Dat ene woord
Het is zondagmorgen vroeg. Het zonnetje schijnt en de bomen begroeten vrijwel geruisloos de nieuwe dag. In Rotterdam vraagt men zich vertwijfeld af of 14 mei 2017 als een legendarische dag de geschiedenis in zal gaan.
Even terug in de geschiedenis. In Arnhem wordt op 14 mei 1892 voetbalclub Vitesse opgericht. Op 14 mei 1900 worden de Olympische Spelen in Parijs geopend. De spiksplinternieuwe bondscoach Dick Advocaat wint met zijn club Zenit Sint Petersburg de UEFA Cup. En vandaag precies 20 jaar geleden is het groot feest in de Kuip want FC Barcelona wint de Europacup II door Paris Saint-Germain met 1-0 te verslaan. Spaanse vreugde versus Frans verdriet.
Vandaag, 20 jaar na de triomf van FC Barcelona is alle aandacht weer gericht op de Rotterdamse Kuip. ‘Feyenoordsupporter’ ben je niet voor je lol’ luidt een veel gebezigde term en dat hebben we de afgelopen week kunnen merken. Wat je ook deed, op de een of andere manier kwam dat ene woord Feyenoord ter sprake. Mensen waarvan ik niet dacht dat ze in sport geïnteresseerd waren kwamen woorden te kort om over het gebeuren van a.s. zondag te praten. Ik was gisteren bij de wedstrijd Jodan Boys – Hoek en daar was menigeen niet geïnteresseerd in het verloop van die wedstrijd maar keek men al verlangend naar de zondag uit.
Bij veel door de wol geverfde supporters zijn de tranen van het verlies van vorige week nog niet opgedroogd. Met angst en beven wordt uitgekeken naar vandaag. Ik ken supporters die al dagen woelend en met het klamme zweet op het voorhoofd de nachten doorbrengen. Lee Towers repeteert zich een slag in de rondte om vandaag zonder stotteren ‘zijn’ evergreen ‘You’ll never walk alone’ te laten schallen.
Zondagmiddag half 3. De aftrap. ‘It’s now or never’ om met Elvis Presley te spreken. Het is de kans om 18 jaar min of meer frustrerende jaren een halt toe te roepen. Ook veel Goudse voetballiefhebbers zullen vanmiddag naar Rotterdam zijn vertrokken om hiervan getuige te kunnen zijn. De wedstrijd van Olympia is zelfs vervroegd om de Olympianen de kans te geven naar de tv te kijken. Begrijpelijk want er had anders geen hond langs de lijn gestaan. Ook clubliefde kent zijn grenzen.
Afijn, u weet inmiddels hoe het is afgelopen. De Kuip is ontploft en dreunt op zijn grondvesten, maar gelukkig zijn de plannen voor een nieuw stadion goedgekeurd. Volwassen mannen en vrouwen vallen elkaar huilend van vreugde in de armen. Achttien jaar ellende wordt de komende uren en dagen met ongetwijfeld heel veel drank weggespoeld. ‘We gaan Europa in’ en ‘Laat Chelsea, Real Madrid, Bayern München, Juventus en Barcelona de borst maar nat maken’ wordt uit volle borst door het legioen gezongen. Lee Towers is van pure emotie de tekst van zijn lijflied vergeten, maar een kniesoor die daar op let. Op zo’n glorieus moment is voor de supporters zelfs een Amsterdamse schlager van Andre Hazes nog te pruimen.
De avond valt over Rotterdam. Het vuurwerk is gedoofd. De laatste supporters keren huiswaarts om zich morgen weer op een volle Coolsingel te melden. De droom is eindelijk uitgekomen. Rood en wit overheerst het straatbeeld. Tattooshops krijgen het weer druk want nu is het echt weer. YES! Feyenoord is even top of the bill. En nu maar hopen dat randdebielen de zaak weer niet gaan verpesten.
Leave a comment