initiatief. Als een Goudse Wiebe Wieling tikte een trotse Hugo Vos me op de schouder. Ik vroeg of hij al een nieuwe Paulien of Ted-Jan had gezien. Hij noemde een naam, maar die ben ik vergeten. Het was druk. Schaatsertjes die voorzichtig waren, maar ik zag er ook eentje in een schaatspak compleet met stoere bril en klapschaatsen. Na het startschot vloog hij diepgebogen over het ijs. Misschien bedoelde voorzitter Vos hem.
Zaterdagmiddag naar de Henk Angenent Classic gekeken. Winnaar was de voor mij volslagen onbekende Groninger Durk Fabriek. Een naam die Bordewijk kon hebben verzonnen. Daarna de Ronde van Appingedam. Schitterend die hangende keukens.
Ik zag ook nog dat ook Sven Kramer gewoon een mens is die kan verliezen. Winnaar Bob de Jong baalde dat hij niet supersnel naar Nederland terug kon vliegen om zondag deel te namen aan de Hollands Venetiëtocht. Maar de Schaatsoscar vergoedde gelukkig veel, zo niet alles. Ik vraag me alleen af wat ik het komend weekend moet doen.
Code oranje
Het vriest dat het kraakt en dat betekent bijna een complete ontwrichting van de samenleving. De treinen hebben uiteraard weer vierkante wielen en rijden slechts mondjesmaat. Dik ingepakt staan verslaggevers op winderige hoeken te vertellen hoe koud het is. Ze zijn nauwelijks herkenbaar en dat terwijl de Boerkawet vorige week net is aangenomen. Zolders en schuren worden binnenste buiten gekeerd om de schaatsen uit het vet te halen. Op het moment dat ik dit schrijf hoor ik dat de rayonhoofden over enkele uren bij elkaar komen. Hotels in Friesland worden plat gebeld. Zou de Tocht der Tochten dan toch worden gereden? Deelnemers aan de alternatieve Elfstedentocht wilden al eerder naar huis komen. Jort Kelder werpt zich ook in de strijd. De man die niet vies is van commercie spreekt er schande van dat een worstenfirma de route langs de Friese steden met hun reclame-uitingen wil verstieren. Hij is bang dat de Tocht gekaapt wordt. Ik sta volkomen achter Jort. Reclame oké, maar er zijn grenzen. Je moet er toch niet aan denken dat de Elfstedentocht binnenkort door het leven gaat als de “200 van Unox”.
Schaatsminnend Nederland is in opperste staat van opwinding. Op alle slootjes en grachten in Gouda is het feest. De Breevaart ziet er uit als een winterlandschap van Hendrick Avercamp. De Breevaart, waar voormalig wereldkampioene Paulien van Deutekom en de buikschuivende nieuwe Nederlandse kampioen Ted-Jan Bloemen ongetwijfeld ook nog de nodige herinneringen aan hebben.
En nu maar hopen dat het niet spontaan warm water gaat regenen want dan kunt u deze column meteen teleurgesteld in de prullenbak gooien.