Daan
Ouders die hun kinderen ten koste van alles tot sporten dwingen, ik word er gek van. Jantje is net uit de luiers en papa heeft al voetbalschoentjes voor hem gekocht. Een minishirtje van papa’s favoriete club ligt in de wieg. Papa kan niet wachten om zoonlief naar het voetbalveld te schreeuwen. Moeder staart meewarig naar papalief en denkt er het hare van. “Wat als de boreling een meisje was geweest, hoe zou hij dan hebben gereageerd” denkt ze en schenkt zichzelf nog een sherry in. Moederlief had haar dochter natuurlijk naar turnen gestuurd.
Ik denk terug aan de tijd toen mijn kinderen klein waren. Mijn twee zonen wilden voetballen. Niets mis mee, sterker nog, ik vond het prachtig. De dichtstbijzijnde voetbalclub was Olympia, dus ik meldde me op de Bodegraafsestraatweg. Mijn oudste zoon was een spits die veel doelpunten scoorde. Maar uiteindelijk is hij niet doorgebroken. Andere prioriteiten denk ik. Mijn tweede zoon was een terriër. Ook hij begon bij Olympia, maar verhuisde met vriendjes naar SV Gouda. Ook daar kon hij zijn draai blijkbaar niet vinden en verkaste naar SV DONK. Als een kruising tussen Rinus Israël en Theo Laseroms speelde hij in de A-junioren. Op een zekere zondag stond hij wissel bij DONK 1 en was ik als verslaggever van dienst zo trots als een hond met zeven lullen. De trainer begreep het echter niet helemaal en zoonlief mocht niet invallen. Een zware blessure deed hem later besluiten te stoppen met voetbal.
Mijn dochter had misschien wel het grootste talent. Zij was nauwelijks de luiers ontgroeid of ze zat al op gymnastiek. Een van de trainsters van Velocitas zag een groot talent in haar en vroeg haar bij de topselectie te komen. Dat duurde een paar maanden, maar eigenlijk vond ze het veel leuker om met vriendinnetjes gewoon lekker te gymmen. Topsport was eigenlijk niets voor haar. En ze koos voor de paarden. Geen carrière als Verona van de Leur. Achteraf is dat helemaal niet erg.
Ik was geen vader die zijn kinderen opjoeg om topsporter te worden. Maar afgelopen week begon het toch te kriebelen. Mijn oudste zoon die het voetballen vroeg vaarwel zei werd vader en ik dus opa. Ik droom van 2029. Daan Schinkel maakt zijn debuut als doelman van FC Groningen in de Euroborg. Ik parkeerde mijn rollator en juichte als een puber. Nee, voorlopig gaat er niets boven Groningen.
november 28th, 2011
Uit de tijd dat de velden van Olympia en GSV naast elkaar lagen, was het op zondag 2 wedstrijden bijna tegelijk kijken. Erg leuke tijd was dat. De keuze van Verona na haar turncariere is duidelijk beinvloed door haar vriend, maar ook haar eigen keuze.