Gerritschinkel.nl Columns & meer

9okt/110

GSV

“Gerrit, wanneer kom je nu eens een keer met je microfoon naar GSV man. We spelen dan wel niet zo hoog als Jodan Boys, maar wij horen er ook bij hoor”. Deze zin en nog veel meer argumenten waarom ik naar GSV moest komen sprak Theo van Eck vorige week zondag tegen mij. Hij genoot met veel andere supporters van een lekker pilsje op een zonovergoten terras in Gouderak. Ik mompelde nog iets dat ik niet zo maar een blik verslaggevers kon open trekken, maar dat ik GSV absoluut niet vergat. En ik beloofde hem ter plaatse dat ik de eerstvolgende wedstrijd van zijn team zou komen verslaan.

En dat was dus gisteren. Terwijl aan de andere kant van de Sportlaan de automobilisten van gekkigheid niet wisten waar ze hun auto moesten parkeren belandde ik bij GSV in een oase van rust. Ik vond het wel vreemd dat ik geen cornervlaggen zag staan en vroeg aan de eerste de beste of de wedstrijd wel door ging. Toch was ik er niet gerust op en mijn achterdocht bleek terecht. Ik zag een jongeman het veld opstappen en meteen al met zijn hoofd schudden. Hij inspecteerde het veld en bleef hoofdschudden. “Het is onverantwoord om te spelen” aldus de zeer jonge scheids. Hij keurde het hoofdveld, waarop notabene dit seizoen nog geen meter was gevoetbald resoluut af. En hoezeer de technische staf van GSV en SPORTIEF ook op de leidsman in probeerden te praten, hij was niet van zijn stuk te brengen. Dan maar het tweede veld. Eerst weer keuren, maar toen waren de lijnen weer niet goed te zien (terwijl er nota bene net een wedstrijd op gespeeld was). De krijtkar te voorschijn gehaald, maar die bleek niet snel genoeg te werken. En toen er ook nog eens een regenbui los barstte vond de scheids het genoeg. “Er wordt helemaal niet gevoetbald vandaag”. Spelers, technische leiding en supporters waren woedend. “Ik zou willen dat wij zo’n veld hadden, bij SPORTIEF spelen we het hele jaar op een knollenveld”, aldus een supporter van de tegenpartij die nu vreesde met zijn vrouw boodschappen te moeten gaan doen in plaats van zijn kluppie aanmoedigen.

Ja, daar sta je dan met je goeie gedrag. Een meer geroutineerde scheidsrechter zou de wedstrijd ongetwijfeld hebben laten spelen, maar deze jonge man niet. Maar uiteindelijk is hij toch verantwoordelijk en achteraf gezien kan ik het ook nog wel begrijpen.

Ik heb mijn spullen ingepakt en ben naar de overkant gegaan waar Jodan Boys tegen de ongeslagen koploper Ter Leede speelde. Als supporter heb ik de tweede helft genoten en ik kon het niet nalaten om bij de winnende treffer van Sander van Goal hard juichend op te springen en naar de gewisselde en gefrustreerde spits van Ter Leede te roepen dat er toch nog gerechtigheid in deze wereld was. Een opgestoken middelvinger was mijn deel, maar daar kon ik niet van wakker liggen. Zo kwam het gistermiddag toch nog allemaal goed en toen ik thuis kwam waren de boodschappen ook al gedaan.

Reacties (0) Trackbacks (0)

Nog geen reacties


Leave a comment

Nog geen trackbacks.