Jack White Acoustic Recordings 1998-2016 – Jack White
Bij het horen van de naam John Anthony Gillis zal er bij de doorsnee popliefhebber niet direct een belletje gaan rinkelen denk ik. Maar zijn artiestennaam Jack White zal ongetwijfeld een soort a-ha erlebnis teweegbrengen. Oh ja, is dat niet die zanger-gitarist van The White Stripes? Inderdaad dat is hem, de op 9 juni 1975 in Detroit geboren Amerikaan die in 1997 The White Stripes opricht, de tweekoppige rockband met Meg White op drums. Omdat beiden dezelfde achternaam hebben, denken velen dat ze broer en zus zijn. In interviews etc. laten zowel Jack als Meg dit ook weten. Maar Jack en Meg zijn een echtpaar en na hun scheiding in 2000 neemt Jack de achternaam van zijn ex aan. The White Stripes brengen in totaal acht albums uit. In 2011 valt de band uiteen. Ondanks het feit dat hij in The White Stripes speelt richt Jack White in 2006 The Raconteurs op. Deze band bestaat naast Jack White uit gitarist-keyboardspeler Brendan Benson, drummer Patrick Keeler en bassist Jack Lawrence. The Raconteurs maken tot nu toe twee albums. Jack White begeeft zich intussen ook op het solopad en tot nu toe heeft hij drie albums uitgebracht.
Begin september verscheen het dubbelalbum Jack White Acoustic Recordings 1998-2016. Een album met 26 (akoestische) uitvoeringen van albumtracks, b-kantjes, alternatieve mixen en onuitgebracht materiaal van The White Stripes, The Raconteurs en van Jack’s solocarrière. En alles is netjes in chronologische tijdsvolgorde gezet, van het kloppen in Sugar never tasted so good (The White Stripes) uit 1999 tot de kakelende kippen op Want and able (Lazaretto) uit 2014. Uitstekend gitaarwerk, zoals in het Beatlelesque Apple blossom, is te horen in de twee nummers van De Stijl, het 2e album van The White Stripes uit 2000. Van White blood cells uit 2001 stammen het catchy uptempo Hotel Yorba, met lekker drumwerk van Meg en het onschuldige mooi gezongen liedje We’re going to be friends. Het 4e album van The White Stripes Elephant verscheen in 2003. Op deze compilatie horen van dat album twee akoestische versies, waaronder het mooie liefdesliedje Well it’s true that we love one another, een geestig en ontroerend duet met Holy Golightly. Na Jack’s akoestische Never far away uit 2003, drie iets stevigere nummers uit 2005 (Get behind me satan).City lights is een nummer van The White Stripes dat nooit eerder is uitgebracht. Mooi gitaarwerk en een omfloerste drum. Cd 1 eindigt met Honey, we can’t afford to look this cheap (Conquest 2007) met de indringende zang van White en het opwindende, felle en strak gedrumde Effect and cause, ook uit 2007 (Icky thump).
Cd 2 begint met een akoestische mix van de coca cola commercial Love is the truth. Van The Raconteurs zijn er twee nummers opgenomen (Consoles of the lonely 2008). Een bezielde bluegrass versie van Top yourself, en het mooie orkestrale Carolina drama. Werkelijk een schitterende akoestische mix! Die twee opnamen van The Raconteurs zijn wat mij betreft de pareltjes van deze verzameling. Van White’s soloalbum Blunderbuss zijn maar liefst 6 nummers te horen. Veel piano, orgel, fiddle, pedal steel en mandoline. Machine gun silhouette, (een b-kantje en alleen als bonustrack op de Japanse versie van Blunderbuss) is hier in een mooie akoestische mix te horen, met orgel, piano en fiddle. Cd 2 eindigt met drie nummers uit 2014 (Lazeretto), het meest recente soloalbum van Jack White, waaronder een mooie akoestische versie van Just one drink.
Conclusie: Ik moet bekennen dat ik Jack White pas echt heb ‘ontdekt’ in 2012 met zijn soloalbum Blunderbuss. Maar na het beluisteren van deze prachtige compilatie ga ik met terugwerkende kracht zijn hele repertoire goed beluisteren. Met The Acoustic Recordings heeft Jack White mijn hart muzikaal gestolen.
Tracks cd 1:
- Sugar never tasted so good
- Apple blossom (remixed)
- I’m bound to pack it up (remixed)
- Hotel Yorba
- We’re going to be friends
- You’ve got her in your pocket
- Well it’s true that we love one another
- Never far away
- Forever for her (is over for me)
- White moon
- As ugly as I seem
- City lights (previously unreleased)
- Honey, we can’t afford to look this cheap
- Effect, and cause
Tracks cd 2:
- Love is the truth (acoustic mix)
- Top yourself (bluesgrass version)
- Carolina drama (acoustic mix)
- Love interruption
- On and on and on
- Machine gun silhouette (acoustic mix)
- Blunderbuss
- Hip (eponymous) poor boy (alternate mix)
- I guess I should go to sleep (alternate mix)
- Just one drink (acoustic mix)
- Entitlement
- Want and able
In de ban van de KNVB beker
Het is maandagmorgen! Het begint al een beetje licht te worden wanneer ik me achter de computer nestel om mijn wekelijkse column te schrijven. Het weekend zit er weer op. Feyenoord en Ajax fans voeren met gemengde gevoelens vanmorgen de gesprekken bij de koffieautomaat. Er was het afgelopen weekend weinig sport in het Goudse. GOUDA en ONA zijn nu ook uitgebekerd en gaan op strafschoppen oefenen. Alleen Jodan Boys gaat na een absurd verlopen wedstrijd in Den Haag weer naar de volgende ronde van de districtsbeker.
Het is dinsdagmorgen! Aan de Sportlaan zijn mensen al druk bezig om de laatste voorbereidingen te treffen voor de Grote Dag. De invasie naar Deventer staat voor de deur. Zo’n 1000 trouwe feestelijk uitgedoste voetbalfans maken zich op om s-middags met bussen naar de Adelaarshorst af te reizen.
Het is woensdagmorgen! Nu moet ik helemaal in mijn glazen bol kijken, want op het moment dat ik dit schrijf is nog niet bekend hoe het dinsdagavond is afgelopen. Het kan zijn dat de supporters zich slaperig en met een kater naar hun werk begeven, nog niet beseffend dat de Goudse voetballers weer voor een stunt hebben gezorgd. Maar realistischer is dat er nog dagen gepraat wordt over een prachtige belevenis die je als amateurvoetballer niet zo vaak meemaakt.