Gerritschinkel.nl Columns & meer

16jan/120

Magda Piskorczyk

Afro Groove

Het leuke van recenseren is dat je regelmatig op artiesten stuit waar je in de verste verte nog nooit van hebt gehoord. Vorig jaar had ik een zeer prettige verrassing met Kirsten Thien en nu werd ik weer verrast door Magda Piskorczyk, een jonge Poolse zangeres met een apart stemgeluid. Ze verraste eind vorig jaar met maar liefst twee cd’s. Een cd met live-opnamen en een gospelalbum.

Allereerst de dubbele cd met ruim een uur live- opnamen van de tour die zij met haar band in 2010 maakte door Polen, Duitsland en Tsjechië. De band bestond behalve Magda uit Aleksandra Siemieniuk (drobro en elektrische gitaar), Marcin Jahr (drums), Adam Rozenman (percussie). Een speciale gast tijdens de shows was Billy Gibson, de virtuoze mondharmonicaspeler uit Memphis. En deze Billy Gibson (The Prince of Beale Street) en winnaar in 2009 van de prestigieuze winnaar van de voormalige W.C. Award speelt de pannen van het dak.

De cd  begint met een mooie gospel om vervolgens over te gaan in de pure blues met Billy Gibson in een hoofdrol. De huilende harmonica gaat je door merg en been. In het lange I’m a woman kun je de aparte stem van Magda Piskorczyck horen. In Love everybody en Mississippi wordt o.a. een ode gebracht aan grote harmonicaspelers en in One more time komt de geest van Albert Collins voorbij. Too much stuff doet enigszins denken aan de woenstijnblues van Tinariwen en dat geldt ook voor Cler achel. Magda’s aparte vocalen zijn weer in Mansane cisse goed te horen. Op cd 2 staan 3 bonusnummers, waaronder crossroads van Tracey Chapman.

De cd Afro groove van Magda Piskorczyk laat ruim een uur horen dat deze Poolse met haar band van veel markten thuis is. Gospel, blues, soul, rock, jazz en funk, het komt allemaal voorbij op dit dubbelalbum. Los van het feit dat sommige nummers wat te lang worden uitgesponnen waardoor de aandacht enigszins dreigt te verslappen, kan ik bluesliefhebbers aanraden deze cd in de speler te doen.

Tracks disc 1:

  1. Save us all
  2. The Kokomo medley
  3. I’m a woman
  4. Love everybody
  5. Mississippi
  6. One more time
  7. Too much stuff
  8. Mansane cisse
  9. Cler achel

Tracks disc 2:

  1. Crossroads
  2. Down home
  3. Rzezb mnie

Mahalia

Samen met haar band, Aleksandra Siemieniuk (elektrische gitaar, dobro, akoestische gitaar), Roman Ziobro (double bass), Maksymilian Ziobro (drums) en Stanislaw Witta (piano) brengt Magda in 15 nummers een ode aan Mahalia Jackson ter ere van haar 100e geboortedag op 26 oktober 2011 van deze legendarische Amerikaanse gospelzangeres.

Een cd met klassieke gospelnummers. Met up-tempo nummers als Come on children let’s sing, Keep your hand on the plow en Great gettin’ up morning tot langzame klassiekers als Just a closer walk with thee (met mooi pianospel van Stanislaw Witta) en Jesus is with me. Magda werkt zich geïnspireerd door het repertoire van Mahalia heen, waarbij gezegd moet worden dat het hier en daar wat vlak dreigt te worden. Maar in het prijsnummer Elijah rock is Magda formidabel. Summertime is een waardig slot van een gospelalbum van Magda Piskorczyk waarvan liefhebbers van The Blind Boys of Alabama, Mavis Staples en natuurlijk Mahalia Jackson veel plezier aan kunnen beleven.

Tracks

  1. Come on children, let’s sing
  2. Get away Jordan
  3. Just a closer walk with thee
  4. Go tell it on the mountain
  5. Jesus met the woman at the well
  6. Lord, search my heart
  7. Elijah rock
  8. How I got over
  9. He’s got the whole world in his hands
  10. Jesus is with me
  11. Trouble of the world
  12. Keep your hand on the plow
  13. I’m goin’ to live the life I sing about in my song
  14. Great gettin’ up morning
  15. Summertime
Gearchiveerd onder: cd-recensies Geen reacties
16jan/120

Voetballuh!

“Gelukkig gaan we volgende week weer voetballuh Gerrit”, verzuchtte een voetbalsupporter gisteren. En hoewel ik het de afgelopen weken wel lekker vond dat ik even geen voetbal aan mijn kop had moest ik hem toch gelijk geven. Zo’n winterstop is wel leuk, maar het moet niet te lang duren. Als er nu nog sneeuw lag.

Maar ik moet zeggen dat ik me de afgelopen weken wel heb vermaakt. Vorige week stak ik de loftrompet over het schaatsen in de buitenlucht. Jammer dat “onze” Ted-Jan Bloemen zijn EK heeft verziekt. Maar je moet natuurlijk wel op tijd eten. Anders wordt je door de hongerklop bezocht. Heb ik jaren geleden ook wel eens gehad. Ik dacht in mijn onschuld ook 100 kilometer te kunnen fietsen zonder te eten. Mooi niet dus.

Het traditionele schansspringen in Garmisch Partenkirchen heb ik dit jaar aan mij voorbij laten gaan. Wel heb ik af en toe gekeken naar darten, maar dat pijltjesgooien doet me niets. 

Verder zappend beland je midden in de woestijn. Sinds enkele jaren wordt de Dakar rally niet meer in Afrika verreden, maar is men uitgeweken naar Zuid Amerika. Slachtoffers en andere idiote taferelen. Ik las dat er zelfs een koe doormidden was gereden. Racen met motoren zie ik wel als sport, maar het domweg met van onder tot boven met sponsoremblemen volgeplakte vrachtwagens door duizenden kilometers zand crossen kan ik echt niet als sport kwalificeren.   

Gerard de Rooij won de race bij de truckers. Gefeliciteerd Gerard, maar sportman van het jaar word je wat mij betreft niet.

Ik kijk uit naar komend weekend. Lekker voetballuh!!

Gearchiveerd onder: Columns, Dé Weekkrant Geen reacties